به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنـگاه، هزاران سال است که گاو جزیی از زندگی کشاورزی انسان به شمار می آید و در حال حاضر نیز واحدهای دامداری زیادی در روستاهای اطراف خوی مشغول به فعالیت هستند که وظیفه تأمین گوشت و شیر شهرستان را به عهده دارند و با وجود وظایف سنگینی که صنف دامداران بر عهده دارند، مشکلات فراوانی نیز بر سر راه آنان قرار دارد.
امروزه تولید و فروش شیر، گوشت و فرآورده‌های لبنی نقش مهمی در گردش مالی مردم بازی می‌کند، اما این صنعت در شهر خوی گرفتار مشکلات بسیاری است و همین امر صنعت گاوداری را به یکی از پرریسک‌ترین صنایع شهرستان تبدیل کرده است که بزرگ‌ترین مشکلات پیش‌روی صنعت دامداری، به قیمت تمام شده محصولات، نبود حمایت‌های مالی دولت، عدم دسترسی به تسهیلات ارزان‌قیمت بانکی و عدم پرداخت یارانه مربوط می‌شود.
برای بررسی دقیق مشکلات دامداران، تصمیم گرفتیم از نزدیک به یکی از گاوداری های صنعتی رفته و گزارشی تهیه کنیم و تازه وارد واحد گوساله پرواری ۱۰۰ رأسی در روستای قره شبان خوی شده بودیم که صدایی، توجهمان را به خود جلب کرد. زمزمه هایی مبنی بر شکایت از تسهیلات بانکی، قیمت ها، شرایط، بیتوجهی مسئولین و … به سمتش برگشته و نزدیکش شدیم.
یک بانوی جا افتاده و زحمت کشیده با گیسوانی که تقریبا تمامشان سفید شده بود، از آن دست آدم هایی که وقتی با آنها صحبت می کنید باید “مادر جان” صدایشان کنید. دوست داشتیم حرفش را بشنویم و این بود که از وی خواستیم مجددا حرفش را تکرار کند. مرتباً گزارش مشکلات موجود به مسئولان انعکاس داده می شود؛ اما تاکنون اقدام محسوسی در جهت از بین بردن این مشکلات انجام نگرفته است.
شکایت داشت و معتقد بود برای حرف های او و سایر کسانی که مشابه او هستند گوش شنوایی نیست. حرف هایشان شنیده نمی شود و یا با پیش داوری با حرف هایشان برخورد می شود.
ابتدا احساس می کرد ما هم دامدار هستیم و با مشکلاتی مشابه مشکلات خودش دست به گریبانیم، اما وقتی متوجه شد ما از وب سایت آذرنـگاه هستیم و امکان این وجود دارد که حرف هایش را به گوش عموم برسانیم، از این موضوع استقبال کرد.
درخواستش از مسئولین این بود که برای گاودار شخصیت قائل شوند و به آنها احترام بگذارند و میگفت: مسئولان وقتی مواد اولیه نمیدهند، لطفاً دستور قیمت هم ندهند چراکه اقتصاد گاوداری با دستور درست نمی شود.
زینب حاجی علیلو، بانوی ۵۲ ساله خویی است که با پشتکار فراوان توانست واحد گوساله پرواری ۱۰۰ رأس خود را در سال ۹۱ افتتاح کرده و به بهره برداری برساند و بدلیل جدیت در کارش در سال گذشته نیز بعنوان زن نمونه از وی تجلیل شد، امروز پس از سه سال که از فعالیتش می گذرد، از مشکلاتی سخن میگوید که باعث شده از افتتاح این گاوداری مأیوس شود.
هیچگونه حمایتی از صنعت گاوداری نمی شود
هزینه خوراک یک رأس گاو در طول یک روز نزدیک به ۹ هزار تومان می شود و هر گاه شیرده نیز روزانه ۲۰ کیلو شیر تولید می کند که البته معمولاً هر گاو شیرده در طول سال ۶ ماه قادر است شیر بدهد و ۶ ماه دیگر را در استراحت بوده و از خوراک ثابت استفاده می کند.
کارخانه شیر تولیدی را به قیمت ۹۰۰ تومان از گاوداری خریداری می کند و با این احتساب شیر تولیدی هر رأس گاو به مبلغ ۱۸ هزار تومان به فروش می رسد که ۹ هزار تومان آن در طول همین ۶ ماه صرف خوراک دام می شود که هزینه کارگر و بیمه وی نیز جای خود دارد.
هم اکنون قیمت یک کیلو شیر تقریباً با یک کیلو علوفه برابری می کند و قیمت کاه، جو، یونجه خشک، ذرت خرد شده و قیمت دارو هم چند برابر شده است.
هیچگونه خسارتی بابت حریق از طرف بیمه پرداخت نشد / ۲ رأس گاو تلف شد
متأسفانه بعلت بی احتیاطی یکی از همسایگان، چند ماه قبل دامداری دچار حریق شد ولی شرکت بیمه هیچگونه جبران خسارتی به ما پرداخت نکرد و گفتند که با طرح دعوی و شکایت از همسایه آنها خسارت را از وی اخذ و به بنده خواهند داد.
اگر قرار است شرکت بیمه خسارتی بابت حوادث به گاوداری پرداخت نکند، چرا بانکها ما را مجبور می کنند که برای بیمه گاوداری الزاماً باید در بیمه ایران و یا آسیا تکمیل پرونده کنیم و مبلغ ۶ میلیون هم بابت این کار هزینه کنیم، زمانیکه مشخص نیست شرکت بیمه منظورش از حوادث چیست و سلیقه ای عمل میکنند و طبق قراردادی که با ما بسته بود در مورد حریق که جزو مفاد ذکر شده بود، متأسفانه به هر دری زدیم هیچ ریالی بابت جبران خسارت پرداخت نکردند و در این حادثه تعدادی از دستگاههای شیردوشی و خوراک دام طعمه حریق شد و ۲ رأس گاو نیز بعلت استنشاق دود تلف شدند.
۱۲ رأس گاو بعلت بیماری تب برفکی تلف شدند
در بهار امسال بعلت بیماری تب برفکی ۱۲ رأس گاو تلف شد و مسئولین جهاد و دامپزشکی به دادمان نرسیدند و حتی داروی ضدعفونی را با هزینه شخصی و از بازار آزاد خریداری کردم و بعد از این سه سال هنوز در تلاش هستم که دریابم کدام ارگان و دستگاه دولتی به داد دامدار می رسد تا بدانجا مراجعه کنم.
مسئولین امر نه اقدامی برای ضدعفونی گاوداری انجام دادند و نه اینکه آمپولی برای درمان گاوها تزریق کنند و ناچاراً به جهاد استان رفته و موضوع را با آنها در میان گذاشتم که بعد از آن فقط سری به دامداری زده و رفتند.
صنعت گاوداری منقرض می شود / گاوداری دیگر مقرون به صرفه نیست / دامها روانه کشتارگاه می شوند
دولت هیچ گونه حمایتی از تولید کننده نمی کند و حتی کسی هم نیست که به حال گاوداران گریه کند و این مشکلات باعث شده تا گاوداریهای سطح روستاها یکی پس از دیگری تعطیل کنند و گاوهای خود را بفروشند و اکثریت گاوداری های صنعتی نیز در شرف ورشکستگی و تعطیلی هستند و در حقیقت صنعت گاوداری رو به انقراض می رود و ادامه این روند به معنای زدن تیر خلاص به صنعت دامداری است.
هیچ یارانه ای برای صنعت گاوداری پرداخت نمی شود
آمدند، نوشتند و رفتند ولی در این مدت هیچ یارانه ای برای خرید علوفه و… به گاوداران تعلق نگرفته است که این وضعیت هم باعث شده گاوداریهای نیمه صنعتی به حالت تعطیل درآیند.
بانکها بجای حمایت ، سنگ اندازی و گاهاً هم اهانت می کنند
متأسفانه بانک برای تمدید وام سه ماه است سندهایی به ارزش یک و نیم میلیارد تومانی را که در نزد خود به ضمانت دارد برای ضمانت وام ۷۰ میلیونی قبول نمی کند و این وضعیت باعث شده تا تنها منزل مسکونی خود را به فروش بگذارم و الباقی وام بانک را تسویه کنم.
وقتی هم که نزد رئیس وقت بانک مهر امام … رفتم حتی او هم به بنده بی احترامی کرد و گفت که سر بانکها کلاه گذاشتی و برای چهار تا بلوک وام گرفته ای که ناراحت شدم و از آنجا خارج شدم و این در حالی بود که طرح توجیهی بنده مورد موافقت کارشناسان استانی قرار گرفته و موافقت اصولی هم صادر شده بود و حالا برای اخذ وام مجبور بودم صحبتهای اهانت آمیز یک رئیس بانک را هم تحمل کنم.
علیرغم مراجعات مکرر به دفتر نماینده، هنوز موفق به ملاقات با وی نشده ام
برای انعکاس مشکلات گاوداری و تقاضای استمداد از مسئولین تا به امروز نزدیک به ۲۰ بار به فرمانداری، ۴ بار به اداره جهاد کشاورزی، ۲ بار به دامپزشکی، و ۵ بار به دفتر ارتباطات مردمی نماینده مردم خوی در مجلس مراجعه کرده ام ولی تاکنون کسی به دادمان نرسیده و از صنعت گاوداری حمایت نکرده اند و به نظر بنده مسئولی که حرفش خریدار نداشته باشد بهتر که در خانه بنشیند تا پشت یک میز را اشغال کند.
از ابتدای امسال ۵ بار به دفتر نماینده شهر مراجعه کردم که در هر دفعه اسم، شماره تلفن و آدرس مرا در دفتری بزرگ ثبت کردند و گفتند بروید با شما تماس گرفته می شود ولی امروز ۱۱ ماه است که از آنها هم خبری نیست.
نماینده ای که به درد و مشکلات مردم حوزه انتخابیه اش رسیدگی نکند به چه دردی میخورد نمی دانم؟! معلوم می شود که ثبت اسامی مراجعه کنندگان برای رسیدگی به مشکلات مردم نیست بلکه شاید در انتخابات آینده لازم شده و تماس بگیرند که به آنها رأی دهیم.
انتهای پیام/ب
