شکوفه های ” الهی العفو” از حنجره شب زنده داران میاندوآبی روئیدن گرفت

در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، مصلی امام خمینی(ره) میاندوآب، میعادگاه عاشقان عبودیت و بندگی  بود که بار دیگر آمده بودند تا دل هایشان را در شبی که باران رحمت الهی مانند رود جاری بود ، تطهیر کنند.

در این شب عاشقان آمده بودند تا نجوای عاشقانه ای با خدای خویش داشته باشند و اشک نیاز در آستان پروردگار خویش بریزند.

در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، مردم روزه دار میاندوآب  عاشقانه وعارفانه با خدای خویش راز و نیاز کردند، زمزمه های نورانی جوشن کبیر از زبانشان جاری شد، قرآن بر سر گرفتند و برترین بندگان خدا را  بین خدا و خود واسطه قرار دادند.

میاندوآب امشب عطر و هوای دیگری داشت، همه جا عطر خدایی را می شد حس کرد، همه شهر را نوای زیبا و دلنشین ” سبحانک یا لا اله الا انت الغوث الغوث خلصنا من النار یارب ” فرا گرفته بود.

در هر کوچه و خیابانی که چه عرض کنم، حتی در پارک اطراف مصلی نیز نوای تسبیح و حمد الهی به گوش می رسید، چشم ها صحنه های زیبای عاشقی و بندگی را تماشا می کرد و عطر زیبای باران رحمت الهی به مشام ها می رسید.

خیل حضور مشتاقان و شیفتگان درگاه احدیت به گونه ای بود که در این شب نیز به مانند شب نوزدهم و بیست و یکم، مصلی امام خمینی(ره) گنجایش مردم را نداشت ، مردمی که آمده بودند تا زیباترین جلوه بندگی به نمایش بگذارند و به ناچار در خیابان های اطراف مصلی: ،”بک یا الله” سر دادند.

مصلی امام خمینی(ره) تنها جلوه گاه بندگی در میاندوآب نبود، بلکه در مساجد و حسینیه ها نیز  این جلوه های زیبای بندگی نمایان بود به گونه ای که سفره های سحری برای حاضران تدارک دیده شده بود.