به گزارش اروم نیوز ، در مبحث مدیریت، اصطلاحی تحت عنوان “مدیریت کوتوله‌ها” وجود دارد که به مدیرانی اطلاق می‌شود که خود، فاقد شایستگی برای تصدی سمت مزبور بوده و به جای تشویق و ترغیب نیروهای مستعد و فراهم آوردن بستر رشد و موفقیت برای آن‌ها، موجبات ایستایی و عدم ارتقاء آنان را فراهم می‌آورند.
مدیران کوتوله برای سرپوش نهادن بر ضعف‌های خود اقدام به تحقیر زیردستان می‌نمایند تا با فروکاستن آنان، خود را برکشیده و بلندمرتبه وانمود نمایند.
این نوع از مدیران، تملق‌گوی مدیران فرادست و تخطئه‌کننده زیردستان خود هستند تا بدین هر دو وسیله، جایگاه بادآورده خود را تثبیت نمایند.
مدیر کوتوله را یارای تحمل افراد توانمندتر از خود نیست چرا که آنان را خطری بالقوه قلمداد می‌کند که هر آینه ممکن است برحسب شایستگی‌هایشان کرسی مدیریت وی را از آن خود نمایند؛ فلذا چنین مدیرانی اطرافیان خود را افرادی کوتاه تر از خود قرار می‌دهند.
در مدیریت‌هایی از این دست، ارتقاء افراد مجموعه، نه بر اساس شایستگی بلکه با توجه به میزان نزدیکی و وفاداری به مدیر صورت می‌گیرد و بدین‌ترتیب نوعی از “باندسالاری” سامان می‌یابد.
در فرهنگ اسلامی مدیران کوتوله، غاصب محسوب می‌شوند و روایات متعددی در نکوهش این طایفه وارد شده است به طوریکه رسول اکرم(ص) می‌فرمایند: “هر کس جلودار و مسئول عده‌ای از مسلمانان گردد، در حالی که می‌داند در بین مسلمین فردی بهتر از او وجود دارد، پس خائن به خدا و رسولش و مسلمانان خواهد بود”.
مرحوم شریعتی نیز چنین مدیرانی را نکوهش کرده و خطاب به افرادی که در مصادر امر قرار دارند می‌گوید: اگر نمی‌توانی خدمتی بکنی؛ برو تا خیانتی نکنی.
مدیران کوتوله اغلب در سیستم‌هایی که ضابطه، جای خود را به رابطه سپرده است فرصت ظهور و بروز می‌یابند و از این رو شاهد طیف گسترده‌ای از این سنخ افراد در بدنه مدیریتی کشورمان هستیم.
کلام آخر اینکه تا وقتی درب بر این پاشنه می‌چرخد و مناسبات مدیریتی بر پایه رانت و ناشایسته‌سالاری سامان می‌یابد؛ کشور روی پیشرفت و سعادت را نخواهد دید.
محمدسعید ابراهیمی – فعال دانشجویی
