وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ ۖ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ ( انبیا/۳۰)
و به واسطه آب هرچیزی را زنده کردیم.
اکبرسعادت_از دوران کهن عناصر چهارگانه آب باد و خاک و آتش در حیات مردم منطقه نقش به سزایی داشته‌اند.خاک که پرورشگاه گیاهان و آذوقه انسان‌ها است برای باروری خود نیاز به آب و گرما و هوا دارد و در رابطه با این چهار عنصر آیین‌های خاصی در میان مردم منطقه اجرا می‌شده است. از آنجاکه در گذشته زندگی مردم با طبیعت گره خورده بود، شاعران نیز از دیرباز در بطن اشعار خود آرزوی آبادانی هر منطقه را داشته‌اند.شاعر معاصرمان استاد محمد حسین شهریار نیز در اشعار خود از واژه آب بی‌بهره نبوده است. طوری که در حیدربابای مشهور خود می‌نویسد:
داشلی بولاخ داش قومونان دولماسین
باخچالاری سارالماسین سولماسین
اوردان کئچن آتلی سوسوز اولماسین
دئنه بولاخ خیرین اولسون آخارسان
افقلره خمار خمار باخارسان
شاعر از اینکه آب رودخانه کم شود و خدای ناکرده اسب یا اسب سواری تشنه از کنار آن رد شود اظهار نگرانی می‌کند و در ضمن آرزوی پر آبی چشمه‌ها و رودخانه‌ها را دارد که ضمن سیراب شدن انسان‌ها و حیوانات نماد زیبایی و آرامش و آبادانی دهکده است.
بنابراین در دو مصراع پایانی خطاب به چشمه یا رود می‌گوید: خوش به حالت که روان هستی و جریان آرام و آهسته آن را به چشم خماری تشبیه می‌کند که در حالت نیمه باز نظاره گر کرانه آسمان است.
اولین چهارشنبه آخر سال:
در اسفند ماه و در واقع آخرین ماه از سال این اعتقادات اجرا می‌شود و چهار چهارشنبه آخر سال با این چهار عنصر در رابطه بوده و اجدادمان تصورات و باورهای خود را به اجرا در می‌آورد و هر چهارشنبه در رابطه با یکی از عناصر چهارگانه، شادی‌ها و جشن‌ها برگزار می‌شد و البته همچنان نیز ادامه دارد. اولین چهارشنبه را «سو چرشنبه سی» یا « چیلله قاچدی » یا « اول چرشنبه » یا «یالانچی چرشنبه» می‌نامند. آب در فرهنگ اساطیری مردم منطقه،ارج و قرب خاصی دارد.سوژه‌های بسیار کهنی در رابطه با آنان و ناهید الهه آب در میان مردم پخش شده است.
احترام به آب و مقدس دانستن آن تا به امروز در میان مردم ما جاری ست. در این روز قبل از طلوع آفتاب مردم به کنار نهر رود می‌روند و دست و صورت خود را شسته به همدیگر آب می‌زنند! آب را نشان قداست و پاکی می‌دانند. همچنین کوزه‌های قدیمی شکسته شده و کوزه‌های نو را از آب پر می‌کنند و به کسانی که غم و دردی برایشان رخ داده از آن آب صبحگاهی می‌نوشانند و بسیاری از بیماری‌ها از آب چهارشنبه بهبود می‌یابد( نگاهی اساطیری دارد)در واقع تمام مراسمی که در سرچشمه، کنار رودخانه اجرا می‌شود نشانگر قدسیت آب در میان مردم منطقه است.نغمه‌های مخصوص این روز، امروزه نیز در یادها مانده و مرور می‌شود.
اوغورلوغوم دوشسون سو اوستونه
و یا:
سئل چارپار،سوچارپار
بیرگوناه ایشلتدیم
گَل اونو توت آپار
سئل چارپار،سوچارپار
گل آپار،گل آپار
