به گزارش اروم نیوز؛ فقط چند روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری در ۲۴ خردادماه امسال، ارائه عملکردی ۱۰۰ روزه از اقدامات توسط حسن روحانی مشروط بر انتخاب شدنش مطرح شد و بعد از حصول این نتیجه بسیاری از کارشناسان و مردم روزشماری برای گذشت ۱۰۰ روز را آغاز کردند تا شاید در موعد مقرر سخنان امیدبخش از صاحب دولت ندبیر و امید بشوند و امیدوار به آغاز تغییرها باشند.
این ۳ ماه در اندک زمانی و خیلی زودتر از آنچه فکرش از ذهن بگذرد، گذشت و نوبت عمل به وعده رسید اما این وعده آنگونه که انتظار می رفت محقق نشد.
آنچه مردم انتظار داشتند ارائه گزارشی از روند آغاز فعالیت ها، تغییرات انجام شده و یا استمرار در کارها بود، مردم در زمان انتخابات و در روزهای تبلیغات، آسیب ها و خلاء ها را از زبان رئیس جمهوری که آن زمان کاندید بود، شنیده بودند و انتظار داشتند حال که میدان کار و تلاش به دست ایشان افتاده است، گزارشی از چگونگی آغاز اجرای برنامه هایی که برای جبران این آسیب ها و خلاء ها در آن زمان مطرح کرده بودند را بشوند و در جریان آن قرار بگیرند اما آنچه در رسانه ملی و در بخش های مختلف توسط رئیس جمهور و وزیران مربوطه ارائه شد، همان شعارها و برنامه های قبل از انتخابات بود.
مسئولان بیشتر از آنکه اموری را که در طول ۳ ماه گذشته پیگیری کرده و نتایج حاصله را اعلام کنند، به بیان همان صحبت های قبل از انتخابات بسنده و آسیب را بیان کردند اما انتظار مردم این نبود!
در این مدت انتظاری برای رفع مشکلات و رسیدن به مدینه فاضله نبود اما انتظار گفتن های صحبت های تکراری هم نیست، مشکلات اقتصادی موضوعی که همه بر آن واقف هستند و بیان مجدد آن دردی را دوا نمی کنند، مردم تشنه شنیدن راهکار شما برای برون رفت از وضعیت موجود هستند، اینکه تکلیف یارانه ها چه می شود؟ اینکه بن بست های تسهیلاتی بانک ها برای حل بحران تعطیلی واحدهای صنعتی به کجا می رسد؟ اینکه فرهنگ به قهقهرا رفته ایران چگونه احیا می شود؟ بیکاری چگونه رفع می شود؟ خدمات دهی بخش سلامت و درمان چگونه تسهیل سازی می شود و چگونه می توان کاری کرد که مردم فقط رنج بیماری را داشته باشند و درد چگونگی درمان بیماری بیش از مریضی آن ها را از پا نیاندازد؟چگونگی اصلاح عملکرد گمرک ها و راهکارهای توسعه صادرات و واردات سوال و انتظار دیگری است که گفته نشد چه طرحی اجرایی شده و یا آغاز شده و یا اجرا خواهد شد؟ اوضاع فرهنگی، آموزشی، تامین اجتماعی، رفاهی، تسهیل ازدواج، عدالت گستری و بسیاری دیگر که هیچ سخنی از چگونگی رفع بحران ها و بهبود اوضاع حاکم بر زبان نیامد.
۳ ماه فرصت کمی برای فعالیت و تلاش نیست که بتوان از آن به سادگی گذشت، کمترین انتظار این بود که از استارت کارها سخن گفته شود اما حتی در این مورد هم انتظار مردم بی جواب ماند، آقای رئیس جمهور، ۴ سال برابر با ۱۶ تا ۳ ماه است، یکی از این ۳ ماه ها یعنی ۱۰۰ روز گذشت به اندازه چشم برهم زدنی، ۱۰۰ روزهای دیگر هم به این سرعت خواهد گذشت، خیلی زودتر از آنچه فکر کنیم دیر می شود، ما همچنان امید به امید و تدبیر شما داریم.
