به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنــگاه، همه چیز از پیشنهاد دوستان در خصوص تشکیل یک شرکت تعاونی تولیدی شروع شد، البته رشته تحصیلی بنده مدیریت بازرگانی بود و در اوایل کار از خیاطی سر رشتهای نداشتم ولی ایده گسترش خیاطی و تشکیل یک شرکت تعاونی تولیدی درست از همین جا شروع شد.
آیت محمودی بانوی کار آفرین خویی از شروع کار خود و سختیها، مشکلات و شیرینی های کارش می گوید.
وی متولد روستای گوهران از توابع شهر خوی بوده و حدود یکسال و نیم است که کارگاه خیاطی و تولیدی باز کرده و اکنون به عنوان مدیرعامل شرکت تولیدی آذردوخت(سهامی خاص) فعالیت می کند.
محمودی هدفش را ایجاد اشتغال و کمک به معیشت زنان در راستای گام برداشتن در مسیر تولید داخلی و اقتصاد مقاومتی عنوان می کند و میگوید: بنده در یک خانواده متدین و ارزشی بزرگ شده ام و در کل انگیزه ام این بود که بدور از مسائل مالی که زیاد برایم اهمیتی ندارد، بعد از سالها تحصیل علم و کسب تجربه، بجای نشستن در خانه بتوانم در جامعه مفید باشم و چه چیز بهتر از اینکه این فعالیت در زمینه حمایت از تولید داخلی در حول محور اقتصاد مقاومتی باشد.
این بانوی کارآفرین ادامه میدهد: از آنجائیکه بنده موفق به استخدام و اشتغال بکار در مشاغل مرتبط با مدرک تحصیلیام نشدم، لذا علیرغم قبولی از ارشد دیگر رغبتی به ادامه تحصیل نداشتم و از همین جا بود که با مطرح شدن ایده تشکیل شرکت تعاونی، بنده پیش قدم شده و به اتفاق جمعی از خواهرانی که در کارگاه خیاطی مشغول بودند، اقدام به تأسیس یک شرکت تعاونی و توسعه کارگاه کردم و در نهایت تولیدی آذردوخت را راه اندازی کردم.
وی میگوید: ابتدای کار هیچکدام از اعضای شرکت تعاونی آورده مالی نداشتند و بدلیل آنکه بنیه مالی بنده کمی بهتر از دیگر اعضاء بود، اقدام به خرید ملزومات کاری اعم از چرخ خیاطی، اتو و دستگاه برش و … کردم و از آنجائیکه سایر اعضا طبق توافقات قبلی هر یک قسمتی از کار را بر عهده گرفته بودند، لذا در ابتدا به نظر می آمد که با تجهیز کارگاه دیگر مشکلی نخواهیم داشت و با پس از اخذ تسهیلات، آورده هر یک از اعضاء نواقصات تولیدی را رفع خواهد کرد ولی متأسفانه برخی از اعضاء بعد از گرفتن وام مبالغ ناچیزی را در تولیدی سرمایه گذاری کردند و در اول راه بنده را تنها گذاشتند و جمعاً ۷۰ میلیون وام دریافتی را همگی با خود بردند و معلوم بود که از ابتدا هم با اهداف دیگری آمده بودند و در نهایت کنار کشیدند.
با مشاهده این وضعیت بنده تولیدی را از حالت شرکت تعاونی خارج و اقدام به تأسیس شرکت سهامی خاص کردم و در اسرع وقت طی دوره آموزشی فشرده نزد یک خیاط ماهر تمامی فوت و فن خیاطی را آموختم و خودم به تنهایی تمام امورات تولیدی را بر عهده گرفتم و برای هر قسمت از امورات تولیدی از بانوان ماهر طراح، برشکار و چرخکار بهره گرفته و آنها را جذب کار کردم.
پس از آن مجدداً به ادارات مراجعه و اقدام به گرفتن سفارش کار کردم که علیرغم قولهایی که اکثر آنها داده بودند متأسفانه همکاری نکردند و برای نمونه حتی سفارش لباسهای مدارس را نه تنها به تولیدی بنده بلکه به هیچ یک از تولیدی های شهر ندادند و با چندین خیاط معمولی عقد قرارداد کردند در حالیکه نمونه لباس تولیدی ما هم از نظر جنس پارچه و هم از نظر دوخت به مراتب با کیفیت تر از نمونه هایی بود که بالاجبار به تن دانش آموزان کردند.
در طول این مدت اندک که نزدیک به یک سال و نیم است حدود ده نفر در تولیدی مشغول بکار هستند که پس از طراحی و برش پارچه، کار دوخت را انجام میدهند و اگر حمایت شده و سفارش کار داشته باشیم به اندازه هر چرخ قطعاً یک نفر مشغول بکار خواهد شد.
این بانوی کار آفرین از کارش احساس رضایت کرده و میگوید: به دلیل ساماندهی به وضعیت حجاب و عفاف و بازار آشفته مد و اصلاح وضع ظاهری لباس پوشیدن بانوان و جوانان منطبق با عرف و شرایط در خور شأن و منزلت جامعه اسلامی در تلاش هستیم تا در زمینه طراحی و تولید پوشاک و تهیه لباس مد ایرانی اسلامی گام برداریم و خدا را شکر از روند کاری که در آن قدم گذاشتم راضی هستم.
وی از نبود بازار کار و عدم حمایت مسئولین گلایه کرد و گفت: بعلت رکود بازار حتی علیرغم دوخت و تولیدات مطلوب نمی توانیم آنها را در شهر خوی بفروش برسانیم و مجبوراً به فروشگاههای شهرهای اطراف ارسال می کنیم و متأسفانه هیچگونه حمایتی هم از سوی مسئولین در خصوص تولیدات داخلی صورت نمیگیرد و امیدوار هستیم با کمک مسئولین بتوانیم به وضعیت بازار آشفته لباس در شهر خوی سر و سامان دهیم.
امروزه اکثر مانتوهای موجود در بازار وارداتی از ترکیه هستند که متأسفانه تن خور بدن بانوان ایرانی نمی باشند و یا تنگ و بدن نما هستند و یا کوتاه میباشند که برای رفع این مشکل بنده با اندازه گیری متعدد توانستم مانتو و پالتوهایی با همان طرح و الگو ولی با طرح اسلامی و تن خور بانوان ایرانی طراحی و تولید کنم که با این روند در خود توانایی آنرا می بینم که با پارچه های تولید داخلی همان لباسهای خارجی و وارداتی را هم متناسب با سلایق مختلف و هم ارزان قیمت تولید کنیم و با توجه به وضعیت فعلی اقتصادی کشور و مستعد بودن زمینه برای صادرات غیرنفتی، این بهترین راه ممکن می باشد.
وی در ادامه می گوید: دغدغه های اقتصادی که از سوی مقام معظم رهبری مطرح شده باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد و تحریم نیز فرصت خوبی برای تقویت تولید داخلی بود و نظر من بر این است که تحریم ها باعث شد تا ما خودمان را باور کنیم و بهترین فرصت است که بتوانیم با تولیدات داخلی نام کالا و پوشاک ایرانی اسلامی را توسعه دهیم.
سخن آخر؛
به نظر بنده با وجود بزرگترین کارخانه نساجی در شمالغرب کشور در شهر خوی میتوان با تهیه پارچه داخلی و الگو بردای از آخرین مدلهای روز و مورد نیاز هر کشور اقدام به طراحی و دوخت لباس و در نهایت صادر کردن آنها به کشورهای منطقه کرد و اگر واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم می بینیم که کشور چین و ترکیه از راه صادرات لباس بهترین سود آوری را می کنند و با این کار نه تنها از تولیدات داخلی حمایت کرده ایم بلکه برای جوانان نیز ایجاد شغل خواهیم کرد و نیازی به فروش نفت نخواهیم داشت و این سرمایه ملی را برای نسلهای آینده ذخیره کنیم.
برخی اوقات با خود فکر می کنم که چرا ما حتی چوب دسته بستنی را خودمان تولید نمی سازیم و از بیرون وارد می کنیم و با داشتن این همه ذخایر و امکانات و نیروهای مستعد چرا کشور ما همیشه علاقه به واردات دارد و در زمینه صادرات از نیروهای داخلی حمایت نمی کند.
ما باید واقعیت ها را قبول کنیم برخی فکر می کند باید از ابتدا همه چیز مهیا باشد اما این طور نیست و باید پشتکار و خودباوری داشت.
انتهای پیام/ب
