به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنـگاه، رقم دو میلیون و ۳۵۳ هزار تومانی که با جمع آوری اطلاعات از کلیه استان های کشور و با همکاری کارگروه مزد کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار کشور به نتیجه رسیده است، میانگین هزینه ماهیانه سبد یک خانوار کارگری در کشور را دو میلیون و ۳۵۳ هزار تومان نشان می‌دهد.
از مجموع ۱۰۰ درصد هزینه سبد معیشت خانوارهای کارگری، سهم خوراکی‌ها با ۳۵٫۷ درصد و سهم مسکن با ۲۱ درصد بیشترین میزان هزینه را به خود اختصاص داده است. بخشهای حمل و نقل با ۹٫۷۷ درصد، بهداشت و درمان با ۶٫۳۷ درصد، پوشاک و کفش با ۵٫۸ درصد، لوازم و اثاث خانوار با ۵ درصد، تحصیل و آموزش با ۴٫۲۴ درصد و کالاهای متفرقه با ۴٫۷۵ درصد در رده‌های بعدی قرار دارند.
بر اساس این گزارش، خدمات با ۳٫۶۱ درصد، تفریحات و سرگرمی‌ها با ۱٫۹۱ درصد و هتل و رستوران با ۱٫۶۹ درصد به ترتیب کمترین میزان تاثیرگذاری در سبد هزینه خانوارهای کارگری را داشته است.(ایسنا، نهم اسفند ۹۳)
نکته قابل توجه این گزارش این جا است که با توجه به اینکه سرگرمی ها و تفریحات سهم مهمی را در ایجاد نشاط ایفا می کنند تنها کم تر از دو درصد بابت آن هزینه میشود و اگرچه عید نوروز نوعی تفریح و سرگرمی و به نوعی شادمانی محسوب می شود اما هزینه های اضافی را به مردم تحمیل می کند که با این شرایط سخت و تورم در حال گذراندن زندگی هستند، بنابراین نوروز چه شادی را میتواند همراه داشته باشد؟
دائما به مردم تاکید می شود صرفه جوئی کنند، اگر بزرگترها هم در خرید اقلامی مانند آجیل، لباس و… صرفه جوئی کنند و استدلال کنند که دلیلی برای صرف هزینه های بالا وجود ندارد، تکلیف کودکان چه می شود؟ کودکان هنگامی که جاهای مختلف می روند و انواع خریدها را می بینند، توقع دارند در خانه خودشان هم چنین شرایطی فراهم باشد.
در حال حاضر نوروز، صرفا چون یک سنت باستانی در کشور است و بیشتر به خاطر کودکان برگزار می شود اما شور و نشاطی که در زمان های گذشته در بین خانواده ها و حتی خیابانهای شهر وجود داشت دیگر دیده نمی شود. از طرف دیگر نوروز زمانی ساده برگزار می شد و انتظارات بسیار پایین بود اما اکنون نیازهایی وجود دارد که نمی توان از آن غافل شد.
در همه جای دنیا رسم بر این است که مردم در تعطیلات طولانی به مسافرت می روند تا به آرامش رسیده و تجدید قوا کنند. این امر در مورد برخی قشرهای جامعه ما هم نیز صدق می کند و اقشاری از جامعه روزهای اول تا چهارم را به دید و بازدید اختصاص داده و بعد به سفر می روند، اما مگر چند درصد مردم چنین امکانی دارند؟ حداکثر دو دهک بالای جامعه چنین امکانی داشته باشند اما بقیه دهک ها باید در حسرت باشند. جامعه ما از این نظر به دلیل هزینه هایی که مسافرت دارد با مشکل مواجه است. عموم مردم از نظر مالی در مضیقه هستند، پنج دهک پایین جامعه درگیر فقر است و درآمدها و هزینه های سه دهک طبقه متوسط یعنی دهک های ۶،۷،۸ باهم نمی خواند.
در این شرایط بیشترین صدمه به سرپرست های خانوار وارد می شود، زیرا از آنجائی که نتوانستند به نیازهای افراد خانواده پاسخ دهند، نوعی از شرمندگی از خانواده را دارند، از طرف دیگر همیشه در نیمه دوم عید افرادی که حقوق بگیر ثابت هستند با کم پولی مواجه می شوند و این وضعیت را بغرنج تر می کند.
بخشی از اینکه هزینه های برگزاری نوروز بالا رفته و شور و نشاط قدیم وجود ندارد به خود مردم برمیگردد، مردم تمایلی به رفت و آمد ندارند زیرا از سادگی گذشته دور شده ایم. عده ای بی جهت زندگی تجملاتی در پیش گرفته اند و در نتیجه نوروزی که که برگزار می کنند هم لوکس است، در صورتی که نوروز یک رسم باستانی به استقبال بهار رفتن است که می تواند در عین سادگی خیلی زیبا و پرنشاط برگزار شود، اما متاسفانه در برخی زندگی ها نوعی تشریفات حاکم شده و مردم دائم امکانات بیشتر را می خواهند که وضع مالی اجازه نمیدهد و این خود نوعی فشار روحی و فکری ایجاد می کند.
گزارشی از قیمتهای بازار و حال و هوای جیب مردم در آستانه عید نوروز
شهروند خویی در نمایشگاهی که در یکی از مناطق دور افتاده به مناسبت عید نوروز برپا شده به خبرنگار ما می گوید: من هر سال خرید عید فرزندانم را از این نمایشگاه ها انجام میدهم، خرید از این نمایشگاهها کمی وقت و حوصله می خواهد، قیمتها هم چندان فرقی با قیمت های بازار ندارد، فقط کمی ارزان تر است.
این در حالی است که یکی از بانوان خویی گشت و گذار در این نمایشگاه ها را کاری بیهوده می داند و می گوید: در این نمایشگاه ها اجناس با کیفیت مناسب عرضه نمی شود، از طرفی بسیار شلوغ است و قیمت ها فرق زیادی با اجناس مغازه و فروشگاه ها ندارد.
شهروند دیگری ادعا می کند تاکنون به این نمایشگاه ها نرفته و در مورد اجناس مغازه های سطح شهر اظهار نظر می کند: اجناس مغازه ها و مراکز خرید با کیفیت و زیبا است، اما نرخ برخی از اجناس واقعا بالا است و اگر فردی بخواهد یه دست لباس مناسب برای عید بخرد حداقل باید ۵۰۰ هزار تومان هزینه کند.
جوان دیگری نیز در این مورد می گوید: اجناس خوبی در بازارها عرضه می شود، اما من هیچ گاه قبل از عید خرید نمی کنم، زیرا می دانم قیمت یک پیراهن بعد از عید، یک سوم قیمت آن قبل از عید است، همیشه خریدهایم را هنگام حراج فروشگاه ها انجام میدهم.
این در حالی است که یکی از خانمها بر لزوم خرید شب عید تاکید می کند و میگوید: خرید بعد از عید چه معنایی دارد؟ من دلم می خواهد برای ایام عید لباس نو بپوشم، هرچند قیمت اجناس واقعا بالا است ولی برای من فرق ندارد قیمت اجناس چقدر است، من از لحاظ پولی مشکل ندارم و کافی است از یک جنس خوشم بیاید تا بخرمش.
صاحب یک مغازه کیف و کفش فروشی نیز اظهار می کند: من ۱۸ سال است که به این کار مشغول هستم و انواع و اقسام مشتری ها را دیده ام، برای برخی از آن ها فرق نمی کند قیمت جنسی که می خرند چند است و بدون گرفتن هیچ تخفیفی خرید می کنند، عده ای دیگر یک سقف قیمت تعیین می کنند و از من می خواهند تا نهایت فلان قیمت به آن ها جنس ارائه کنم و هنگام خرید هم چانه می زنند، در حالی که قشری وجود دارند که ارزان ترین جنس مغازه هم برایشان گران است.
صاحب یک مغازه کت شلوار و مانتو فروشی در مورد وضعیت بازار در شب عید و میزان خرید مردم می گوید: یک ماه مانده تا عید، شلوغ ترین زمان بازار است، اگر دقت کنید همه فروشگاه ها و مغازه ها پر از مشتری است، اما اکثر مشتری ها فقط برای قیمت پرسیدن می آیند، در واقع فقط یک سوم افرادی که در فروشگاه ها می بینید خرید می کنند که آن هم هنگام خرید چانه میزنند و سعی دارند تخفیف بگیرند و با مشاهده وضعیت آشفته بازار خیلی از بازاریان اجناس جدیدی که خریداری کرده بودند، نرسیده پس دادند.!
زمینه های لازم برای تغییر و اصلاح فرهنگ وجود ندارد
کسانی که الگوی مردم هستند باید در این زمینه فرهنگ سازی کنند و این افراد تنها در صورتی می توانند این کار را انجام دهند که خودشان زندگی ساده ای داشته باشند. مسئولین باید خودشان زندگی های ساده ای داشته باشند و این زندگی ساده از طریق رسانه ملی به نمایش گذاشته شود، که متأسفانه هیچگاه از زندگی شخصی مسئولین مستندی تهیه نشده تا مردم بدانند زندگی این اشخاص چگونه است.
اگر مسئولین ما ساده زیستی دارند چرا نباید به نمایش گذاشته شود؟ مگر این که سبک زندگی این افراد لوکس باشد که در کشور ما و با شرایط سختی که مردم در آن قرار دارند اگر قرار باشد مسئولین زندگی لوکسی داشته باشند فرهنگ سازی انجام نمی شود، نمیتوان ماشینهای رند بالا در اختیار داشت، برج سازی کرد، تجمل گرایی داشت، هزینه های هنگفتی صرف جلسات تکراری کرد، برای تکمیل وسایل منزل از محصولات خارجی استفاده کرد و در سخنرانی ها هم حرف از ساده زیستی زد و مردم را به صرفه جوئی دعوت کنیم، در این شرایط نه تنها مردم باور نمی کنند، بلکه این یک اثر مخرب هم خواهد داشت.
فرهنگ سازی در این زمینه به شرطی صورت می گیرد که مسئولین ساده زیستی داشته باشند. از طرف دیگر شرایط ساده زیستی در مملکت ما نیست و مردم به گونه های مختلف دائم به مصرف هرچه بیشتر تشویق می شوند و آبروداری را در صرف هزینه های هنگفت می دانند و متأسفانه زمینه های لازم برای تغییر و اصلاح فرهنگ در این زمینه وجود ندارد، زیرا الگوهای مردم زندگی بسیار لوکسی دارند.!
قیمت ها در بازار شهر بیداد میکند
انتهای پیام/ب
