سنگ‌نوشته کِله‌شین سنگ‌نوشته‌ای است که در نزدیکی روستای کله‌شین در شمال شرق عراق در حدود ۲۰۰ متری از مرز ایران یافته شده و متنی مهم دوزبانه به زبان‌های اورارتویی و آشوری (اکدی) بر روی آن حک شده است. تاریخ نگارش این متن را حدود ۸۰۰ پیش از میلاد دانسته‌اند.[۱]
سنگ‌نوشته کله‌شین نخست در سال ۱۸۲۷ توسط فریدریش ادوارد شولتز توصیف شد. بخشی از یادداشت‌های شولتز هنگامی که راهزنان کُرد[۱] به او حمله کرده و او را کشتند از دست رفته است. سفرهای بعدی باستان‌شناسان به این محل نیز یا به خاطر بدی هوا یا به خاطر حضور راهزنان لغو شد تا این‌که در سال ۱۹۵۱ جی. کمرون و بعداً در سال ۱۹۷۶ یک گروه ایتالیایی تحت حفاظت شدید نظامی موفق به نسخه‌برداری از این سنگ‌نوشته شدند.[۱]
متن این سنگ‌نوشته تصرف شهر موصاصیر (آردینی) توسط ایشپوئینی، شاه اورارتویی را توصیف می‌کند.[۱]
نظامیان ایرانی در زمان جنگ ایران و عراق این سنگ‌نوشته را به موزه ارومیه منتقل کردند.[۲]
محتویات
۱ محل
۲ مشخصات
۳ متن
۴ منابع
۵ پیوند به بیرون
محل
این سنگ‌نوشته پیش از انتقال به موزه ارومیه در حدود ۲۰۰ متری مرز ایران در مرز کله‌شین (به کردی: کێله‌شین به معنای سنگ کبود) که سیدکان عراق را به اشنویه در ایران متصل می‌کند قرار داشت. جایگاه این سنگ تاریخی در پیرامون روستای «درود» در غرب شهرستان اشنویه بود و از سوی عراق از توابع راوندوز به‌شمار می‌آید.[۳]
روستای درود بالاتر از روستای شیخان در دهستان هیق قرار گرفته است معبد و گذرگاه و همچنین رشته‌کوه معروفی در نوار مرزی ایران و عراق نام خود را از این سنگ گرفته‌اند.[۳]مشخصات
سمت آشوری این سنگ در اثر تیراندازی‌های مکرر افراد ناآگاه به شدت آسیب دیده است ولی خطوط آن هنوز خواناست. در قسمت پشت کتیبه که به زبان اورارتویی است ساییدگی بر روی سنگ دیده می‌شود.[۳]
ارتفاع این سنگ نوشته ۱۶۷ سانتی‌متر است و عرض باریک آن چهل سانتی‌متر است که به عنوان رشته و اتصال در مقر چهارگوش وسط پایه به ابعاد ۲۳x ۴ سانتی متر جای گرفته است ضخامت کتیبه از بالا به پایین از ۲۸ تا ۳۰ سانتی متر متغیر است. اضلاع چهارگوش پایه حدود ۱۱۲ x ۱۱۴ سانتی متر است و این سنگ بر روی یک پایه مکعب شکل گرفته است و وزن این کتیبه همراه با پایه‌اش ۶/۱ تن می‌باشد.[۳]
متن اصلی کتیبه کله‌شین از ۴۲ سطر تشکیل شده است و از آن چنین مستفاد می‌گردد که… مهر کپوسی، ایشپوئینی و منوآ که هر سه از پادشاهان سرزمین توشپا بوده‌اند، این سنگ را به خالْدی خداوند شهر موصاصیر اهدا کردند.[۳]
ولایت پارسوا در غرب دریاچه ارومیه (چیچست) قرار داشت و در سده ششم پیش از میلاد دولت جدیدی بنام خالدیه ظهور کرده و ولایت پارسوا را به خود ضمیمه کرده پادشاه خالدی سنگ کله‌شین را تراشیده و در گردنه کله‌شین در جنوب غربی دریاچه نزدیک سرحد نصب کرده است.[۳]متن
در این متن توشپا پایتخت دولت اورارتو و آردینی (موصاصیر) از شهرهای مهم اورارتو ذکر شده است. بیاینا نیز همان نام امروزی شهر وان ترکیه است. ایشپوئینی و مِنوآ از پادشاهان اورارتو هستند. اَدَد در اسطوره‌های اورارتویی ایزد توفان و شمش ایزد عدل و داد بود.
