به گزارش اروم نیوز به نقل از زرین خبر؛ حجاب به معنا پوشش بیرونی و عفاف به معنا پوشش درونی ، این دو عامل باعث سلامت جامعه است و در صورت نبود این دو موجب به وجود آمدن مشکلات و اثرات مخرب زیادی درجامعه خواهد شد.
حجاب و عفاف یک دستور دینی و از مسائل مهم و کلیدی جامعه ماست و با بسیاری از مسائل پیوند خورده و دارای ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شده است.
شناخت تاثیر حجاب ونقش آن در کاهش آسیب اجتماعی می‌تواند مسیر حرکت جامعه را به سوی ترقی و تعامل هموار سازد، به طوری که علاوه بر درک عمل آنها و جلوگیری از تداوم آن عمل با ارائه راه حل‌هایی به سلامت جامعه کمک نماید.
از ارتباط نزدیک حجاب و عفاف، با کاهش آسیب اجتماعی می توان بهره برد و با رعایت حجاب و عفاف از فروپاشی خانواده‌ها جلوگیری می‌شود،چرا که یکی از عواملی که می تواند جامعه ای را از آسیب ها ی شوم مصون داشته وحفظ کند، ترویج فرهنگ دقیق عفاف و تبیین ابعاد مختلف آن درجامعه است.
خالق بشر که بر تمای اسرار و رموز آفرینش، آگاه است، زیبایی، امنیت، رشد و تعالی انسان ها به خصوص زن را در عفاف و حجاب دانسته است و آیات نورانی قرآن کریم ضرورت این حکم الهی را به نحو مطلوب تبیین کرده است.
از دیدگاه اسلام حجاب به مفهوم محدود کردن فعالیت های اجتماعی زن نیست، بلکه زن می تواند با رعایت پوشش و حفظ حدود آن در جامعه حضوری فعال داشته باشد و بر این اساس، عفاف به صنف خاصی اختصاص ندارد و برای زن و مرد یک فضیلت اخلاقی به شمار می آید.
از سوی دیگر امروزه متاسفانه مدتی است که دشمن در یک شبیخون فرهنگی عفت عمومی را در جامعه اسلامی نشانه رفته و برخی افراد و جریان ها با کمرنگ دانستن این مسئله، آن را موضوعی شخصی و اختیاری قلمداد می کنند در حالی که آیات متعدد قرآن کریم در خصوص وظایف مردان و زنان برای حفظ عفت عمومی در جامعه اسلامی تاکید داشته و اگر در این راستا تدبیری اساسی اندیشیده نشود بی شک اثرات جبران ناپذیری را بر جای می گذارد.
مقوله بی حجابی امروز به یک معضل کاملاً مشهود در جامعه درآمده است معضلی که فقط برای افراد بی‌حجاب مشکل ایجاد نمی کند؛ در واقع آسیب‌هایی که از بی‌حجابی ناشی می‌شود، تمام اعضای جامعه در بر می‌گیرد.
تولید الگوها و محصولات فرهنگی نامناسب و مغایر با موازین اسلامی و پوشاک غیرمتعارف، مطابق با مدهای غربی و عرضه‌ی ارزان قیمت آن به بازار، از علل مهم بدحجابی است.
ترویج و حمایت از بی بندوباری و مقابله با حجاب و عفاف یکی از مهمترین محورهای هجمه فرهنگی جبهه استکبار در مواجهه با نظام اسلامی ایران بوده است که می‌کوشد تا عفاف و حجاب زنان ما را با تبلیغات مسموم بگیرد و سعی دارد با دلفریبی‌های زیاد ،زنان و دختران ما را از مسیر حقیقی حجاب و عفاف خارج کنند.
متأسفانه، تولید پوشاک نامناسب، ناقص و تحریک‌آمیز، برای زنان، نه تنها مطابق با دستورها و احکام الهی نیست، بلکه موجبات توجه و تمایل مردان بیگانه را نیز فراهم می‌سازد. امروزه کشورهای اروپایی و غیراسلامی به فکر صدور لباس‌ها و مدهای مختلف به کشورهای اسلامی افتاده‌اند و پرآفت‌ترین لباسهای خود را به کشورهای اسلامی صادر می‌کنند.
تغییر سبک زندگی زنان ایرانی در موضوع عفاف و حجاب و تبدیل آن به نکات مطرح شده در شبکه های ماهواره ای غربی تلاشی است که منجر به از هم گسیختگی نهاد خانواده اصیل ایرانی و سست شدن پایه های اعتقادی خانواده مسلمان می شود.
باید گفت که عفاف و حجاب در عصر مدرن تنها یک نوع پوشش نیست بلکه اندیشه و رویکردی است که بشریت به آن نیازمند است، مسئله ای که در جامعه امروز مختص زنان نیست.
پوشش نامناسب پیامدها و آثار جبران ناپذیری در فرهنگ، اخلاق، اعتقاد، اقتصاد و امنیت جامعه دارد که گاه مسیری انحرافی و بازگشتناپذیری پدید میآورد.
در دنیای کنونی، فرهنگی که قادر نباشد عناصر فرهنگی مفید را جذب و عناصر غیر مفید را دفع کند و در الگوهای مختلف اجتماعی از ثبات لازم برخوردار نباشد، فرهنگ مهاجم با الگودهی آن را تخریب میکند، ارزشها و هنجارهای آن را نادیده میانگارد و با غلبه و تهاجم، ارزشها و الگوهای مورد نظر خویش را جایگزین میکند تا در این رهگذر به اهداف خود دست یابد.
حجاب، که موضوع و مسئله‌ای دینی است، تبدیل به یکی از مسائل مهم و کلیدی جامعه گشته و از طریق پیوند با بسیاری از مسائل، دارای ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی شده است.
این مسئله از آنجا که مخاطبان اصلی‌اش زنان هستند، ارتباط مستقیم با نیمی از جمعیت جامعه دارد و از آنجا که در تنظیم روابط اجتماعی مرد و زن نقش دارد، به همه‌ی افراد جامعه مربوط می‌شود.
زن مسلمان زن آزاده‌ای است که در کنار عفاف و حجاب می‌تواند حضور تاثیرگذار را در جامعه داشته باشد تا بتواند به دور از مادی‌گرایی صرف به ابعاد معنوی و اخلاقی نیز توجه کند.
آنچه باعث می‌شود زن امروز نتواند از حق و حقوق خود در دنیا دفاع کند این است که همیشه در چارچوب مادی‌گرایی و ابزاری به آنها نگاه می‌شود در حالی که نگرش اسلام به زن نگرش متعالی است که ثمره آن نگاه به ابعاد شخصیتی و معنوی توام با عقل‌گرا است.
باید گفت که در امر حجاب وعفاف، آسیب‌شناسی، برنامه‌ریزی و نظارت مسئولان و نظام اسلامی، بسیار ضروری می‌نماید.
در این راستا هم به برنامه‌های بلندمدت و هم کوتا‌ه‌مدت نیاز داریم. به یک برنامه‌ی هماهنگ و یک‌دست نیاز داریم که در آن تناقضی بین دستگاه‌ها و رسانه‌ها دیده نشود، به گونه‌ای که از فضای کنونی که بیشتر در جهت ترویج ارزش‌های مادی است، به سمت ترویج ارزش‌های دینی و حجاب برویم. برنامه‌های بلندمدت نیز باید ناظر به اصل فرآیند تغییر ارزشی باشد.
باید همه‌ی دستگاه‌ها و نهادهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و… هماهنگ و با یک برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری واحد در این زمینه عمل کنند.
چرا که اگر تنها یک نهاد به تنهایی و بدون هماهنگی و حمایت سایر نهادها در این زمینه وارد شود، نه تنها نتیجه‌ی مثبت نخواهد داشت بلکه تأثیرات منفی نیز بر جای خواهد گذاشت.
با رعایت حجاب و عفاف از طرف مردان و زنان(بویژه بانوان درزمینه حفظ حجاب) جامعه از بسیاری از خطرات حفظ خواهد شد و مهمتر از همه این که با حفظ حجاب کیان خانواده که اصلی ترین نهاد اجتماع است در معرض خطر قرار نمی گیرد.
برای رسیدن به این منظور باید فرهنگ حجاب در جامعه گسترش پیدا کند، و دراین امر دولت، خود مردم، رسانه های گروهی می توانند نقش مؤثری بر ترویج حجاب داشته باشند، که درصورت تحقق این موضوع جامعه از خطرات حفظ وآسیب های اجتماعی کاهش می یابد.
و در پابان برای بهبود آسیب اجتماعی توصیه هایی نیز پیشنهاد می شود که به شرح ذیل هستند :
– توسعه فرهنگ عفاف در اقشار گوناگون جامعه و تربیت و تأمین نیروی انسانی مورد نیاز دستگاه های دولتی و مراکز آموزشی و تجاری؛
– توجه به حفظ حدود و شعائر، اهتمام به ارزش ها در ادارات و ارگان ها به ویژه در حوزه مدیران؛
– نظارت موثر بر فیلم های سینمایی و تلویزیونی به منظور پرهیز از تبلیغ و ترویج روابط ناصحیح اجتماعی و از طرفی توسعه فرهنگ عفاف؛
– اعمال شیوه های تربیتی موثر مبتنی بر شناخت صحیح از افراد و محیط در محیط های آموزشی وابسته به آموزش و پرورش و آموزش عالی؛
– انجام وظایف ضابطان و نهادهای نظارتی به شکل صحیح در رویارویی با مفاسد و ناهنجاریهای اجتماعی؛
– تأکید بر حفظ حدود ظاهری حجاب و استفاده نکردن از مدل ها و رنگ های نامناسب در اماکن عمومی؛
– پرهیز از ترویج لباسهای نامناسب، استفاده از مدل های مبتذل و نمایش مظاهر غرب زدگی در فیلم های سینمایی و برنامه های تلویزیونی.
