سعید اوحدی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «اروم نیوز»؛ با اشاره به اینکه علف هرز سس یکی از مهم‌ترین عوامل خسارت‌زا در مزارع چغندرقند است؛ اظهار کرد: این علف هرز نیمه‌انگلی که از شیره گیاه میزبان تغذیه می‌کند، علاوه بر کاهش چشمگیر عملکرد ریشه‌های چغندر، تأثیر مستقیمی بر کاهش عیار قند نیز دارد بنابراین کنترل به موقع این آفت امری ضروری است زیرا چغندر نقش حیاتی در تأمین قند کشور و امنیت غذایی دارد.
وی تصریح کرد: اولین گام برای مقابله با سس، پیشگیری از ورود اولیه آن به مزرعه است برای این منظور، رعایت بهداشت مزرعه‌ای به ویژه استفاده از بذرهای گواهی‌شده که عاری از آلودگی هستند و تحت نظارت مؤسسات معتبر تولید می‌شوند، ضروری است.
کارشناس حوزه کشاورزی و حفظ نباتات سازمان جهاد کشاورزی آذربایجان‌غربی بیان کرد: پرهیز از استفاده از کود دامی خام یا آلوده که ممکن است بذرهای سس را وارد خاک کند، یکی دیگر از اقدامات مهم است.
وی تمیز بودن ماشین‌آلات کشاورزی و ابزارهایی که در مزرعه به کار می‌روند را ضروری دانست و خاطرنشان کرد: دام‌ها باید از چرای آزاد در مزارع چغندر پرهیز کنند، زیرا این دام‌ها می‌توانند عامل انتقال بذر سس به مزارع دیگر باشند.
اوحدی تصریح کرد: تناوب کشت یکی از مؤثرترین روش‌ها برای مقابله با سس است؛ کشت محصولات غیرمیزبان سس مانند گندم، جو یا ذرت در سال‌های متناوب می‌تواند ذخیره بذر سس در خاک را کاهش دهد.
وی عنوان کرد: کشت نشائی چغندر به عنوان روشی مؤثر می‌تواند در کاهش شانس اتصال سس به گیاه چغندر مؤثر باشد و تغذیه مناسب گیاه چغندر با کودهای متعادل شامل فسفر، پتاس و ریزمغذی‌ها نیز به تقویت گیاه و افزایش مقاومت آن در برابر حملات سس کمک می‌کند.
اوحدی در ادامه تصریح کرد: یکی از روش‌های ابتدایی برای کنترل سس، وجین دستی آن در مراحل اولیه رشد است که حذف گیاهان میزبان جانبی سس مانند خارشتر و هفت‌بند که در حاشیه مزارع رشد می‌کنند، از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا که این گیاهان به عنوان منابع اصلی تغذیه سس شناخته می‌شوند.
این کارشناس کشاورزی همچنین استفاده از سموم شیمیایی را در صورت لزوم ضروری دانست و گفت: سموم اتوفومزیت و پروپیزامید می‌توانند در مراحل اولیه اتصال سس به گیاه چغندر مؤثر باشند بنابراین استفاده از این سموم باید با دقت انجام شود و تشخیص دقیق زمان مصرف و دوز مناسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
انتهای خبر/ م
