یک سال پیش از پایان جنگ هشت ساله ایران وعراق، سردشت بمباران شیمیایی شد. تلفات دقیق این بمباران مشخص نیست. سردشت را می‌توان نخستین شهر جهان نامید که بمباران شیمیایی شده و حدود هفت ماه بعد، حلبچه با گستردگی بیشتری هدف بمباران شیمیایی قرار گرفت.
بمباران شیمیایی سردشت یک جنایت جنگی و بمبارانی بود که نیروی هوایی عراق در ۷ تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطهٔ پرازدحام شهر سردشت در ایران انجام داد. در این حمله تاکنون ١٣٠ نفر از ساکنان غیرنظامی و بی‌گناه شهر در اثر این جنایت جان خود را از دست دادند و هشت هزار تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند و هنوز هم با خردل نامهربان زندگی کرده و صدای خس خس هایشان شنیده می‌شود و آنها را آزار می‌دهد.
بعد از گذشت ۳۶ سال هنوز مصدومان این بمباران شیمیایی زندگی عادی ندارند و زیر نظر پزشکان زندگی می‌کنند و البته از مظلومیت و نبود پزشکان متخصص رنج می‌برند.
آری فاجعه شیمیایی سردشت بی‌تردید یكی از مهم ترین حوادث تاریخ كشورمان و حتی جهان بود كه به دلیل كاربرد آشكار سلاح‌های شیمیایی علیه مردم غیرنظامی به وقوع پیوسته بود.
پس از این حادثه سند مظلومیت سردشت به عنوان نخستین شهر مسكونی قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان برای همیشه به ثبت رسید.
هزاران نفر از مردم بی‌دفاع سردشت بلافاصله پس از این بمباران شیمیایی جان خود را از دست دادند و یا مصدوم شدند تا با دست و پاهای سوخته و تاول‌زده و صدای خس‌خس ریه‌های خود خاطره مظلومیت همنوعانشان را به نسل‌های بعد منتقل كنند.
رژیم بعث عراق، در این نبرد ناجوانمردانه، از گاز خردل علیه غیر نظامیان بی‌دفاع استفاده كرد؛ یک ماده شیمیایی كه بر محیط مردم، برای مدتی بسیار طولانی آثار مخربی را باقی می‌گذارد.
چگونگی این حادثه دلخراش و كم‌سابقه به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رسید اما هیچ هیات كارشناسی برای بررسی این حادثه به این منطقه اعزام نشد.
عوارض جبران ناپذیر ناشی از بمباران شیمیایی سردشت در كنار هزینه‌های بالای درمانی مشكلات فراوانی را برای این مصدومان شیمیایی به دنبال داشت.
با وجود اینكه بر اساس آمارهای غیر رسمی بیش از چند هزار نفر در سال ۱۳۶۶ در اثر بمباران شیمیایی در این شهر مجروح و قربانی شده‌اند اما تنها شمار كمی از این افراد به عنوان جانباز شناخته شده و از امكانات درمانی بنیاد شهید و امور ایثاگران استفاده می‌كنند و در حال حاضر ١٣ هزار نفر در صف رسیدگی به وضعیت بغرنج خودشان در کمیسیون رسیدگی به مصدومان شیمیایی سردشت هستند که بنا به اعلام متولیان امر تاکنون هنوز تعداد جلساتش به ٢٠ مورد نرسیده است.
با گذشت ۳۶ سال از بمباران شیمیایی سردشت صدای نفس‌های خون‌‌آلود و خش‌دار كودكان و زنان سردشتی همچنان بلندتر از گذشته به گوش مردم جهان می‌رسد و کمبود امکانات درمانی و متخصص درد این مردم را چند برابر کرده و دولت‌ها و مسوولان مربوطه‌اش نتوانسته‌اند به خواسته‌های بحق مردم مظلوم سردشت جامه عمل بپوشانند.
هنوز مصدومان این تهاجم سبعانه، از عوارض جانبی مصدومیت در رنج هستند و در همان محیط آلوده به انواع سموم شیمیایی زندگی می‌كنند و صدای خس خس نفس‌های خسته توام با امید به زندگی را هنوز می‌توان در تک تک این مصدومان به وضوح مشاهده كرد.
مصدومانی كه دیروز مدافع مرزهای كشور بوده‌اند و امروز نیازمند دریافت خدمات پزشكی و شایسته مراقبت‌های بیشتری و حتی اشتغال خود هستند.
آری امروز ، سردشت با تنی زخم‌خورده و تاول زده همچنان سربلند و راست قامت ایستاده و چشم به آینده‌ای روشن در بیكران‌ها دوخته و منتظر تحقق وعده‌های مسوولان خود برای کاهش مشکلات پیش‌رو و کم شدن آثار این خس‌خس‌ها و تاول‌های چرکین بمباران شیمیایی هستند.
