به گزارش خبرنگار بُلفَت، دلشاد احمدپوری ۲۱ بهمن سال گذشته در همایش رکورد زنی در رشته حفظ تعادل ملی کشوری آسیایی توانست به مدت چند دقیقه روی لیوان یکبار مصرف و تخم مرغ بایستد و رکورد آن را به نام خود ثبت کند.
دلشاد در رشته کاراته سبک کیوکوشین فعالیت و مربیگری می کند اما سال ها قبل زمانیکه در خدمت سربازی بود به کمک یکی از هم دوره ای هایش شانس خود را امتحان می کند تا جهان دیگری را در برابر خودش باز کند و با حرکات و تمرینات تمرکزی آشنا می شود.
وی اکنون سرایدار و نگهبان اداره ورزش و جوانان سردشت است و همزمان درس و مشق را رها نکرده و دانشجوی ترم ششم رشته مورد علاقه اش در تربیت بدنی است.
در زمانی حساس که می خواهد برای ثبت رکورد به بابل برود دانشگاه قول همکاری و فراهم کردن هزینه های سفر که چند میلیون تومان است را به وی می دهد و دلگرمش می کنند اما روز مسابقه آب پاکی را روی دستش می ریزند. که ظاهرا آمادگی لازم با دانشگاه آزاد ارومیه صورت نگرفته است.
ناراحت از موقعیتی که برایش فراهم شده تا وی هم سری در سرا بجنباند و ظرفیت خود را نشان دهد اما نمی تواند.
باز هم دری دیگر و آنهم کاملا غیر منتظره برایش گشوده می شود. این بار مسئول رقابت رکوردزنی شخصا پیگیر امور وی می شود. انگار وی از آسمان آمده باشد.
همیشه بضاعت مالی آرزوهای دراز را از دلشاد گرفته است و او را در مضیقه گذاشته است.
در برگشت از بابل محل برگزاری مسابقات رکورد زنی، بعد از یک ماه و آن هم در سال جدید خبر رکورد زنی وی برای اولین بار روی سایت اداره ورزش و جوانان سردشت آن هم بسیار مختصر می رود. دوباره این موضوع در خاموشی فرو می رود.
از طریق سایت بُلفَت مصاحبه ای از وی منتشر می شود تا شاید امیدی برای حمایت های مالی و معنوی از وی پیدا شود اما دوباره هیچ.
دریغ از پارچه نوشته ای که این موفقیت وی را به گوش همشهریانش برساند. انگار وی هیچ وقت چنین کاری را انجام نداده است و در این راه موفق نبوده است.
مردم سردشت این موضوع را بسیار خوب تفهیم می کنند که نباید زنده کش مرده پرست باشند. ولی مثل اینکه دلشاد خارج از جرگه ورزشی سردشت و همشهری این مردم باشد. اداره ورزش و جوانان، شورای شهر، دانشگاه آزاد که برای کوچکترین اتفاقی پارچه روی پارچه و بنر روی بنر بر سر درب های اداره متبوع می زنند سکوت اختیار می کنند.
برای بار دیگر مجله «همشهری سرنخ» در یکی از شماره های خود موضوع دلشاد را به یاد مسئولان می آورد اما دوباره هیچ.
انگار می خواهند این قضیه مسکوت بماند. باید پرسید آیا نفعی در این خاموشی برای شما بوده است؟ جز قهرمان کشی و گرفتن آرزو از یک جوان که به کار خودش ایمان دارد.
یک بار دیگر در بیست و هشتمین سالگرد بمباران شیمیایی سردشت در میدان سرچشمه (سه رچاوه) که مقامات رده اول کشور و استان به همراه مهمانانی از اقلیم کردستان حضور دارند مجری برنامه از شرکت چند نفر سردشتی در برنامه شبکه سه سیما به مناسبت ۷ تیر سردشت خبر می دهد که نام دلشاد هم در بین آنها است.
نشنیدن عادت دوباره این مسئولان است. آیا گرفتن دست وی در یکی از مشکلات مادی زندگیش یا تشویق از وی در مکانی عمومی یا در برنامه ای یا جلسه ای کار ناممکنی است؟
بعد گذشت نزدیک به ۵ ماه از ثبت افتخار آمیز رکورد دلشاد احمدپوری جوان لاغر اندام و بسیار مودب، شب گذشته در برنامه اختتامیه جام رمضان رییس اداره ورزش و جوانان سردشت تازه یادش می آید که باید از دلشاد نه به خاطر اینکه کارمند اداره وی است بلکه به دلیل حمایت از ورزشکاران شهرستان، با اهدای تنها یک لوح معنوی تقدیر می کند.
باز هم جای شکرش باقی است اگر این کار را هم نمی کرد کسی جرات گلایه را هم نداشت.
اما باید دید این حمایت تا چه مقدار ادامه خواهد داشت.
آیا شورای اسلامی شهر سردشت با وجود کمیسیون فرهنگی که خود را حامی ورزش و دیگر بحث های شهر می داند در این راه قدمی بر میدارد؟
دانشگاه که خود را مرکز ترقی و پیشرفت جوانان در تمام زمینه های تئوری و عملی می داند از تنها دانشجوی خودش که ذوق انجام چنین کارهای ورزشی را دارد حمایت می کند و آیا می تواند از این دانشجو در مسیر تعالی دانشگاه آزاد سردشت که اینچنین جوانانی در آن پرورش می یابند بهره ببرد؟
گزارش از: آرام ظاهری
انتهای پیام/
