به گزارش اروم نیوز به نقل از شاهین پیام؛
خسرو پرویزی می گوید: من کارمند شهرداری بودم و برای کار اداری به تهران رفته بودم در تهران وقتی خبر بازگشت امام خمینی (ه) راشنیدم با تاکسی به بهشت زهرا رفتم خیلی شلوغ بود اما من خودم را به وسط جمعیت رساندم.
من اولین بار بود امام را ازنزدیک می دیدم وقتی چهره نورانی امام را دیدم چشمانم پراشک شد همه خیلی خوش حال بودند که امام به ایران برگشته.
محرم محمد باقری می گوید : من درروستازندگی می کردم و برای خرید به شهر آمده بودم در یکی از مغازه های شهر مشغول خرید بودم وقتی از رادیو شنیدم امام برگشته به سوی خیابان اصلی شهر رفتم دیدم خیابان خیلی شلوغه همه خوشحال بودن همه صلوات ذکر می کردند.
علی امامی می گوید : من روز برگشتن امام به ایران در تهران بودم و با اتوبوس های که پرازمردم بود به طرف بهشت زهرا رفتیم همه خوشحال بودن.
بهشت زهرا خیلی شلوغ بود همه منتظر بودند.امام باهلی‌کوپتر آمد قبل از سخنرانی امام پسری ۱۲،۱۱ ساله چند آیه قرآن خواند.بعدسرود «برخیزید ای شهیدان راه خدا» اجرا شد. امام سخنرانی‌اش را شروع کرد.
مکائیل ابراهیمی وقتی که اسم امام راشنید بغض کرد وگفت : من در روستای آرپاچای مشغول چرای دام بودم وقتی خبربازگشت امام را شنیدم قربانی سر بردیم و نهار پختیم و بین اهالی روستا پخش کردیم .آقای ابراهیمی با صدای گرفته و بغض کرده می گفت خیلی دوست داشتم امام را از نزدیک ببینم.
آقای محمد ذاکری می گوید : من در بازار مشغول خرید وفروش بودم وقتی خبر بازگشت امام خمینی (ه) را شنیدیم شیرینی پخش کردیم جشن گرفتیم. پیرو جوان،مرد و زن همه آمده بودن خیابان های اصلی شهر به حدی شلوغ بود که فاصله ی ۵۰۰ متری خیابان امام را در ۳ ساعت طی کردم تا به چهاراه مرکزی شهر رسیدم.
آقای پاشا دینی می گوید :من در روستای قره اولان مشغول کشاورزی درمزرعه بودم وقتی مطلع شدم امام آمده کاررا رها کردم و به مسجد روستا آمدم.
همه ی درمسجد روستا جمع شده بودن، کسانی که سواد داشتند شعار میدادند و کسانی هم که سواد نداشتن میگفتند امام آمد،امام آمد.
قدرت بختیاری می گوید :من در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ در کلاس اول دبیرستان مدرسه گنجوی مشغول تصحیح ورقه های امتحانی بودیم وقتی از تلویزیون‌سیاه وسفید مدرسه تصویرپیاده شدن امام را ازهوا پیما در تهران رادیدیم گرچه مدیران مدرسه مخالف بودن اما با هماهنگی کل دانش آموزان مدرسه را ترک و به خیابان اصلی شهر رفتیم و با شعارهای انقلابی پشتیبانی خودرا ازامام خمینی (ه) اعلام کردیم .
آقای حسین عزتی می گوید: درسال ۱۳۵۷ افرادهای معتمد هرمحله برای حفاظت از مساجد و پایگاه ها با شیفت بندی و پست می دادند که آن شب شیف من بود وقتی صبح شیفتم تمام شد به مغازه ام که در خیابان امام کنونی بود آمدم و سفره کوچکم را مثل همیشه در مغازه پهن کردم تا صبحانه بخورم وقتی رادیو را روشن کردم بعد ازچند دقیقه خبر ازبازگشت امام خمینی(ه) به ایران را ازطریق رادیو شنیدم خیلی خوش حال بودم ازمغازه شیرینی و شکلات برداشتم و دربین مردم و مغازه داران پخش کردیم.
آقای بختیاری می گوید: من در۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ سرباز بودم وقتی در پادگان خبر بازگشت امام راشنیدیم همه سربازها باهماهنگی ازپادگان فرار و به سوی خیابان آمدیم و با شعار های مرگ برشاه و مرگ برآمریکا حمایت خودرا از انقلاب اسلامی اعلام داشتیم.
احمد ضیایی می گوید: وقتی خبر بازگشت امام خمینی (ه) راشنیدیم به طرف خیابان رفتیم جشن گرفتیم همه شیرینی پخش می کردند ماشین ها پشت سرهم بوق میزدند و چراغ هایشان را روشن کرده بودند حس عجیبی داشتیم همه شاد و خوشحال بودند و به همدیگر تبریک می گفتند.
آقای ایرانی می گوید:من پنچم ابتدایی می خوندم سرکلاس درس بودیم وقتی خبر بازگشت امام خمینی را شنیدیم همگی مدرسه را رها کردیم و به سوی خیابان رفتیم خیابان خیلی شلوغ بود همه خوشحال بودندن وخداراشاکریم که از حکومت استکباری برای همیشه رها گشتیم.
حاج حسین شکری می گوید:من ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ چهارم ابتدای می خواندم، تلویزیون سیاه سفید داشتیم وقتی خبربازگشت امام را شنیدیم به سوی خیابان اصلی شهررفتیم همه حس عجیبی داشتن مردم بعد از تحمل ظلم ستم به هدف خود رسیده بودند وخدارا شکر میکنیم که با آمدن امام سایه ظلم ستم برای همیشه ازسرکشورمان برداشته شد.
