به گزارش اروم نیوز، به نقل از ندای ارومیه، دریاچه ارومیه، گرچه امروز آب ندارد، اما ظاهرا برای برخی نان خوبی دارد. این سرمایه عظیم ملی حتی در این روزهای اضطرار نیز سرشار از ثروت های نهفته ای است که توجه تاجران و بازرگانان را به خود جلب کرده است.
برداشت نمک، تجارتی پرسود است که از سال ها پیش به شیوه سنتی صورت می گرفت و اکنون پس از خشک شدن دریاچه نیز عده ای به دنبال کسب مجوز برای ادامه آن هستند، البته این بار به شکل صنعتی.
میلیاردها تن نمک در دریاچه ارومیه وجود دارد که برخی از فعالین اقتصادی و مسئولین آن را ذخیره ای بی پایان برای رفع معضل اشتغالزایی در منطقه می دانند؛ مخالفان اما، برداشت غیراصولی نمک را تیشه ای به ریشه دریاچه می دانند که توازن محیطی آن را بر هم زده و همین کورسوی امید احیای آن را نیز خاموش می کند.
کارشناسان معتقدند هر گونه تغییر در سطح اراضی به منظور برداشت نمک و حتیبرای تردد،نمک کریستال شده را به ریزگرد تبدیل می کند. امری که می تواند منجر به طوفان های نمک و وارد شدن صدمات جبران ناپذیر به سلامت مردم و زمین های کشاورزی تا عمق کشور شود.
توصیه سازمان محیط زیست در رابطه با برداشت، تمرکز بر محل هایی است که نمک انباشه شده و تجمع زیاد و ارتفاع بالای آن از ورود آب جلوگیری می کند.
اما مخالفان علاوه بر آثار و تبعات برداشت نمک بر روی بستر دریاچه ارومیه، دلایل محکم تری را نیز عنوان می کنند. آزمایش های صورت گرفته از وجود عناصر بسیار خطرناکی در نمک دریاچه حکایت دارد. طبق ادعای فعالین زیست محیطی، جیوه، سرب، کادمیوم و آرسنیک از عناصری هستند که وجود آن ها نه تنها قابلیت مصرف صنعتی را از نمک دریاچه ارومیه سلب می کند، بلکه خطر شیوع بیماری های مختلف را هم در اثر وزش بادهای شدید افزایش می بخشد.
حال تنها زمان مشخص خواهد کرد که آیا حرف فعالین زیست محیطی به کرسی می نشیند و یا تاجران و بازرگانانی که سودای این تجارت پرسود را در سر دارند. برای مردم اما فرقی نمی کند این نمک بر سر سفره تاجران برود یا نرود، تنها چیزی که برای آن ها اهمیت دارد نجات دریاچه و بازگشت روزهای خوش پرآبی به آن است.
انتهای پیام/
