به گزارش اروم نیوز، روزی که حسن روحانی کاندیدای یازدهمین دوره ریاست جمهوری در ورزشگاه شش هزار نفری ارومیه در شعارهای انتخاباتی خویش از پیگیری اصل ۱۵ قانون اساسی و همچنین احیاء دریاچه ارومیه خبر می داد نزدیک به دو سال می گذرد.
روحانی در بین مردم ارومیه/اولین وعده من دریاچه، دومین وعده من اصل ۱۵ قانون اساسی
روحانی در بین مردم ارومیه گفته بود: اولین وعده من به شما این است که ما دریاچه ارومیـــه را احیا خواهیم کرد و نخواهیم گذاشت خشک شود، شما گفته بودید که دریاچه را با اشک چشمتان پر می‌کنید، من به فدای چشمان همه مردم آذربایجان هستم، بدانید که من به شما قول می‌دهم اگر بار مسئولیت اجرایی بر دوش من قرار گرفت در اولین روز دولت دریاچه ارومیه در دستور کار خواهد بود.
در مرکز مطالعات استراتژیک مدت‌هاست کارگروه ویژه‌ای برای دریاچه ارومیه تشکیل داده‌ایم و اگر دریاچه ارومیه خشک شود، زندگی ۱۴میلیون در معرض خطر قرار خواهد گرفت. در نتیجه باید آب دریاچه خزر به ارومیه منتقل شود من به شما قول می‌دهم که در دولت تدبیر و امید احیای دریاچه ارومیه جزو اولین برنامه ما خواهد بود و پیش‌بینی اولیه ما این است که انتقال آب خزر به اردبیل، تبریز و ارومیه تا ۵/۲ میلیارد خرج دربردارد اما با ایجاد دریاچه‌ها در وسط راه و رونق کشاورزی بیش از ۷۰درصد از هزینه‌ها قابل جبران است.
دومین وعده من به شما اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی است، این حق مردم است که بتوانند راجع به زبان مادری خود تصمیم بگیرند. وعده سوم من به شما تدوین و اجرای حقوق شهروندی است. در حقوق شهروندی اقلیت و اکثریت نیز وجود ندارد. کرد و آذری و ترکمن و بلوچ و لر و عرب و فارس یکسان هستند.
روحانی در تبریز/ شاهد تأسیس فرهنگستان زبان و ادب آذری خواهیم بود
روحانی همچنین در برنامه های انتخاباتی خویش و در بین مردم تبریز گفته بود: بگذارید در آذربایجان قهرمان ترک‌زبان، مدیران استانی و شهرستانی از خودشان باشند، ما که در خود آذربایجان افراد فهیم، لایق شجاع و مدیر فراوان داریم،ما در تهران هم می‌بینیم که اقتصاد تهران و بازار دست آذری‌هاست ما در حوزه علمیه هم بخشی از علمای بزرگ هم از آذری زبانهاست در میان نویسندگان، استادان دانشمندان و نخبگان بخش مهمی از آذری‌زبانان هستند. پس تمرکززدایی را بگذاریم و اجازه دهیم مردم به دست خودشان جامعه خودشان را اداره کنند.
روحانی خطاب به مردم آذربایجان اضافه کرد: برای آذربایجان در دولت تدبیر و امید شاهد تاسیس فرهنگستان زبان و ادب آذری در شهر تبریز خواهیم بود.
برجای ماندن وعده های تدبیر و امید، مردم آذربایجان را نا امید کرد
اما آیا واقعا روحانی توانست به وعده های خویش عمل کند؟ آیا کسی مانند آقای رییس جمهور که از سیاستهای کشوری آگاه و بر وعده های انتخاباتی خویش مطلع است، هنوز آن شعارهای انتخاباتی را به یاد می آورد؟
آیا کوچکترین تحرکی از جانب دولت تدبیر و امید در این خصوص مشاهده و این دولت پر امید کوچکترین گامی در این راستا برداشته است و یا این وعده ها نیز مانند دیر وعده ها به فراموشی سپرده شده اند و انتخابات دوازدهم ریاست جمهوری وقت مناسبی برای دادن وعده های انتخاباتی برای اخذ آراء از مردم صادق آذربایجان است.
یکی از مسئولانی که بعد از روحانی صحبت از تأسیس فرهنگستان زبان آذری کرد، استاندار آذربایجان شرقی بود. وی در سخنانی و در جلسات مختلف بر ضرورت تشکیل چنین فرهنگستانی تأکید و آن را واجب شمرده بود.
ایجاد فرهنگستان زبان و ادبیات آذری دِین من است/ فرهنگستان زبان آذری دستاویزی برای فرصت طلبان است
اسماعیل جبارزاده با اشاره به بحث احیای دریاچه ارومیه و ایجاد فرهنگستان زبان آذری که از وعده‌های انتخاباتی دکتر روحانی بود، در سخنرانی های پیشین خود گفته است: هر دو این موضوعات دستاویز فرصت‌طلبان و تفرقه‌افکنان بود که خوشبختانه امروز با تدبیر دولت، به فرصتی برای توسعه استان تبدیل شده است.
وی تاکید کرد: نباید اجازه دهیم چنین موضوعاتی به سمت امنیتی شدن پیش برود، بلکه باید احساسات و مطالبات عمومی را در این زمینه هدایت کرده و اجازه سوءاستفاده به بدخواهان ندهیم.
استاندار آذربایجان‌شرقی مهمترین دغدغه خود در مورد استان آذربایجان شرقی را نجات دریاچه ارومیه و تاسیس فرهنگستان زبان و ادبیات آذری اعلام کرد.
وی گفت: ایجاد فرهنگستان زبان و ادبیات آذری دین من است و همان طوری که دکتر روحانی وعده آن را داده‌اند تلاش می‌کنیم تا این فرهنگستان را تاسیس کنیم.
جبارزاده افزود: از تمام اساتید و فرهیختگان دعوت می‌شود زمینه تاسیس این فرهنگستان در آذربایجان‌شرقی را فراهم کنند.
ایجاد فرهنگستان زبان و زبان ادبیات آذری پاسخگویی به مطالبات عمومی است/ سکوت مسئولان تدبیر و امید آذربایجان غربی در این خصوص
سالهاست بسیاری از ادیبان، شاعران، هنرمندان و افراد مطرح در سطح آذربایجان خواستار پیگیری حقوق خود از طریق ایجاد فرهنگستان زبان و ادبیات آذری هستند.
علی رغم اینکه روحانی وعده های انتخاباتی داده و استاندار آذربایجان شرقی نیز در جلساتی جسته و گریخته به این موضوع پرداخته است اما هیچگونه واکنشی از طرف مسئولان استان آذربایجان غربی مشاهده نشده است وآنها همانند همیشه در بیشتر مسائل منطقه ای و کشوری در حاشیه مانده و فقط نظاره گر هستند.
ایجاد این فرهنگستان باید مدنظر دولتمردان قرار گیرد و نگاهی امنیتی از این موضوع زدوده شود. چرا که نگاهی امنیتی به این موضوع در سالهای گذشته آفتهای بسیاری به دنبال داشته است که روی آوردن مردم به کشورهایی مثل آذربایجان و ترکیه برای آموزش زبان ترکی و به وسیله ماهواره ها، مراکز آموزشی و دانشگاههایشان مهمترین آن است.
در غفلت مسئولان، برخی به کشورهای ترکیه و آذربایجان روی می آورند
چرا ما نباید فرصت استفاده تفرقه افکنان و فرصت طلبان را از وضع موجود را در جامعه از آنها بگیریم؟
چرا نباید تبریز و ارومیه مرکزی برای نشر و گسترش زبان ترکی نشوند و مردم ما به دیگر مسیرهای یادگیری که بعضا نیز آسیبهایی از لحاظ جامعه شناختی و فرهنگسازی در پی دارد روی آورند؟
چرا علی رغم اینکه آذربایجان و شهرهایی مانند تبریز و ارومیه از همه لحاظ شایستگی تبدیل شدن به مراکز فرهنگی و علمی منطقه را دارند، مغفول قرار گرفته اند؟
چرا نباید مردم دیگر کشورها به ما مراجعه نکنند و از ما یاد نگیرند؟
چرا ما نتوانیم گفتمان فرهنگی خود را در کشورهای همجوار نیز شناسانده و مطرح کنیم؟
چرا نمی توانیم حس رضایتمندی را در اقشار مختلف جامعه آذری کشور به وجود بیاوریم؟
چرا نمی توانیم هنوز باور کنیم که سالانه هزاران نفر از ایرانیان برای آموزش به زبان خود به کشورهای آذربایجان و ترکیه روی می آورند و آنها با سوء استفاده از وضع موجود سالانه مقدار کلانی از سرمایه های ملی ایران به جیب می زنند؟
چرا ما نتوانیم برای کشور خویش ارزآوری کنیم و آن را در راستای توسعه پایدار کشور هزینه کنیم.
چرا به واقعیات عصر ارتباطات و ضرورت زدوده شدن فضای سیاسی در خصوص مسائل فرهنگ بومی-محلی واقف نیستیم؟
چرا؟
چرا؟
چرا؟
و صدها چرای دیگر که همه شان تاکنون بی پاسخ مانده است. سؤالاتی که می تواند در اثر پاسخ مطلوب به آنها به عنوان فرصتی ویژه برای همبستگی هرچه بیشتر بین آذری ها و دیگر اقوام ایرانی مطرح شود و فرهنگستانهای مشابهی به واسطه اینکه بیشتر قومیتهای ساکن در ایران، در کشورهای همجوار نیز وجود دارند تشکیل و تهدیدات بیگانگان و جنگ نرم آنان تبدیل به فرصتی برای نشر و گسترش آرمانهای اسلامی و ایرانی شود.
فرصتی که سالیان درازی است از آن غافل بوده ایم و با دست خود بخشی از جامعه را به خاطر نبود اقدامات فرهنگی مناسب و کمبود امکانات در این خصوص به سویی سوق داده ایم که کشورهای همجوار در سراسر مرزهای ایران اسلامی توانسته اند به واسطه رسانه ها و اقدامات خویش جذب مخاطب داشته و در تلاشند بر روی جامعه هدف خویش تأثیرگذار باشند. در مقابل اقدامات آنها ما چکار کرده ایم؟
انتهای پیام/
