به گزارش مشرق، ایوب علی پور در وبلاگ بنیادگرا نوشت: در جنگ جهانی اول ایران با وجود اعلام بی طرفی ، بیشترین آسیب را از این جنگ ویرانگر دید و در حدود نیمی از جمعیت کشور قربانی مطامع کشورهای بزرگ و استعمارگر آن دوران شدند. اسناد این قتل عام قریب به ۱۰ میلیون نفری همچنان در ردیف اسناد طبقه بندی شده و سری انگلستان قرار دارد و این کشور هنوز هم از انتشار آن ها ممانعت می کند. آمار ذکر شده با توجه به کتاب “قحطی بزرگ” نوشته دکتر محمد قلی مجد نوشته شده است که یکی از منابع انگشت شمار موجود درباره هولوکاست ۹ میلیون نفری ایرانیان بوده و با استناد به اظهارات شاهدان و برخی اسناد تاریخی در دسترس نوشته شده است .
به نظر می رسداین عامل در به وجود آمدن رشد انفجاری جمعیت در دهه شصت بی تاثیر نبوده است.
پس از انقلاب اسلامی شیب رشد جمعیت سیر صعودی گرفت و یکباره در دهه ۶۰ جمعیت کشور از ۳۴ میلیون نفر در قبل از انقلاب به ۶۰ میلیون نفر رسید. در حالیکه کشور درگیر جنگ، تحریم‌های شدید اقتصادی بود و آمادگی لازم را برای فراهم کردن زیرساخت‌های آموزشی و تربیت فرزندان و تامین نیازهای درمانی و معیشتی جمعیت را نداشت.
در اواسط دهه شصت و با تصویب مجلس شورای اسلامی سیاست کنترل جمعیت آغاز شد. برآورد صاحب نظران حوزه جمعیت شناسی این بود که نرخ رشد جمعیت به این زودیها کاهش پیدا نخواهد کرد،و حتی تا سال ۱۳۹۱به رشد ۲درصدی دست نخواهیم یافت.اما آنچه پیش بینی شده بود در سال ۱۳۹۱ اتفاق بیفتد در سال ۱۳۷۱ اتفاق افتاد (مرندی وزیر بهداشت سابق)
اگر چه با این کار در سال ۱۳۷۱ نرخ رشد به۲٫۳رسید و جمعیت کنترل شد، اما از آن سال به بعد با سقوط آزاد جمعیت روبه رو شدیم.از آن سال به بعد سرعت کاهش رشد جمعیت از متوسط آسیا و ۲۶ کشور منطقه کمتر بوده است.
در حالی که در نیمه دهه ۶۰ میانگین سنی جمعیت کشور به ۷/۲۱ سال رسیده بود، این عدد در سرشماری سال ۱۳۸۵ به ۹۷/۲۷ رسید و این عدد در سرشماری سال ۱۳۹۰ به عدد ۸۶/۲۹سال رسید. رسیدن میانگین سنی جمعیت کشور در سال ۹۰ به سن نزدیک به ۳۰ سال یعنی اینکه جمعیت کشور در حال پیری است و همین امر موجب نگرانی درباره پیری جمعیت کشور شده است.همچنین متوسط رشد سالانه جمعیت کشور از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۶۵، ۲۵/۳ درصد بوده است. از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۰، ۴۶/۲ درصد و از سال ۱۳۷۰ تا سال ۱۳۷۵، 47/1 درصد بوده است. همچنین متوسط رشد سالانه جمعیت کشور از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵ نیز ۶۲/۱ درصد بوده است و سرشماری سال ۱۳۹۰ نیز رشد جمعیت کشور را ۲۹/۱ درصد اعلام کرده است.
جمعیت روستایی کشور طی ۲۰ سال گذشته کاهش یافته و از ۲۱/۱ درصد به منهای ۴۴/۰ درصد در بازه زمانی سال‌های ۷۵ تا ۸۵ رسیده است
سوالی که بی پاسخ مانده این است که چرا با وجود رسیدن به نرخ رشد هدف گذاری شده باز هم سیاست کنترل جمعیت ادامه پیدا کرد؟
بر اساس آمار های موجود در سال ۲۰۱۰در بین ۲۶ کشور منطقه از لحاظ جمعیت رتبه ۲۳ را داشتیم.
نکته حائز اهمیت در خصوص کاهش جمعیت، برنامهای است که سیاستمداران و استراتژیستهای امریکایی و اروپایی برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران در نظر گرفته اند. برژینسکی، سیاستمدار کهنه کار امریکایی و مشاور سابق امنیت ملی امریکا، در مصاحبه های با روزنامه وال استریت ژورنال در مارس ۲۰۰۹، درباره تغییر جمعیت ایران نکتهای را بیان کرد که ابعاد بسیار گستردهای دارد. وی در آن مصاحبه گفته بود: “از فکر کردن به حمله پیش دستانه علیه تاسیسات هسته ای ایران بپرهیزید و گفتوگوها با تهران را حفظ کنید، بالاتر از همه بازی طولانی مدتی را انجام دهید؛ چون زمان و آمارهای جمعیتی و تغییر نسل در ایران به نفع رژیم کنونی نیست.”
رشد منفی جمعیت از هم اکنون پادگانهای نظامی را تحت تاثیر قرار داده است؛ به گونه ای که ناچار، مدت سربازی افزایش یافته است. چنانچه این روند منفی ادامه یابد در ۱۵ سال آینده قوای نظامی برای تامین نیرو با مشکلات جدی روبه رو خواهند شد. با این فرض که اکثر استانهای حاشیهای از قومیتها و مذاهب مختلفی تشکیل شده که بعضا تحت تاثیر فرهنگهای بیرونی مثل عربستان سعودی و… هستند و رشد جمعیتی آنها تقریبا ۴ برابر استانهای مرکزی است، در آینده نیروهای مسلح چه وضعیتی خواهند داشت؟ این درحالی است که جمعیت رژیم صهیونیستی یعنی دشمن اصلی ایران اسلامی، به ۲۸/۵ میلیون نفر رسیده است. بر اساس آخرین آمار بانک جهانی، جمعیت این رژیم هر ساله به طور متوسط ۸/۲ درصد رشد داشته که بالاترین میزان رشد در جهان است.
همچنین گفته می شود رتبه فرزند آوری ایران در بین ۲۲۴ کشور رتبه ۱۴۶ است، که اسرائیل ۷۵ پله، آمریکا ۲۰ پله وترکیه بانرخ باروری ۱۵/۲، ۳۲ پله بالاتر ازایران قرار دارند.
بر مبنای نتایج پیش بینی جمعیت برنامه پنجم توسعه، متوسط نرخ رشد طبیعی جمعیت ایران طی دوره بیست ساله ۱۳۸۵ تا ۱۴۰۵، 05/1 خواهد بود و جمعیت کشور با افزایش حدوداً ۱۶ میلیون نفری نسبت به سال ۱۳۸۵ به بیش از ۸۷ میلیون نفر در سال ۱۴۰۵ خواهد رسید. این تعداد جمعیت در سال ۱۴۰۵ به معنای افزایش ۲۳ درصدی نسبت به جمعیت سال ۱۳۸۵ است
صندوق بین‌المللی پول با ارائه آمار جمعیت ۱۸۶ کشور جهان اعلام کرد ایران که طی ۱۰ سال گذشته هفدهمین کشور پرجمعیت جهان بوده است سال آینده میلادی در رده‌بندی جهانی یک پله نزول می‌کند و جای خود را به کشور آفریقایی کنگو می‌دهد.
صندوق بین المللی پول با برآورد جمعیت ۱۸۶ کشور، در سال جاری میلادی، چین را به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان در این سال معرفی کرده است.
بر اساس آمار ارائه شده از سوی این نهاد بین المللی جمعیت چین در سال ۲۰۱۳ به یک میلیارد و ۳۶۰ میلیون نفر رسیده و این کشور به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان شناخته شده است.
پس از چین، هند با جمعیت یک میلیارد و ۲۴۳ میلیون نفری در رتبه دوم جهان از این نظر قرار گرفته و آمریکا با جمعیت ۳۱۶ میلیون نفری رتبه سوم را به خود اختصاص داده است.
اندونزی، برزیل، پاکستان، نیجریه، بنگلادش، روسیه، ژاپن، مکزیک، فیلیپین، ویتنام، اتیوپی، مصر و آلمان نیز به‌ترتیب در رتبه‌های چهارم تا شانزدهم پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان قرار گرفته‌اند.
صندوق بین المللی پول جمعیت ایران در پایان سال جاری میلادی را ۷۷٫۰۹۷ میلیون نفر برآورد کرده و این کشور را در جایگاه هفدهمین کشور پرجمعیت جهان قرار داده است.
جمعیت کشور به سرعت رو به پیری می رود، به طوری که طی ۱۰ سال آینده به ازای هر ۱۰ خانوار هفت سالمند بالای ۶۰ سال در کشور خواهیم داشت.
از جمله اقداماتی که صورت گرفته است تغییر درس کنترل جمعیت با درس شکوه همسر داری و همچنین تغییر شعار فرزند کمتر زندگی بهتر با شعاربا یک گل بهار نمیشه و فرزند بیشتر زندگی شادتر و ترویج این که حداقل تعداد مناسب فرزندان در خانواده سه فرزند است.
و افزایش مرخصی زایمان و طرح های تشویقی دیگر که تا کنون تاثیر چندانی در افزایش جمعیت نداشته است.
