امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) در حکمت یکم نهجالبلاغه از روش برخورد در فتنهها گفتهاند.
نامه هفتاد و نهم نهجالبلاغه؛ نامهای به فرماندهان لشکر، پس از به دست گرفتن خلافت است.
نامه هفتاد و هشتم نهجالبلاغه جواب نامه ابوموسی اشعری، پیرامون حکمیّت بوده که سعید بن یحیی اموی در کتاب المغازی آن را آورده است.
نامه هفتاد و هفتم نهجالبلاغه نامه به عبدالله بن عبّاس است که در سال ۳۸ هجری برای گفتگو با خوارج فرستاده شده است.
نامه هفتاد و ششم نهجالبلاغه نامه به عبدالله بن عباس، هنگامی که او را در سال ۳۶ هجری به فرمانداری بصره نصب فرمود.
نامه هفتاد و پنجم نهجالبلاغه نامه به معاویه در روزهای آغازین بیعت، در سال ۳۶ هجری که واقدی در کتاب الجمل آن را آورد.
نامه هفتاد و چهارم نهجالبلاغه مربوط به عهدنامهای است که با خط هشام بن کلبی برای صلح میان قبیله «ربیعه» و «یمن» تنظیم شده است.