به گزارش اروم نیوز، عید که از راه می‌رسد برعکس همه خانواده‌ها که خوشحالند، من و همسرم عزا می‌گیریم که باز جروبحث های پسرم که می گوید همراه شما خانه فلانی نمی‌آیم یا نمی‌خواهم با شما مسافرت کنم شروع می شود او مدام بهانه می‌گیرد که می‌خواهم با دوستانم باشم و یا تنها در خانه بمانم.
و این مسئله ما را بسیار آزار می دهد که در چنین شرایطی اگر نوجوان ما تنها در خانه ماند قرار است چگونه خود را سرگرم کند، در فضای مجازی به چه سایت‌هایی سر بزند یا قرار است چه نوع فیلم‌هایی تماشا کند، اگر به همراه دوستان خود باشد تفریحات سالم را انتخاب خواهند کرد؟یا نه؟
حتی زمانی که میهمان به منزل مان می آید پسرم حتی حاضر نیست از اتاق خود بیرون بیایند و به میهمان سلام و خوشامد بگوید.این ها دغدغه هایی است که امروزه ورد زبان برخی پدران و مادران است.
نوجوانی مرحله ی تغییر اساسی در زندگی است مرحله ای که نوجوان در تمامی ابعاد مختلف جسمی، روانی و اجتماعی اش دچار تغییر می شود و همگام با این تغییرات نیز روز به روز به نگرانی های والدین افزوده تر می شود.
البته درست است دعوا و بحث کردن یا گوشه‌گیرشدن همگی از جمله نشانه‌های ورود فرندتان به نوجوانی است اما بنابه گفته دایی پور روانشناس و محقق اجتماعی؛ نوجوانان در سنین بلوغ تحت فشار عاطفی و هیجانی زیادی قرار دارند و به دلیل تفاوت های فرهنگی و ارزشی بین والدین و فرزندان تحت فشارها و محدودیت های خارجی نیز قرار می گیرند در این دوره نوجوانان به طور طبیعی گرایش به مظاهر نو دارند و در مورد نوع ظاهر ، مدل مو و انتخاب پوشش با والدین خود اختلاف دارند.
این نوع گرایشات طبیعی و از عوارض دوران بلوغ است که اگر والدین برخورد درستی با آن داشته باشند با گذشت زمان تعدیل می شود. متاسفانه به دلیل فشارها و محدودیت هایی که والدین بر فرزندان خود اعمال می کنند “تب دوره نوجوانی” در انها نهادینه شده و والدین و فرزندان وارد یک دوره طولانی لجاجت می شوند.
و از سوی دیگر نیز متأسفانه هرپدر ومادری ادعا میکند شیوه ی تربیتی آنها صحیح است در حالیکه موضوع تربیت فرزند از پیچیدگی های خاصی برخوردار است که بایستی این شیوه ی تربیت صحیح ازطریق مطالعه یا تجاربی که دیگران در این زمینه کسب کرده اند فراگرفته شود.
بنابراین خانواده به عنوان یک کانون مهم در شکل گیری شخصیت فرزندان از اهمیت ویژه ای در دوران مختلف رشدی به ویژه در دوران نوجوانی برخوردار است. نوع روابط موجود در خانواده، شیوه های تربیتی والدین، شرایط و امکانات مختلف اقتصادی، فرهنگی و … خانواده، تمام ویژگی های نوجوانی را تحت الشعاع قرار می دهد. به طوری که نوجوان های مختلف ویژگی های این دوران را بر اساس تفاوت هایی که از لحاظ خانوادگی با یکدیگر با شدت های متفاوتی دارا هستند. (اسماعیل بیابان گرد،۱۳۷۷).
البته ناگفته نماند کلاس دوم تربیت و آموزش دیگر انسان نیز در نهاد آموزش و پرورش است که فرا گرفته می شود که متاسفانه با انتقاد از عملکرد این نهاد نیز بایستی گفت دانش آموزان در مدرسه فقط آموزش های درسی را فرا می گیرند و مهارت هایی را که برای زندگی روزمره نیاز دارند، نمی آموزند و این رسالت و فلسفه اصلی شگل گیری مدارس که به عنوان خانه دوم فرزندان تلقی می شود تحقق نمی یابد.
با این تفاسیر نوجوانانی که با این نقصان های تربیتی در جامعه امروزی روبه رو هستند بیشتر در معرض تنش های خانوادگی و آسیب های اجتماعی قرار دارند .
بنابراین لازم است در مرحله نخست یک تجدید نظر جدی در خصوص اولویت های آموزشی مدارس صورت گیرد و بیشتر به موضوع تربیت دانش آموزان اهمیت داده شود و سپس خانواده ها نیز با تربیت درست فرزندان خود در دوران کودکی وبه خصوص دوران نوجوانی شخصیت فرزند خود را درست پایه ریزی کرده تا با ایجاد یک محیط جذاب وگرم برای نوجوان خود راحت تر بتوانند رفتارها وکارهای او را کنترل وهدایت کنند.
انتهای پیام/
