به گزارش مکریان: هواپیماها غرش می‌کنند و سپس 4 بمب در شهر و ۳ بمب دیگر در روستاهای اطراف فرود می‌آید. این یکی از فجیع‌ترین و وحشتناک‌ترین تهاجم شیمیایی بود که سبب کشته و مجروح شدن عده زیادی از هموطنان شد.
پس از این حادثه ایران سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان نامید. اما سردشت نخستین مورد استفاده از بمب‌های شیمیایی توسط عراق در طول جنگ تحمیلی نبود، همان‌طور که آخرین آنها هم نبود.
به طور کلی هزاران نفر بلافاصله بعد از حملات وحشیانه شیمیایی عراق در دوران جنگ تحمیلی جان سپردند. کسانی هم نجات پیدا کردند و ماندند تا با پوست‌ها و چشم‌های سوخته و تاول زده، خاطره سوختن همنوعانشان را به نسل‌ها منتقل کنند، آنانی که ماندند هنوز از دردهای طولانی و وخیم در عذابند.
استفاده از سلاح‌های شیمیایی در طول جنگ تحمیلی توسط عراق بیش از یکصد هزار مجروح و شهید در بین نظامیان و مردم بی‌دفاع کشورمان به‌جای گذاشته است. گازهای ارگانوفسفره (عوامل اعصاب، تاول‌زا و گاز خردل) در طول جنگ مکرراً توسط نیروهای رژیم بعثی مورد استفاده قرار گرفت. پس از جنگ جهانی اول این نخستین باری بود که از سلاح‌های شیمیایی به صورت وسیع در جنگ استفاده می‌شود. این موضوع آشکارا مغایر با پروتکل ۱۹۲۵ ژنو بود.
پیش‌قراولان جنگ شیمیایی
آمریکایی‌ها اولین کسانی بودند که قبل از جنگ جهانی، سلاح‌های شیمیایی را علیه سرخپوستان به‌کار گرفتند. در جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۵ سلاح شیمیایی از سوی آلمان‌ها به‌کار گرفته شد و سپس دیگر کشورها استفاده از آن را در برنامه جنگی خود گنجاندند.
انگلیس پس از جنگ جهانی دوم، از ماده فیتوتوکسین علیه استقلال‌طلبان مالایا استفاده کرد. آمریکا در جنگ ویتنام، کامبوج و لائوس مواد شیمیایی و میکروبی را به‌کار برد. سال ۱۹۷۵ ویتنامی‌ها بمب‌های شیمیایی را در کامبوج علیه خمرهای سرخ به‌کار بردند.
سال ۱۹۷۹ ارتش شوروی سابق برای اشغال افغانستان از سلاح‌های شیمیایی بهره برد تا اینکه بالاخره از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ (۶۰-۱۳۵۶) و در طول جنگ تحمیلی، رژیم صدام هر جا که در جنگ به بن‌بست خورد، از بمب‌های شیمیایی استفاده کرد.
شراکت، تنها برای تولید حشره‌کش!
عراق در سال ۱۹۸۰ با انتقال مقادیری از عوامل شیمیایی و مواد اولیه مربوط از ذخایر شوروی سابق و همچنین خرید تجهیزات ویژه از کشورهای اروپایی و ایالات متحده به تولید مستقل جنگ‌افزارهای شیمیایی، اقدام کرد.
در سال ۱۹۸۲ با کمپانی « درای رایخ» آلمان که تأمین‌کننده وسایل فنی شیمیایی است قراردادی منعقد کرد و جهت تولید عوامل اعصاب به خرید مواد شیمیایی از منابع غربی اقدام کرد.
در واقع کشورهایی که امروز داعیه طرفداری از حقوق بشر و حمایت از نوع انسان در اقصی نقاط عالم را دارند از پیش‌قراولان فروش کارخانجات و مواد اولیه شیمیایی به عراق هستند.
رسوایی انگلستان و کشف محموله مواد شیمیایی در بندر نرماندی فرانسه یکی از دلایل محکم ایرانیان برای اثبات کمک‌های نامشروع غرب در خلال جنگ به دولت بعث عراق است.
ماجرا از آنجا شروع می‌شود که یک کشتی عراقی در بندر نرماندی فرانسه توقیف می‌شود، پس از توقیف، ۳۵۰۰۰ تن دی‌متیل تسنوتات که از بندر لیورپول انگلیس به مقصد کویت برای تحویل به عراق توسط این کشتی حمل می‌شده، توقیف و ضبط شد.
پس از آن دولت انگلیس در ادعایی مضحک اعلام کرد که این مواد شیمیایی تنها برای تولید حشره‌کش! به عراق ارسال شده است. نمونه دیگر شراکت اروپا در جنایات شیمیایی عراق، نقش شرکت پتروشیمی فیلیپین در بلژیک است که در سال ۱۹۸۳ میلادی، ۵۰۰ تن ماده اولیه گاز خردل را به عراق فروخت.
در همان دوره دادستانی در آلمان غربی سابق، دفاتر ۱۲ شرکت این کشور را که متهم به فروش تسلیحات شیمیایی به عراق بودند بازرسی کرد که در جریان این بازرسی‌ها مدارک و شواهد فراوانی به‌دست آمد که این شواهد و مدارک در هزار پرونده مجزا ثبت شده اما کمتر پرونده‌ای از این میان به نتیجه مطلوب رسید.
فجایع وحشتناک رقم خورد
عراق بر استفاده از عوامل شیمیایی در جبهه‌های جنگ اکتفا نکرد و بارها در مناطق مسکونی، به‌ویژه در روستاها بمب‌های شیمیایی خود را فرود آورد. بر اساس گزارش‌های رسمی حملات شیمیایی عراق علیه ایران و برخی مناطق کردنشین عراق به بیش از سی بار می‌رسد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
استفاده از گاز موستارد یا خردل در سردشت در هفتم تیر ماه سال ۱۳۶۶٫ این یکی از فجیع‌ترین وحشیانه‌ترین حملات از نوع شیمیایی بود.
بمباران شیمیایی بسیاری از روستاهای اطراف ایران در اسفند ۱۳۶۷ – شیمیایی ساکنان شهر حلبچه و روستاهای اطراف آن در اسفند ۱۳۶۷٫
این وحشیانه‌ترین مورد استفاده از عوامل شیمیایی بود. بمباران شیمیایی حلبچه وسیع‌ترین مورد استفاده از جنگ‌افزارهای شیمیایی از زمان جنگ جهانی اول تاکنون به‌شمار می‌آید که حداقل ۵ هزار نفر از مردم کرد و مسلمان این شهر کشته و ۷ هزار تن زخمی شدند و بالاخره بمباران شیمیایی روستاهای اطراف شهرهای سرپل ذهاب، گیلانغرب و اشنویه در خرداد ماه ۱۳۶۷
این چهار مورد مهم‌ترین موارد استفاده از عوامل شیمیایی در طول جنگ تحمیلی علیه غیرنظامیان توسط عراق بود.اما در واقع شروع استفاده از بمب‌های شیمیایی توسط عراق در جنگ تحمیلی در اوایل جنگ تحمیلی در منطقه حلبچه بود که از این بمب‌ها به‌طور محدود استفاده شد و برای دومین بار در منطقه میمک تکرار شد.
عراقی‌ها از آغاز سال ۱۳۶۱ به‌طور پراکنده و علنی از عوامل شیمیایی کشنده استفاده کردند. در سال ۱۳۶۲، عراق به کاربرد جنگ‌افزارهای شیمیایی در پیرانشهر و حوالی پنجوین مبادرت ورزید. ایران حادثه پنجوین را جنایت جنگی نامید و مجروحین جنگ شیمیایی به بیمارستان‌های تهران اعزام شدند.
از این پس عراق به‌طور مکرر در عملیات‌هایی چون والفجر ۲، والفجر ۴، خیبر، بدر و بعدها در والفجر ۸ و کربلای ۵ از شیمیایی استفاده کرد. ۲۷ اسفند ۱۳۶۲ عراق برای اولین بار در تاریخ جنگ‌های دنیا از گاز اعصاب استفاده کرد.
در اواخر سال ۱۳۶۲ عراق به علت علنی شدن ابعاد گسترده کاربرد این جنگ‌افزارها در جنگ با ایران در مجامع بین‌المللی مجبور به توقف موقتی استفاده از آنها شد. اما استفاده از جنگ‌افزارهای شیمیایی در بعد وسیع توسط عراق از اوایل زمستان ۱۳۶۴ که رزمندگان ایران توانستند شهر فاو را تصرف نمایند، مجدداً آغاز شد. در اوایل سال ۱۳۶۶ عراق بار دیگر از جنگ‌افزارهای شیمیایی به‌طور انبوه در جبهه مرکزی سومار استفاده کرد.
پس از عملیات والفجر ۸ ، نیروهای عراقی به طرز بی‌سابقه‌ای از مواد سمی شیمیایی استفاده کردند. حدود هفت هزار گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد سمی علیه مواضع ایران شلیک شد.
در طول ۲۰ روز هواپیماهای عراق بیش از هزار بمب شیمیایی در صحنه عملیات فرو ریختند و متجاوز از ۳۰ تهاجم شیمیایی علیه هدف‌های غیرنظامی در ایران انجام شد و این به معنای رقم خوردن فجایعی در سردشت و حلبچه بود که با فجایعی همچون بمباران اتمی شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن به دست آمریکا قابل مقایسه است.
کابوسی با طعم خردل
باید یکی پیدا شود صدای ناله‌های شیمیایی‌شدگان را به‌گوش فلک برساند. ایران در طول ۸ سال دفاع مقدس۳۵۰ بار مورد حملات شیمیایی از سوی عراق قرار گرفت که این امر ۵۵ هزار جانباز شیمیایی بر جای گذاشت.
این فقط یک خبر ساده نیست،هرچند که سکوت مدافعان حقوق بشر در زمانی که سربازان ایرانی در جبهه‌ها با گازهای شیمیایی
عراق زمین گیر می‌شدند نشان می دهد که اینها برای آنان یک اتفاق ساده است.
دکتر گوستاواندرسون که یکی از اعضای گروه حقیقت یاب سازمان ملل در زمینه بمیاران شیمیایی عراق علیه ایران بود در مقاله آغازین کتاب،«جنگ شیمیایی عراق علیه ایران به روایت اسناد سازمان ملل متحد» نوشته است: «پس از استراحت شبانه کوتاهی در هتل آزادی عازم بیمارستان لبافی‌نژاد شدیم تا تعدادی از مصدومان جنگ شیمیایی را معاینه و با آنان مصاحبه کنیم، در آن جا بود که ما توانستیم آثار وحشتناک سلاح‌های شیمیایی را ببینیم.
افرادی با علائم مشخص شبیه عوارض گاز خردل مانند تاول‌های بزرگ پوستی برخی مصدومان به طرز رقت آوری دچار سوختگی پوست شده بودند و بسیاری از آنان صدماتی درچشم‌ها و سیستم تنفسی خود داشتند.
همچنین چندین کودک را دیدیم که جراحات شدیدی داشتند و این نشان می‌داد که قربانیان جنگ نه فقط سربازان بلکه غیر نظامیان هم هستند بازدید از آن مرکز برای همه بسیار متاثر کننده بود و مرا بسیار غمگین و مایوس کرد. »
دکتر گوستاواندرسون عضو گروه حقیقت یاب سازمان ملل در بخش دیگری از مقدمه این کتاب که در آن نمونه‌های بسیار زیادی از مکاتبات و اسناد مختلف در خصوص استفاده غیر قانونی رژیم صدام از سلاح‌های شیمیایی و غیر متعارف علیه رزمندگان و نیز غیرنظامیان به ویژه زنان و کوکان بی‌دفاع ایران به چشم می‌خورد اعتراف می کند: در سال ۱۹۸۸ یک بار دیگر از من خواسته شد تا درتیم کارشناسان سازمان ملل برای بررسی ادعای کاربرد سلاح‌های شیمیایی شرکت نمایم، اما این بار من این درخواست را رد کردم چرا که احساس نمودم ازتیم سازمان ملل در یک بازی سیاسی استفاده شده است.
این کارشناس- دیپلمات سازمان ملل در کتاب،«جنگ شیمیایی عراق علیه ایران به روایت اسناد سازمان ملل متحد» که نمونه‌های متعددی از گزارش‌های بازرسان و تیم‌های حقیقت‌یاب سازمان ملل مبنی بر به کارگیری سلاح‌های کشنده توسط رژیم صدام و برخی از آثار سلاح‌های شیمیایی که منحصرا در اختیار کشورهای غربی و اروپایی بوده است، به چاپ رسیده است فاش می کند: روی هم رفته پنج تیم کارشناسی سازمان ملل برای بررسی ادعای کاربرد سلاح‌های شیمیایی در ایران اعزام شد اما عراق هیچ گاه برای کاربرد سلاح‌های شیمیایی محکوم نشد، علی رغم اینکه این اقدام نقض پروتکل ۱۹۲۵ ژنو بود این سکوت و رضایت جامعه جهانی به صدام حسین فرصت داد که برنامه توسعه شیمیایی خود را ادامه دهد.
انتهای پیام/
