به گزارش سرویس اجتماعی اروم نیوز
رسانه ها به عنوان ابزاری مهم در هدایت افکار عمومی تاثیر مهمی بر جامعه داشته و در جلب ارای عمومی نیز نقش بسزایی ایفا می کنند.
در اغلب کشورها مطبوعات و رسانه ها از آزادی بیان در چارچوب تعیین شده برخوردار هستند و با این وجود می توان به وفور مشاهده کرد که اغلب اخبار منتشر شده درگیر معضل سانسور و خودسانسوری است.
البته باید یادآورشد که طی سالها و ماه های گذشته با رونق دستیابی مردم به سایت ها و شبکه های خبری مختلف، دامنه انتشار اخبار گسترش یافته و در نهایت گروهی از مردم در نوع خود به کارشناس خبری تبدیل شده اند و می توانند در سریعترین زمان ممکن به اطلاعات مورد نظرشان دست یابند و نسبت به اخبار منتشر شده قضاوت کنند.
با این وجود همچنان سانسور و خودسانسوری دست به گریبان برخی رسانه و مطبوعات بوده و گاه اخبار را چنان دست خوش تغییر قرار می دهند که از اعتبار خبری آن کاسته شده و به صورت جلسه ای محض تبدیل می شود.
البته باید همواره سیاست های خبری هر سازمان منتشر کننده اخبار را در نظر داشت ولی این موضوع منکر معضل خود سانسوری نمی شود.
گسترش یافتن این معضل در برخی رسانه ها، منجر به بی اعتمادی مردم نسبت به مطبوعات و بنگاه های خبر پراکنی داخلی شده و آنها را به سوی بهره برداری از رسانه های ماهواره ای و اینترنتی خارجی سوق می دهد و این همان موضوعی است که خبرنگار داخلی باید برای جلوگیری از وقوع آن، با صداقت به انتشار اخبار خود بپردازند.
تشبیه خبرنگار به قاضی شاید بهترین بیان برای روشن سازی وظیفه شخصی است که قلم در دست گرفته و می کوشد تا مردم را از اتفاقات و آرا و نظرات مسوولان آگاه کرده و افکار آنان را به سوی تعالی جامعه هدایت کند.
چه آنکه این قاضی باید فقط منعکس کننده سخنانی باشد که در پی کنکاش و جستجوی وی آشکار شده و باید به اطلاع مردم برسد تا مردم خود به قضاوت در مورد قضایا بنشینند.
در اینجا قیچی سانسور و تیغ تیزتر خودسانسوری اگر در کنار این قاضی باشد، واقعیت چهره حقیقی خود را پنهان می کند و به حتم قضاوتی که مردم در زمینه حادثه یا منبع خبر خواهند داشت، عجولانه، غیر منصفانه و یک طرفه خواهد بود.
با این اوصاف خبرنگار و بنگاه خبر پراکنی پیش از آنکه قلم برداشته و به تنظیم خبری بپردازد که می تواند جریان افکار عمومی را به سویی هدایت کند، باید قیچی سانسور و خود سانسوری را کنار گذاشته و اعتماد مردم را ارجح بر هر نوع مصلحت شخصی یا مطبوعاتی بداند.
نباید فراموش کرد که خود سانسوری در وهله نخست به اعتبار شخص خبرنگار یا گزارشگر و سپس به اعتبار نشریه مطبوع وی لطمه می زند و این موضوع زمینه کاهش فروش و اقبال مردم برای خرید آن را کاهش می دهد.
سانسور بساط اعتماد مردم به بنگاه خبرپراکن و به مرور تمامی مطبوعات و رسانه ها را جمع می کند و متضرر اصلی پرداختن به این معضل خود آنان خواهند بود.
