وقتی شهر ما خانه ما نیست! + تصاویر

این شعار بیانگر این امر است که داشتن یک شهر زیبا و تمیز در گرو مشارکت همه مردم است و همه مردم وظیفه دارند تا  در زیبایی و حفظ بهداشت و پاکیزگی شهر کوشا باشند و از سوی دیگر رفتارهایی که در محیط منزل در زمینه نظافت و پاکیزگی انجام می دهند را در سطح وسیع تر در محیط شهر نیز عملی سازند.

در این میان عده ای نیز هستند که متاسفانه شاید هنوز معنی این شعار را درک نکرده اند و یا شاید هم در محیط منزل و خانه خود رفتار غیر متناسب با بهداشت فردی و اجتماعی دارند یعنی زباله را به جای اینکه در سطل آشغال بریزند در محلی که نشسته اند رها کرده و در کوچه، خیابان و جوی آب می ریزند و نسبت به نظافت و تمیزی در محیط خانه خود بی توجه هستند.

این گونه افراد و رفتارها را می توان در برگزاری مراسمات در میاندوآب مشاهده کرد که از سوی عده ای قلیل انجام می گیرد و متاسفانه سبب ایجاد چهره ای زشت در سطح شهر می شود، رفتاری که متاسفانه بعد از اتمام مراسم احیای شب های قدر بار دیگر خودش را نشان داد.

حال با این وجود آیا بازهم می توان گفت در نزد بعضی ها “شهر ما ، خانه ماست”.

متاسفانه این حرکت زشت و ناپسندیده به یک فرهنگ در میان عده ای از افراد تبدیل شده است ، عده ای که تعدادشان اگر زیاد هم نباشد، کم نیست و حتی شهرداری میاندوآب برای اینکه این کار ضد فرهنگی از شهر رخت بربندد و «شهر ما خانه ما» به یک فرهنگ  در شهر تبدیل شود ، بنرهایی را با مضمون« به یاد داشته باشیم که هر زباله ای بر روی زمین ریخته می شود ، قامت یک مرد برای برداشتن آن خم می شود.» و یا اینکه « میاندوآب، شهری است با ۱۲۵ هزار شهردار» در نقاط مختلف شهر نصب کرد تا بلکه تلنگری باشد برای برخی ها ولی متاسفانه این کار بازهم از سوی عده ای تکرار شد.

به طور یقین این کار ضد فرهنگی مورد تائید هیچ کس نیست و هیچ کس هم دوست ندارد در محیطی زندگی کند که زباله دور تا دور آن را گرفته ولی باید گفت که آیا بهتر نیست برای یک بار هم که شده به نقش خود در حفظ زیبایی شهری عمل کنیم  و به جای اینکه شهرداری و یا ارگان های دیگر را در زمینه حفظ و نگهداری پاکیزگی و نظافت شهری مسئول بدانیم ، خودمان با این نهادها همکاری و مشارکت کرده و در این زمینه کوشا باشیم.

از سویی دیگر نیز ما منکر مسئولیت شهرداری در زمینه های مختلف عمرانی ، زیباسازی شهری و…  و وجود مشکلات فراوان زیرساختی و شهری مانند فاضلاب ها ، آب های سطحی و یا حتی زباله های سرگردان در کوی ها و کوچه ها نیستیم ولی این سوال را از خودمان باید بپرسیم که ما خود تا چه اندازه ای به وظیفه مان عمل کرده ایم؟

یادمان باشد که شهر خوب را باید خودمان بسازیم و اگر خود ما نخواهیم قطعاً هیچ مسئولی قادر نیست که به تنهایی در حفظ زیبایی و مدیریت شهری موفق باشد.

باید دانست و گفت که اندک زباله ای که بر روی زمین ریخته می شود هویت شهری را در معرض خطر قرار می دهد چرا که وقتی این زباله ها بر روی هم جمع می شوند، چهره ای زشت به شهر داده و زیبایی را از شهر می گیرند و از سوی دیگر به تبع آن از لحاظ بهداشتی نیز مردم در معرض انواع بیماری ها قرار می گیرند  که  این امر مسئولیت هر فرد را در قبال محیط شهری وزیباسازی آن می رساند.

فارغ از سایر مسائل که گفتن آن در مجال این بحث نیست ، ساختن شهر زیبا  همدلی و همزبانی می خواهد که در همت و تلاش مسئولان و مشارکت همگانی جلوه گر شود، همت وتلاشی که باید از سوی مسئولین باشد و مشارکتی که از سوی مردم و این جمله در ذهن ما شکل بگیرد که « شهر ما خانه ماست» و چه بسا مهمتر از آن.

کارهایی ساده مانند همین نریختن زباله بر روی زمین ، یعنی همان کاری که در زمینه حفظ نظافت و پاکیزگی خانه انجام می دهیم را به تناسب در محیط بزرگتری به نام شهر انجام دهیم که اگر همین کار کوچک ما یک فرهنگ شود در آنصورت شاهد  خواهیم بود که چه شهر زیبایی داریم چرا که«شهر خوب یافتنی نیست، ساختنی است».