به گزارش اروم نیوز، چندی پیش لوران فابیوس ویر امور خارجه فرانسه به عنوان اولین وزیر امور خارجه غربی پس از مذاکرات هسته ای به ایران سفر کرد، سفری که جزئیات پرونده کوچکی از جنایات فرانسه علیه مردم مظلوم کشورمان را دوباره بر صدر اخبار رسانه ها نشاند. صرف نظر از بعد سیاسی، نام فابیوس برای ما ایرانی ها سالهاست با واقعه ای ناگوار و دردناک وارد کردن خون های آلوده به ویروسهای خطرناک و مهلکی نظیر هپاتیت و ایدز از فرانسه عجین است.
“ع.د” جوانی ۲۹ ساله و ساکن شهرستان سقز دراستان کُردستان است. وی و خواهر کوچکترش از بدو تولد به بیماری هموفیلی مبتلاهستند.
پروسه درمان و زندگی “ع.د” همانند همه مبتلایان به این بیماری، روال عادی خود را طی می کرد تا اینکه در سال ۷۹ خونهای وارداتی از فرانسه به وی تزریق شد.
۱۶ هزار ایرانی با خون های آلوده فرانسوی به بیماری مبتلا شدند
این جوان سقزی در گفت و گوی اختصاصی به خبرنگار ما گفت: از سال ۸۵ عوارض ناشی از تزریق خونهای آلوده ای که توسط یک شرکت خصوصی زیر مجموعه سازمان انتقال خون کشور، از فرانسه وارد شده و به بیماران هموفیلیایی در سطح کشور تزریق شده بودند، هویدا شد. به گفته وی در جریان تزریق این خونها حدود ۱۶۰۰۰ هزار نفر به بیماری های مختلف از جمله “هپاتیت c” و … مبتلا شده و قریب به ۴۰۰۰ نفر از این بیماران در همان روزها و ماههای اول تزریق این خون ها جان داده اند.
او که سالهاست می داند به “هپاتید “c مبتلا شده است هر ماه حدود پانصد هزار تومان هزینه ی داروهایی را پرداخت می کند که به علت خارجی بودن بیمه تعهدی به بازپرداخت آنها را ندارد!
در خانواده ای کارگر زندگی می کنم/کسی نمانده از وی پول قرض نکرده باشم
در حالی که بغض جلوی گلویش را گرفته با چشمانی اشک آلود ادامه می دهد من در خانواده ای کارگری و نسبتاً پر جمعیت با سه برادر و دو خواهر زندگی می کنم. هزینه های درمان بسیار بالا است کسی نیست که به او رو نه انداخته باشیم و از او پول قرض نکرده باشیم. اقساط وامهای کمرشکن هم که بماند. همیشه خدا را شکر می کنم که آن خون ها به خواهرم تزریق نشد و وی به این بیماری مبتلا نشد.
وی در انبوهی از مدارک پزشکی و قضایی که در دستش داشت جستجو می کرد و این چنین ادامه داد: به پیشنهاد یکی از پزشکان معالجم در سقز به تبریز رفتم و با اصرار پزشکان دیگر در سال ۸۸ بر علیه سازمان انتقال خون و در راس آن وزارت بهداشت در مراجع قضایی شکوائیه ای تنظیم کرده و در نهایت وزارت بهداشت و سازمان انتقال خون به پرداخت صد در صد دیه یک مرد مسلمان به بنده محکوم شدند.
وی افزود: باور کنید بعد از چندین سال که در مراکز پزشکی رفت و آمد می کردم حتی یک نفر هم به من نگفته بود که برای محاکمه مسبب تباهی زندگی ام، می توانم مدعی شوم و شکایت کنم!.”ع.د” که یکی از اولین افرادی است که پیگیری های قضایی را در این رابطه شروع کرده می گوید: متاسفانه پروسه دادرسی و رسیدگی به این پرونده چنان زمان بر و فرسایشی بوده که غالب مدعیان از ادامه آن منصرف شدند. بعضی ها که منتظر مرگ اند و بعضی دیگر که وضعشان بهتر است به آلمان می روند تا در آنجا معالجه شوند.
این جوان سقزی ادامه داد: در اواخر سال ۹۳ پنجاه در صد دیه تعیین شده به حساب من واریز شد اما هنوز نیمی از دیه ام که بر عهده سازمان انتقال خون است پرداخت نشده است.
” ع.د” می داند مسبب ابتلای وی به “هپاتیت c” فرانسوی ها هستند. اما به قول خودش دستش به جایی بند نیست. با جرات تمام می گوید: برای گرفتن حقم به دفتر نمایندگی سازمان ملل در تهران رفتم. در سال ۹۰ در جلسات مختلفی که در مشهد و رامسر با حضور نمایندگانی از ریاست جمهوری ، وزارت بهداشت، سازمان ملل و شرکت های خارجی و نمایندگان برخی از دولتها برگزار شدند همه حرفهای خودم را زدم. در گفت و گو با رسانه های حاضر در آن جلسات هم بر درخواست هایم پافشاری کردم.
سکوت می کند. دیگر نمی خواهد ادامه دهد. اصرار دارد هویتش پنهان بماند…
گفت و گو از رسول گلباخی
