بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، فراتر از یک رهبر سیاسی، مکتبی را بنا نهاد که بر عدالت، استقلال و نفی هرگونه سلطه مبتنی بود و با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷، انقلابی نوین در ساختار حکومتی و معادلات بینالمللی رقم زد.