به گزارش اروم نیوز، پایان یافتن دولت یازدهم و بازخوانی عملکرد چهارساله اعتدالگرایان، افکار عمومی مناطق کُردی را در تمدید تصدی دولت برای چهار سال دیگر به تأملی مجدد واداشته است. تنگناهای اقتصادی، بحرانهای اجتماعی، فسادهای مالی و اداری و مضاف بر اینها عدم تحقق وعده های قومی و مذهبی که خاص مناطق کُردی است، انباشتی از تردید است که میل ها را به سمت تغییر سوق داده است.
برای ملت ایران و به تبع آن کُردها دشوار است، یک بار دیگر بحرانهای اقتصادی و اجتماعی را به امید معجزه گری سیاست خارجی به تماشا نشینند و عطش شدید ملت به اصلاحات ساختاری و مبارزه ی جدی با فساد، با مسامحه کاریهای اعتدالی فرونشیند.
دولت های گذشته برای جلب اقبال عمومی، وعده هایی منطبق بر نیازهای مردم داده اند و در عمل تنها به بخشی از آن پایبند بوده اند. اما ارتقاء فرهنگ سیاسی و گسترش عقلانیت در جامعه کُردی در فراز و نشیب قریب ۳۸ انتخابات در تاریخ انقلاب موجب گذار از شعار باوری به عمل خواهی شده است. مردم ما دیگر صداقت و توان افراد را با مراجعه به عملکرد گذشته آنها سنجش می کنند و آنگونه نیست که چهارساله های بی بازگشت خود را در سبد اعتماد به شعارهای پوپولیستی بریزند.
کردها به این مهم پی برده اند که اصلی ترین کلید واژه استراتژیک اصلاح طلبان ” آزادی” متأثر از جهان بینی لیبرال است. اما استراتژی اصلی انقلاب اسلامی “عدالتخواهی” متأثر از مبانی اسلام است. دولت تدبیر و امید نیز با طرح کلیدواژه “اعتدال” عملا در زمین اصلاحات بازی کرد و با زیرکی مردم را امیدوار به تدبیر خود. و تا پایان دولت زیر بار تبیین برداشت خود از مفهوم اعتدال نرفت.
حال سؤال اینجاست که کدام استراتژی می تواند ضامن تحقق مطالبات مردم کُرد و مسلمانان اهل سنت باشد؟ “آزادی” یا “عدالت”؟
بدیهی است که مطالبات کُردها و اهل سنت بیش از آنکه در چارچوب “آزادی” تعریف شود در حوزه “عدالت” قابل طرح و پیگیری است. اگر این مردم از توسعه نامتوازن در کشور، عدم اعتماد به شایستگان کُرد در مدیریت های کلان و… گلایه دارند، مرهم آن عدالت است نه آزادی. با احتساب این، امید به انقلابیون مسلمان بیش از اصلاح طلبان است.
هرچند رواداری مذهبی موجود در سلوک فردی اصلاح طلبان قابل تحسین است اما این مهم باید در مقیاس کلان حاکمیتی در مقررات و اجرائیات تبلور یابد. واقعیت های سیاسی و مدیریتی کشور مؤید این مطلب است که دولت اعتدال در تحقق مطالبات کُردها موفق تر از اصولگرایان نبوده است به جز آنکه ادبیات نرم تری داشته است. بنابراین اقتضای تدبیر آن است که عاقل دو بار از یک سوراخ گزیده نشود!
کردها به تبع قاطبه ی ملت ایران هیچگاه از دوگانه نامیمون اصولگرا – اصلاح طلب سود نبرده اند. اهل سنت، دولتی میخواهد که در راستای اعتقاد به کتاب الهی و سیره نبوی مذهبش را به رسمیت بشناسد نه در چهارچوب پلورالیسم و لیبرالیسم؟ بنابراین به نظر میرسد شرایط به گونه ای پیش برود که بخش قابل توجهی از مردم نام دیگری را به جای روحانی در برگه ها بنویسند و به این ترتیب گمان آن می رود دولت اعتدال، چرخش افکار عمومی کُردها را به سوی نیروهای اصیل انقلاب به تماشا نشیند.
محمد امین کریمی فرد
