به گزارش اروم نیوز ؛روز خبرنگار پاسداشت خون یکی از پاک‌ترین اصحاب قلم است. اگرچه بهانه روز دلخراش شهادت زنده یاد محمود صارمی به غایت برای به ماتم نشستن بس است؛ اما برای این روز حرف‌های زیادی برای گفتن و شاید هم نگفتن داریم.
امروز دل غمگسارمان تنها برای نبود صارمی بی تاب نیست، دلمان برای مظلومیت خبرنگار و بغض‌های در گلو خفته وی بی تاب است.
در طی ایام مدید و سال‌های طولانی خبرنگار ایرانی در پیچ و خم تاریخ و حوادث، راویتگر انقلاب‌ها، جنگ‌ها و شر و نیکی‌ها بوده که بر این آب و خاک گذشته است. او مشکلات خود را در نگارش رنج‌های مردم به فراموشی سپرده است.
نقش نقادانه و خط دهنده رسانه‌ها به‌ویژه مطبوعات بر کسی پوشیده نیست. رسانه‌ها همواره بخش تفکیک ناپذیر درامر نشر اندیشه‌ها و رابطی در مجادلات و مناقشات بین طرفین دعوا بر سر قدرت سیاسی، دولت و مردم بوده‌اند.
واضح است که خبرنگاران به تقدیر و تمجید مسوولان نیازی ندارند که اگر داشتند هرگز پای در این وادی نمی‌گذاشتند چرا‌که آنان آموخته‌اند به رسالت خود متعهد باشند و تنها برای خدا در راه کشور و مردم قلم فرسایی کنند؛ مردمی که در کوچه و خیابان‌ها و محل کار و زندگی، درد دل‌ها و مشکلات خود را برای آنان بازگو می‌کنند تا شاید این پل ارتباطی بلکه بتواند جوابگوی مشکلاتشان باشد.
روز خبرنگار، روز تجلیل از یک شخص نیست بلکه روز پاسداشت از یک شخصیت، ارزش، آرمان و هدف است.
یک خبرنگار همه وقایع را می بیند، به نگارش و به تصویر در می آورد اما خودش پشت لنز دوربین ها جا می ماند و همین جاماندن ها و گمنامی ها سبب شده تا واژه «خبرنگاری» همیشه بکر و تازه باشد. تازگی، نوبهار بودن و لطافت خبرنگاری بقدری ارزشمند و گرانمایه است که در قرآن کریم به قداست آن یعنی «قلم» قسم خورده است.
انتهای پیام/
