به گزارش اروم نیوز،
دیوان داوری ایران – آمریکا در لاهه در یک پرونده شکایتی ایران علیه آمریکا مبنی بر نقض بیانیه الجزایر توسط آمریکا و اجازه طرح دعاوی اتباع این کشور علیه ایران بعد از تاریخ ۲۸ تیر ماه ۱۳۶۰ دولت آمریکا را مسئول نقض تعهدات شناخت و رای به پرداخت خسارت به نفع ایران صادر کرد .
براساس گزارشی که روز گذشته سایت دیوان داوری دعاوی ایران- آمریکا منتشر کرده است: در تاریخ ۱۱ تیر ماه دیوان داوری در پرونده الف۱۵(چهار) و الف ۲۴ رای شماره ۶۰۲ خویش را صادر کرد.
این پرونده در خصوص شکایت دولت ایران مبنی بر مسئولیت و نقض تعهدات دولت آمریکا است که طبق بیانیه الجزایر در ملزم کردن به خاتمه دادن به دعاوی اتباع آمریکایی علیه ایران در دادگاه های ایالات متحده بوده است . در این پرونده در نهایت دیوان ضمن بررسی استدلال های طرفین و مستندات موجود، در رای نهایی خویش به تاریخ ۱۱ تیرماه ۱۳۹۳ دولت آمریکا را مسئول نقض تعهدات خویش طبق بیانیه الجزایر شناخته و رای به پرداخت میزانی خسارت مستقیم به ایران کرده است.در بخش پایانی این رای ۱۱۴ صفحه ای ضمن تصریح به نقض تعهدات از سوی آمریکا برای مختومه کردن دعاوی مورد شکایت ایران آمده است:«بااین حساب مطابق حکم حاضر ایالات متحده آمریکا مکلف است به خواهان ، جمهوری اسلامی ایران مبلغ هشتصدو چهل ودو هزارو چهارصدو شصت و هشت دلار و چهارده سنت آمریکا(۱۴/۴۶۸/۸۴۲دلار آمریکا )به اضافه بهره ساده به نرخ متواتر رایج وام بانک تراز اول در ایالات متحده برای دوره هایی که مبلغ حکم پرداخت نشده است، بپردازد.» اگرچه رقم این حکم چندان بالا نیست اما آن را می توان سندی معتبر در پیگیری دعاوی ایران علیه آمریکا به ویژه از حیث ایجاد رویه ای برای پیگیری مسائل حقوقی دانست.
پس از ماجرای تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام آمریکا نیز ضمن اعلام تعطیلی سفارت خود دارایی های ایران در این کشور را توقیف کرد. طرفین پس از مدتی توافق کردند در قبال آزادی کارکنان سفارت آمریکا در تهران، اموال و دارایی های ایران را که توقیف شده بود، آزاد کنند.برای انجام این توافق، به جای اینکه طرفین به صورت مستقیم با هم مذاکره نمایند، تصمیم گرفتند مذاکره از طریق یک دولت واسطه (الجزایر) انجام پذیرد که نهایتاً این گفت وگوها منجر به تدوین چند سند شد که به آنها «بیانیه های الجزایر» می گویند. این بیانیه ها شامل سه بیانیه کلی، حل و فصل اختلافات و امانی می شد.بیانیه کلی راجع به تعهدات و حقوق طرفین بود. بیانیه حل و فصل به حل و فصل اختلافات طرفین می پرداخت و در آن پیش بینی شده بود که طرفین توافق نموده اند دادگاهی به صورت ad hoc تشکیل شود و اختلافات از این طریق حل و فصل شود.ad hoc در واقع یکی از انواع داوری بین المللی است که در آن طرفین داوری، دادگاه داوری و شرایط حاکم بر آن را خودشان انتخاب می کنند. بر اسا س توافق طرفین دعوا برای طرح در دیوان باید ناشی از دین یا قرارداد یا ضبط اموال یا هر اقدام مؤثر در امور مالکیت باشد. همچنین منشاء دعوا باید قبل از انعقاد بیانیه الجزایر بوده باشد و همچنین تا تاریخ بیانیه ها به طریق دیگری حل و فصل نشده باشد، تشخیص صلاحیت دیوان به عهده خود داوران دیوان است. آرای آن نیز به صورت مستقیم قابل اجراست و هیچ کس نمی تواند جلوی آن را بگیرد.
براساس« اصل کلی ب » مورد توافق طرفین بیانیه های الجزایر آمریکا مکلف شده بود که تمام اقدامات حقوقی اتباع آن کشور در دادگا ه های آمریکا که متضمن ادعاهایی است که احتمالا در صلاحیت دیوان قرار دارند را مختومه نماید.
تعهد آمریکا به ختم اقدامات حقوقی در تاریخ ۲۸ تیرماه ۱۳۶۰ (۱۹ ژوئیه ۱۹۸۱) یعنی ۶ ماه بعد از تاریخ امضای بیانیه های الجزایر داده شد . بر این اساس همچنین از ایران خواسته شده که هزینه ها ، خسارات و توجیه خاص برای مبالغ مشخصی که برای دفاع از این دعاوی در دادگاه های ایالات متحده مطرح شده است را مشخص کند تا پس از بررسی دیوان بابت آن زیان ها به ایران غرامت پرداخت گرددکه در رای اخیر حدود یک میلیون دلار به نفع ایران صادر شده است.
نامه
