به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنگاه، شهر قطور در فاصله ۷۰ کیلومتری غرب شهرستان خوی قرار گرفته که با ۳۱ روستا دارای جمعیتی بالغ بر ۳۰ هزار نفری می باشد. عشایر مرز نشین این منطقه برای رسیدن به محل سکونت خویش بایستی روزانه این مسیر طولانی را از میان کوهستان‌های پر پیچ و خم خطرناک که البته مناظر طبیعی بکری هم دارد، گذر کنند.
قطور که در سال ۸۸ بشکل رسمی تبدیل به شهر شد، امروزه بعنوان نزدیک ترین شهر به مرز رازی در مرز ایران و ترکیه است که به شهر وان ترکیه ارتباط راهی مستقیم دارد. زبان غالب مردم این منطقه کردی می‌باشد. در مسیر جاده قطور علاوه بر مشاهده رود پر آب قطور، تماشای چندین فقره چشمه آب معدنی گرم، خط آهن و تونل‌های زیبای آن که مسیر خط آهن ایران به اروپا است بسیار جذاب و دیدنی است.
شهر قطور با هزار و یکصد خانوار، جمعیتی بالغ بر ۵ هزار و چهارصد نفر داشته که اهالی آن مردمانی مهمان دوست و با فرهنگ هستند. همزیستی مسالمت آمیز آنان با اقوام مختلف مثال زدنی و منحصر به فرد می باشد و سالهاست که به عنوان بهترین میزبانان ایران اسلامی از میهمانان خارجی و داخلی در کنار کشاورزی و دامپروی بعنوان مرزدارانی غیور به این مرز و بوم خدمت می کنند.
هر کدام از روستاهای این بخش با جاذبه های بکر و طبیعی در نوع خود بینظیر و قابلیت برنامه ریزی در روستاهاب هدف گردشگری را داشته و میتواند جایگاه مطلوب در این عرصه داشته باشد.
شهر قطور تا وان ترکیه ۸۸ کیلومتر فاصله دارد ولی این شهر مرزی علیرغم خدمات رسانی نظام در طول ۳۷ سال بعد از پیروزی انقلاب در بخشهای عمرانی، آموزشی، درمانی، امنیت پایدار و … کماکان با مشکلات عدیده ای روبروست و متأسفانه مرتفع ساختن مشکلات این منطقه عشایرنشین نه تنها در اولویت کاری دولتهای قبلی بلکه دولت تدبیر و امید نیز قرار نگرفته است.
گفتنی است این شهر مرزی مشکلات جدی در بخشهای فرهنگی، عمرانی، آموزشی و امکانات شهری دارد و حتی در مسیر منتهی به این شهر توریستی که روزانه هزاران مسافر خارجی و داخلی از آن تردد می کنند، حتی یک امکانات جزیی رفاهی و خدماتی وجود ندارد و متأسفانه بدلایل نامعلومی از نظرها مغفول مانده و انتظار می رود با تکمیل جاده مواصلاتی آن، ضمن احیاء جاده ابریشم، شاهد احیاء مواریث فرهنگی در این منطقه باشیم.
تابلوی نصب شده بعنوان شهر قطور در ابتدای ورودی آن، زیبنده چنین شهری که با مشکلات اساسی مواجه است نبوده و مایه آبرو ریزی دولت می باشد.
مشکلات اساسی شهر قطور:
– بیکاری صد در صدی جوانان تحصیلکرده قطور با مدارک تحصیلی لیسانس، فوق لیسانس و حتی دکترا
– جاده مرگبار شهر قطور و عدم تجهیز به امکانات پل روگذر، تونل، تابلو چراغ آویز و …
– عدم بهره مندی از لوله کشی گاز طبیعی به منازل که با توجه به ۶ ماه سرمای طاقت فرصای منطقه بعنوان یکی از نیازهای مبرم و حیاتی شهر قطور است.
– عدم وجود کارگاه تولیدی یا کارخانه صنعتی برای اشتغالزایی نسل جوان و جویای کار در این منطقه
– آب قابل شرب در این شهر مرزی، جیره بندی بوده و اهالی باید تا زمان پرشدن منبع آبی که برای این کار در نظر گرفته شده، آب را بصورت جیره بندی مصرف کنند.
– عدم بکارگیری حتی یکنفر از فارغ التحصیلان این بخش در نهادهای مستقر در مرز رازی اعم از گمرک، بازارچه، پایانه و سایر قسمتها.
– امکانات رفاهی و اسکان موجود در این شهر جوابگوی نیازهای منطقه نبوده و میبایست برای احداث حداقل یک متل در این شهر اقدام شود.
– مهم تر از همه اینکه کمبود امکانات در این شهر مرزی باعث فراری شدن سرمایه گذاران از این شهر مرزی شده، بطوریکه هیچ کس رغبتی برای سرمایه گذاری در این شهر را ندارد.
– در حوزه مبلمان شهری نیز برخی افراد بدلیل حفظ منافع شخصی در امر عقب نشینی و تعریض خیابان بواسطه از دست مغازه هایشان در مسیر تعریض شوارع اصلی شهر در مقابل اجرای بلوار ورودی شهر توسط شهرداری واکنش نشان داده اند که متاسفانه پرسپکتیو این شهر مرزی در مقابل دیدگان مسافران و توریستهای داخلی و خارجی بصورت یه ده عقب مانده تجلی میکند.
نداشته ها و نیازمندیهای شهر قطور:
– قطور بعنوان یک شهر مرزی که در دروازه ورودی کشور واقع شده و میتوان گفت که آبروی نظام بسته به توجه ویژه به آن دارد، متأسفانه نمایندگی هیچیک از ادارات آب و فاضلاب، برق، مخابرات، جهادکشاورزی، پست، آموزش و پرورش، نظام وظیفه، بیمه تامین اجتماعی، منابع طبیعی و فرهنگ و ارشاداسلامی وجود ندارد.
– عدم وجود حتی یک دفتر خدمات الکترونیک
– عدم وجود بیمارستان به همراه اورژانس، بخش زایمان، دندانپزشکی، داروخانه
– عدم وجود حتی یک شعبه از بانکهای خصوصی و دولتی
– اکثریت روستای بخش قطور هنوز با مشکلات آنتن دهی تلفن همراه و نبود اینترنت مواجه بوده و از ابتدایی ترین امکانات فن آوری و ارتباطاتی محروم اند.
و اما داشته های شهر قطور:
ساختمان بخشداری – درمانگاه با دو دستگاه آمبولانس – ساختمان مخابرات با پست بانک – شرکت تعاونی روستایی – شهرداری – نماینده اداره ثبت احوال – مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان که البته دبیرستان با هزینه خیرین احداث گردیده است – دو شعبه حل اختلاف – آتش نشانی هم که امسال افتتاح شد و ساختمان کتابخانه این شهر که در طول ۲ سال اخیر بلا استفاده می باشد چراکه بدون مطالعه کافی نه تنها در مسیر سیلاب قرار گرفته، بلکه از لحاظ مکانی نیز در پرت ترین جای شهر و بدور از دسترسی احداث شده و حتی اگر هم راه اندازی و از داشتن امکاناتی مثل برق و آب و مخزن کتاب بهره شود تنها ۲ درصد مردم منطقه جهت مطالعه به آنجا مراجعه خواهند کرد.
چنانچه دولتهای قبلی و فعلی به تعهدات خود در اجرای پروژه جاده خوی – قطور و مرز رازی بطور جد و اساسی گام برداشته و عمل میکردند اکنون شاهد توسعه چشمگیری در مبادلات کالا و تردد مسافران داخلی و خارجی از مرز رازی بودیم ولی متاسفانه با گذشت ۳۷ سال از پیروزی انقلاب هنوز هم شاهد حرکت لاک پشتی در مسیر توسعه این شاهرگ اقتصادی و دروازه تجاری ایران و منطقه میباشیم.
بهشت ایران زمین در انتظار عملیاتی شدن جاده مرز رازی
روستاهای بخش قطور از خدمات اینترنت محروم هستند
مخین، روستایی فراموش شده در ۱۵ کیلومتری مرز رازی
بارش برف راه ۱۲ روستای بخش قطور را مسدود کرد
