به گزارش اروم نیوز به نقل از کانی پرس: هفتمین نمایشگاه و جشنواره مطبوعات استان آذربایجان غربی در حالی چندی پیش در ارومیه به کار خود پایان داد که طبق وعده های داده شده از ۴۵ اثر برگزیده در میان آثار ارسال شده به این جشنواره تقدیر به عمل آمد.
رسول گلباخی سردبیر هفته نامه صدای آشنا و عضو انجمن صنفی روزنامه نگاران و خبرنگاران ایران، اتحادیه سراسری مطبوعات محلی، انجمن بین المللی روزنامه نگاران مسلمان که سردبیری دو هفته نامه جامعه کردستان در سال های ۹۱ و ۹۲، دبیر تحریریه نشریه تخت سلیمان و خبرنگاری روزنامه جام جم در جنوب استان آذربایجان غربی را در کارنامه خود دارد، یکی از فعالان شرکت کننده در هفتمین نمایشگاه و جشنواره مطبوعات استان آذربایجان غربی بود که از نقاط قوت و ضعف های این نمایشگاه می گوید: این روزنامه نگار بوکانی در گفت و گو با کانی پرس پاسخگویی سؤالات ما بوده است که شرح این مصاحبه در ادامه میآید.
*آنچه مسلم است اصلی ترین سرمایه هر رسانه کسب رضایت و اعتماد مخاطب است، در این دوره شما این اعتماد را میان مردم و رسانه های استان چگونه ارزیابی میکنید؟
متأسفانه با وجود اینکه این جشنواره در مرکز استان و با حضور پررنگ نشریات و خبرگزارهای ارومیه برگزار شد، با استقبال چندانی از سوی مردم روبرو نشد.
عمده بازدیدکنندگان این نمایشگاه مسئولان بودند که به نظر می رسید برخی از آنها با هدف گرفتن عکس یادگاری در این نمایشگاه حضور یافته بودند، در غالب این بازدیدها مکالمه ای چند کلمه بین غرفه داران و بازدید کنندگان صورت می گرفت و این عدم استقبال مردم از نشریات و مطبوعات می تواند مولود مردمی نبودن مطبوعات استان باشد.
چگونه می شود در شرایطی که غالب غرفه های شرکت کنندگان به جز تعداد انگشت شماری، از نشریات شهرستان ارومیه ای باشند امّا میزان بازدید مردم از این نمایشگاه به شدت کمرنگ باشد! البته ناگفته نماند غالب غرفه ها در این نمایشگاه به نشریات سراسری اختصاص داده شده بودند که وظیفه ای جز توزیع و فروش این نشریات و جذب آگهی برای آنها را ندارند.
* در صورت امکان مهمترین نقاط قوت و ضعف این نمایشگاه را بیان نماید.
این نمایشگاه با توجه به اینکه شش دوره از برگزاری آن می گذرد دارای کاستی های غیرقابل اغماضی بود که به آنها اشاره خواهم کرد اما نقاط قوتی هم داشت، اینکه فضای برگزاری نمایشگاه نسبت به سال های گذشته بسیار مطلوبتر شده بود اما عمده مشکلات و نقایص این دوره مربوط به دست چین کردن غرفه های نشریات کُردی جنوب استان بود که متأسفانه در آخر سالن قرار گرفته بودند.
حضور سایت های بی مجوز و مشروعیت بخشیدن به آنها توسط متولیان نمایشگاه یکی از آن موضوعاتی است که ذهن بسیاری از فعالان این عرصه را به خود درگیر کرده است.
در نهایت ناباوری در استانی که به عنوان یکی از استان های دارای بیشترین تنوع قومی و مذهبی شناخته می شود هیچ توجهی به موضوع وحدت نشده بود، علاوه بر این مباحث و با توجه به مرزی بودن استان و همسایگی با سه کشور دغدغه ای در خصوص امنیت و توسعه پایدار وجود نداشت و جای خالی بخش های ویژه در این جشنواره با موضوعات مذکور بسیار تأسف آور بود.
موضوع مهم دیگری که باید به آن اشاره شود عدم حضور رئیس اداره کل در غرفه های مطبوعات شهرستانی بود.
با توجه به اینکه رسانه های ارومیه هر روز می توانند با مدیر کل ارشاد استان دیدار داشته باشند امّا صد در صد این امکان برای فعالان شهرستانی وجود ندارد ولی کاش مدیریت محترم اداره کل ارشاد استان اندکی از وقت خود را به حضور در غرفه های نشریات شهرستانی علی الخصوص جنوب استانی اختصاص می دادند و پای درد دلهای آنها می نشستند.
یکی دیگر از مشکلات که بنده برای دومین دوره به آن معترض بودم عدم استفاده از زبان فارسی در این جشنواره بود حتی برخی از افرادی که نشست خبری برگزار می کردند هم تمایلی به تکلم به فارسی نداشتند، اجرای معدود برنامه های جنبی این نمایشگاه از جمله نمایش خیابانی هم به زبان فارسی نبود.
مسئله دیگری که می توان به آن اشاره کرد عدم انعکاس واقعیت های استان در نشریات استانی و به تبع آن در این نمایشگاه است، تمرکز گرایی بی حد و حصر مطبوعات استان یکی از مهمترین آسیب های است که باید به آن توجه شود.
متأسفانه یکی از اولین نتایج منفی این تمرکزگرایی درو قریب به اتفاق جوایز جشنواره هفتم توسط نشریات ارومیه ای بود؛ به نظر می رسد متولیان برگزاری جشنواره شرایطی را فراهم آورده بودند که رضایت نشریات ارومیه ای جلب شود و با رصد سایت ها و مطبوعات ارومیه این مهم محرز میشود که هیچ یک از رسانه های مرکز نشین به کاستی های این نمایشگاه اشاره نکرده اند.
*برگزاری چنین نمایشگاهی چه تأثیری بر کیفیت کار رسانه های استان خواهد داشت.
مطمئناً بی تأثیر نخواهد بود و حضور اصحاب رسانه و فعالان عرصه مطبوعات در نمایشگاه هایی از این دست تأثیر بسزایی بر کیفیت کار آنها خواهد گذاشت زیرا آنها نتیجه و حاصل تلاش خود را به نمایش می گذارند و در وحله اوّل این اصحاب رسانه هستند که در مورد آثار و فعالیت های همکاران و هم صنفان خود اظهار نظر می کنند.
اما متأسفانه همانگونه که پیش تر هم به آن اشاره شد، حضور پررنگ نمایندگی های فروش و توزیع نشریات سراسری و ویژه نامه های استانی آنها بود.
ویژه نامه هایی که غالب محتوای تولیدی خود را به رپرتاژهای تجاری اختصاص می دهند، نه تنها کمکی به سطح کیفی مطبوعات استان نمی کنند بلکه به عنوان یک آسیب باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا وجود ویژه نامه هایی که اعتبار چندین و چند ساله و لوگوی شناخته شده مطبوعات سراسری را یدک می کشند و به مراتب نسبت به نشریات استانی و محلّی شناخته شده تر هستند یقیناً بهتر می توانند نبض یکی از مهم ترین شریان های درآمدزایی مطبوعات محلی که همان آگهی های تبلیغاتی و دولتی هستند را در دست بگیرند و این مسئله امروز در استان ما به شدّت بروز پیدا کرده است.
انتهای پیام/
