اروم نیوز ـ معمولا در آغازین روز هفته دولت، مسئولین به تجدید میثاق با آرمان شهدا و امام راحل می پردازند تا به یاد آرند که این صندلی هایی که تکیه بر آن زده اند پایه هایش از خون شهدا است.
هرچند این هفته، هفته ای بس بزرگ و عظیم می باشد، اما گاهی اوقات مسئولین به جای پند گرفتن دست به خود نمایی می زنند. گویی از آیین نانوشته این مناسبت است که حتما باید در همه جای کشور کلنگی زمین بخورد و روبانی بریده شود.
دیگر به بقیه مسائل توجه چندانی ندارند که بودجه و زمان و عمر مردم از کجا تامین می شود و در آخر چه خواهد شد؟!
گاهی هم که مکانی برای افتتاح نباشد شروع به باز افتتاحی می کنند، یعنی پروژه هایی که قبلا افتتاح و شروع به کار کرده اند دوباره روبان دورشان میکشند و می برند یا هم بدون اتمام کامل طرح شروع به کار می کنند و مسئولین عزیز آمار می دهند که فلان پروژه ها افتتاح شد!
از این نمایش ها که بگذریم به همایش ها می رسیم…
همایش هایی که همه دم از خدمت می زنند اما ساعت اداری سر از همایش درمی آورند و کار مردم را روی زمین می گذارند.
همایش هایی که معمولا خلاف اسمشان هستند و گاها در راستای اقتصاد ملی و مقاومتی تا می توانند تجمل گرایی می کنند.
در این میان از هیات های همراه مسئولین هم بگوییم؛ زمانی که برای افتتاح طرحی راهی استان و شهری می شوند با خود لشکری را همراه می کنند و هزینه های هنگفتی را به بیت المال تحمیل می کنند و هر اداره ای که قرار است طرحش رونمایی شود آن روز را به کلی تعطیل شده و همراه وزیر و رئیس راهی می شوند.
کاش به جای فقط غبار روبی مزار شهدا، غبار از خاطرات و فداکاری و شیوه زمامداری این عزیزان هم بزداییم. کاش به یاد آوریم که «هدف خدمت به مردم است نه رسیدن به صندلی پرزرق و برق قدرت».
شایسته است که در این هفته مردان دولت سری به مناطقی که در زمان رای گیری ها قول مساعدت داده بودند بزنند و مردمان آن را زیر چتر حمایتی خویش بگیرند، در این هفته که به نام این عزیزان نامگذاری شده دست به کارهای جهادی زنند. کاری که ماندگار باشد فارغ از هر نام و نشانی که به گفته شهیدآوینی «همه اجرها در گمنامی است».
کاش در این یک هفته رسم روبان بری و کلنگ زنی از میان برود. کلنگ هایی که هر ساله بر زمین می خورند فارغ از برنامه ای کارآمد برای اجرایش.
آنچه این روزها از شهدا باقی است فقط نامشان برگذرگاه هایمان است. «قدرت» وسیله ای شده برای رسیدن به آمال و آرزوها. آن روزگار بر روی درها می نوشتند «یا حسین فرماندهی از آن توست» اما اکنون می نویسند «بدون هماهنگی وارد نشوید!»
کاش عزیزان مسئول یادشان باشد بر هر صندلی که تکیه کرده اند عاشورایی برپا شده است. یعنی هرمسئولی پاسخگوی ۷۲شهید باید باشد.
این روزها که دولت جدید شروع به کار کرده، امید است که اشتباهات گذشته را تکرار نکند، کم کاری خویش را جبران نموده و اعتماد مردم را خدشه دار نکنند.
امید است علاوه بر اسم شهیدان، رسم شهیدان را نیز رواج دهند. اولین قدم در رواج زندگی شهدایی «خود به سبک شهدا زندگی کردن» است.
* فائزه مشهدی محمدپور
