امید یوسفی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «اروم نیوز» اظهار کرد: میش مرغ در صدر اولویت‌های حفاظتی محیط‌زیست آذربایجان‌غربی قرار داد.
وی ادامه داد: در راستای صیانت از گونه‌های در معرض خطر انقراض و پایش زیستگاه‌های حساس، بازدیدی با هدف بررسی وضعیت جمعیت میش مرغ، یکی از گونه‌های کمیاب و ارزشمند پرندگان دشت‌زی، و ارزیابی شرایط زیستی آن در این منطقه انجام شد.
رئیس اداره حیات‌وحش محیط‌زیست آذربایجان‌غربی اضافه کرد: در جریان این بازدید، راهکارهای حفاظت، احیا و تقویت زیستگاه‌های میش‌مرغ مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
یوسفی تاکید کرد: کاهش تهدیدات انسانی، جلوگیری از تخریب زیستگاه، بهبود کیفیت مراتع، آموزش و آگاه‌سازی جوامع محلی و اجرای برنامه‌های بلندمدت حفاظتی از جمله محورهای اصلی است.
وی تصریح کرد: ضمن بررسی وضعیت پوشش گیاهی، منابع آبی، عوامل تهدیدکننده و نشانه‌های حضور میش‌مرغ، راهکارهای مدیریتی و تقویت ظرفیت‌های حفاظتی منطقه نیز مورد بررسی قرار گرفت.
رئیس اداره حیات‌وحش محیط‌زیست آذربایجان‌غربی عنوان کرد: پناهگاه‌های حیات‌وحش دشت سوتاو و حمامیان بوکان از معدود زیستگاه‌های زادآور و امن برای میش‌مرغ در کشور به شمار می‌روند که به دلیل شرایط مناسب طبیعی، نقش مهمی در حفظ بقای این پرنده نادر دارند.
یوسفی گفت: با توجه به جمعیت رو به کاهش این گونه در سطح کشور، حفاظت مؤثر از این مناطق و اجرای دقیق و علمی برنامه‌های مدیریتی، به عنوان یکی از اولویت‌های اصلی سازمان حفاظت محیط زیست در سطح ملی مطرح است.
وی افزود: لازم به ذکر است که مشارکت جوامع محلی در برنامه‌های حفاظتی، افزایش گشت و کنترل در منطقه و همکاری بین‌بخشی با سایر نهادهای ذی‌ربط، از جمله اقداماتی است که می‌تواند نقش مؤثری در بهبود شرایط زیستی میش‌مرغ و تثبیت جمعیت آن ایفا کند.
رئیس اداره حفاظت و مدیریت حیات‌وحش آذربایجان‌غربی با تأکید بر لزوم نگاه جامع و علمی به حفاظت از گونه‌های در معرض تهدید، اظهار داشت: میش‌مرغ نه تنها از نظر تنوع‌زیستی اهمیت بالایی دارد، بلکه بخشی از میراث طبیعی کشور به شمار می‌رود. بقای این پرنده وابسته به همکاری مؤثر تمامی بخش‌ها و مشارکت فعال مردم محلی است.
وی افزود: با تدوین برنامه‌های جامع مدیریت زیستگاه، افزایش تجهیزات حفاظتی، و بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی و پژوهشی، می‌توان گام‌های موثرتری در جهت احیای این گونه ارزشمند برداشت.
گفتنی است کارشناسان معتقدند دشت‌های باز و بکر سوتاو و حمامیان با پوشش گیاهی مناسب و حداقل مزاحمت انسانی، از بهترین زیستگاه‌های زادآوری این پرنده نادر در سطح کشور هستند. با این حال، وجود تهدیداتی همچون چرای بی‌رویه دام، توسعه بی‌رویه اراضی کشاورزی، ورود گونه‌های مهاجم و تغییرات اقلیمی، خطراتی جدی برای زیست‌بوم این پرنده محسوب می‌شوند.
انتهای خبر/ و
