به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «اروم نیوز» به نقل از شبکه اطلاع‌رسانی راه دانا، حمیدرضا رنجبرزاده با اشاره به عملکرد ضعیف نهادهای نظارتی در خصوص تولیدات پلتفرم‌های پخش آنلاین سریال‌های شبکه نمایش خانگی اظهار کرد: به نظر می‌رسد ساترا خود را به صیانت محتوایی از تولیدات پلتفرم‌ها و سریال‌های نمایش خانگی محدود کرده که البته حتی در همین حوزه نیز چندان موفق نیست، ساترا معیارهایی دارد که به‌راحتی می‌تواند توسط متون فیلمنامه‌های دوستان نادیده گرفته و دور زده شود.
وی با تأکید بر لزوم صیانت هنری ساترا خاطرنشان کرد: ما به لحاظ وضعیت فرم در سینمای کشور و یا سریال‌های پلتفرم‌های نمایش خانگی با یک وضعیت بسیار نازلی روبرو هستیم؛ در حال حاضر یک مراوده مالی بزرگ در پلتفرم‌ها در حال رقم خوردن است و ما با حجم بالایی از سریال‌های تولیدی روبرو هستیم و بسیاری از عوامل سینمایی جهت آغاز فعالیت در پلتفرم‌ها اقبال نشان دادند، بنابراین مشخص است که رقم‌های درشتی در پلتفرم‌ها در حال جابه‌جایی است، اما آیا به لحاظ هنری و فرمیک نیز صیانتی از ذوق و سلیقه و ذائقه مخاطب ایرانی صورت می‌گیرد یا نه؟
این منتقد سینما عنوان کرد: متأسفانه و با وجود اینکه کمیت بالایی در این زمینه وجود دارد، اما کیفیت آثار تولیدی بسیار پایین است، ساترا باید ابتدا مخاطب را با خود همراه کند تا بتواند ادعا کند از ذوق و سلیقه و ذائقه هنری جامعه ایرانی صیانت می‌کند، اما حتی این اتفاق هم نمی‌افتد و از دید کلان‌تر هم اگر به موضوع نگاه کنیم، می‌بینیم.
وی ادامه داد: اگر تنظیم‌گری و نظارت را یکی از شئون ساترا بدانیم، باتوجه به هجومی که سینماگران به سمت پلتفرم‌ها آوردند و مبالغ بالایی که در حال رد و بدل شدن هستند، ساترا می‌تواند یک نهاد سیاست‌گذار در این عرصه باشد و با ریل‌گذاری کلانی که در حوزه فرهنگ و هنر انجام می‌دهد، مسیر فیلم‌سازی پلتفرم‌ها را به نحوی پیش ببرد که هم صیانت‌های محتوایی که مدنظر دارد، رقم بزند و هم سیاست‌گذاری فرمیک داشته باشد.
ساترا، در حوزه صیانت محتوایی ناقص عمل می‌کند
وی با بیان اینکه متأسفانه روزبه‌روز بیشتر شاهد نزول سطح کیفی تولیدات سینمایی و پلتفرم‌ها هستیم، تصریح کرد: یک ژانر شبه کمدی در سینمای ایران شکل گرفته که متأسفانه هر روز آثار مبتذل‌تر؛ بی‌مایه‌تر و فاقد حداقل‌های استاندارد سینمایی را شاهد هستیم، در حالی که ساترا می‌تواند از سلیقه مخاطب ایرانی صیانت کند؛ بنابراین به نظر می‌رسد ساترا، در حوزه صیانت محتوایی ناقص عمل می‌کند، در حوزه صیانت فرمی و هنری هم اتفاق خاصی نمی‌افتد و در حوزه سیاست‌گذاری کلان هم ریل‌گذاری باید به سمتی برود که با آثار بهتری روبرو شویم و این رفت و برگشت‌های مالی که رقم می‌خورد، نتیجه‌بخش باشند.
این منتقد آثار سینمای ایران تصریح کرد: به این مسئله می‌توان از دیدگاه کلان‌تر توجه کرد، ما در اینجا با یک مربع خطرناک روبرو هستیم که اضلاع آن با یکدیگر هم‌افزایی دارند و هم نمی‌توانند نقش بازدارندگی که باید داشته باشند را ایفا کنند، چه در زمینه محتوا و چه در زمینه فرم. از طرفی، با تهیه‌کنندگانی مواجه هستیم که گویا تنها عاملی که اولویت آنهاست، بحث‌های مالی و اقتصادی است و حاضرند هر اتفاقی را رقم بزنند و از تمام داشته‌ها و ارزش‌های فرهنگی اجتماعی ایران تغذیه کنند و حتی آنها را لجن‌مال کنند تا صرفاً یک کیلوبایت، به مصرف اینترنت پلتفرم خود اضافه کنند یا چند میلیون تومان به فروش خود بیفزایند. این امر نشان می‌دهد ما با پلتفرم‌هایی مواجه هستیم که دغدغه اصلی آنان فرهنگ و هنر نیست و صرفاً فعالیت اقتصادی می‌کنند و در پی کسب سود و منفعت مالی هستند و برای این منظور روی قصه‌ها و مسائلی دست می‌گذارند که تابو محسوب می‌شود که هرچند برای کوتاه‌مدت، اما توجه مخاطب را جلب می‌کند.
وی افزود: ضلع دیگر این مربع در واقع مخاطب آثار قرار دارند، اگر به آثار پرفروش سال‌های اخیر سینما و تولیدات پلتفرم‌های نمایش خانگی توجه کنیم، متوجه خواهیم شد که وضعیت سلیقه مخاطب ایرانی نیز وضعیت چندان مناسبی نیست و سطح ذائقه ما به حدی تنزل پیدا کرده که کمدی‌های آبکی سینمای ایران، به پرفروش‌ترین فیلم‌ها و سریال‌ها تبدیل شده‌اند.
این نویسنده در ادامه گفت: به‌عنوان ضلع چهارم، تولیدکنندگان محتوا در فضای مجازی را داریم که بدیهی است اگر آنها هم بخواهند محتوایی تولید کنند، دست روی قصه و محتوایی که ممکن است بیشتر مورد توجه قرار بگیرد، بگذارند.
وی بیان کرد: با کنار هم قرار دادن اضلاع این مربع یعنی ساترا (نهاد نظارتی)، تهیه‌کننده، مخاطبین و تولیدکنندگان محتوا در کشور در می‌یابیم که چرا سینمای ما به این وضعیت اسفناک دچار شده، در حالی که هر چهار ضلع هم‌افزایی نیز دارند.
رنجبرزاده در پایان خاطرنشان کرد: تولیدکنندگان که اساساً سودشان در این روند دنبال می‌شود، مخاطب با ذائقه نازل شده خود به این روند کمک می‌کند و تولیدکنندگان محتوا هم طبیعی است که دنبال دیده‌شدن و ویو هستند و چه جریانی بهتر از برنامه‌ها و سریال‌هایی که به هر طریق توجه مخاطب را به خود جلب کند، حتی به‌وسیله نقد و تخریب.
انتهای خبر/
