به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنـگاه، کارمندان دولت برای تامین آتیه خانواده خود نیاز به بیمه عمر دارند تا بتوانند با آرامش خاطر زندگی خود را سپری کنند.
هدف اصلی از بیمه عمر کارمندان علاوه بر موارد فوق الذکر، جبران خلاء مادی بوجود آمده در خانواده کارمند بر اثر فوت وی می باشد، جالب است بدانیم بیش از ۱۵ سال است که سرمایه بیمه عمر معلمان که مبلغ ۳۰ میلیون ریال است ثابت مانده، یعنی به زعم مجریان این امر خلاء مادی ناشی از فوت کارمند با ۳۰ میلیون ریال قابل حل است.
وزارت آموزش و پرورش همه ساله برای جبران قسمتی از این مشکل، اقدام به عقد قرارداد بیمه مکمل عمر با شرکتهای بیمه ای میکند که در حال حاضر سرمایه آن ۱۵۰ میلیون ریال است، ولی این بیمه شامل حال معلمان بالای ۷۰ سال نمیشود.
شرکتهای بیمه ای بعلت ریسک بالای افراد بالای ۷۰ سال حاضر به عقد قرارداد نمیشوند و به نوعی قراردادهایی را به آموزش و پرورش تحمیل می کنند که سود بالای آنها تضمین شده است.
به فرض اینکه امسال اگر معلمی زیر ۷۰ سال فوت کند، خانواده اش ۱۸۰ میلیون ریال بابت بیمه عمر دریافت می کنند ولی اگر همان معلم در سن ۷۱ سالگی فوت کند فقط ۳۰ میلیون ریال به خانواده او پرداخت میشود.
سوال اینکه آنها مسئولین امر واقعا تصور می کنند که خسارت مادی وارد شده بر خانواده یک معلم ۷۱ ساله ۳۰ میلیون ریال است و نبود آن فرد تنها با همان مبلغ (۳۰میلیون ریال) قابل جبران است؟!
حتماً برایتان پیش آمده که جهت بیمه بدنه خودرو یا بیمه آتش سوزی منزلتان به بیمه مراجعه کرده باشید؟ و این را هم می دانید که تاکید شرکتهای بیمه بر این است که خودرو یا منزلتان را برابر قیمت واقعی آن بیمه کنید، ضمناً در صورت بروز خسارت اگر شرکت بیمه متوجه شود که خودرو یا هر کالای دیگری به نرخ واقعی آن بیمه نشده است متناسب با حق بیمه پرداختی خسارت وارده را جبران می کند، ولی این امر متأسفانه در مورد بیمه عمر فرهنگیان اتفاق نمی افتد.
شایسته است وزارت آموزش و پرورش و سایر دستگاهها، سرمایه بیمه عمر را متناسب با واقعیتهای روز جامعه تعیین کنند و بهترین شاخص همان نرخ دیه یک نفر در هر سال می باشد که برابر موازین شرع و قوانین کشور تعیین می شود و چنانچه شرکتهای بیمه ای حاضر به عقد قرارداد نباشند دستگاهها میتوانند با تاسیس یک صندوق راساً نسبت به بیمه کارکنان خود، آنهم بدون در نظر گرفتن شرط سنی اقدام کنند.
جمعی از بازنشستگان فرهنگی خوی در گفت و گو با خبرنگار آذرنـگاه با ابراز گلهمندی از وضعیت بیمه عمر، اظهار کردند: ما نمیخواهیم زود بمیریم و تصمیم داریم برای آرامش خاطر خانواده و سر و سامان بخشیدن به وضعیت زندگی فرزندانمان کمی بیشتر زندگی کنیم ولی بیمه عمر ما را در شرایطی قرار داده که هر چقدر زودتر و به ۷۰ سالگی نرسیده رخت سفر ببندیم، به همان اندازه در پیش اهل و عیال خود شرمنده نباشیم و به همین خاطر ما مجبور هستیم برای آرامش خاطر و تامین آتیه خانواده و فرزندان خود، زمان انقضای حیات دنیوی مان را روی ۷۰ سالگی تنظیم کنیم.!
انتهای پیام/ب
