به گزارش اروم نیوز، در عرض چند دقیقه بزرگاهها بسته می شود و نظامیان سوار بر تانک وارد شهرها می شوند و متعاقب آن برخی از مراکز حساس از قبیل تلویزیون و رادیوی دولتی ترکیه، سازمان اطلاعات و امنیت و همچنین کاخ ریاست جمهوری به دست کودتاچیان می افتد.
خبرهایی از تصرف فرودگاه و مقرهای پلیس به گوش می رسد و عملاً گروهی از کودتاگران ارتش با بیانیه ای بر کنار گذاشتن دولت و تعلیق قانون اساسی و همچنین اعلام حکومت نظامی تأکید می کنند و از مردم می خواهند تا اعلام بعدی از منازلشان خارج نشوند.
ظاهراً همه چیز تمام شده است و حتی سیگنالهایی از احتمال پیوستن نیروهای امنیتی و حتی سایر لشکرهای ارتش به گوش می رسد، کشورهای خارجی اکثراً سکوت کرده و تلویحاً شکست دولت ترکیه را قبول کرده اند.
فارغ از اینکه چه کسانی و یا چه جریانهایی در پشت پرده این کودتا قرار دارند و یا طبق تحلیل برخی از کارشناسان ایرانی این سناریویی طراحی شده از طرف اردوغان است باید به نقش غیرقابل انکار رسانه ها و شبکه های اجتماعی در سرنگونی کودتاچیان اشاره کرد.
شاید مهمترین اشتباه کودتاچیان در ماجراهای دیشب این بود که رسانه ها را در اتاق های فکر خود به حساب نیاورده بودند و حساب آن را نیز نکرده بودند که رسانه ها پاشنه آشیل موفقیت کودتاچیان خواهند شد.
با حمله برخی از نظامیان به ساختمان تلویزیون و رادیوی دولتی ترکیه و تصرف آن معلوم شد که آنها به رسانه احتیاج دارند تا سخنانشان را به گوش مردم رسانده و پیروزی خود را تثبیت کنند اما غافل از عدم همراهی بسیار رسانه های دیگر بودند و این شکستی تاریخی برای آنها رقم زد.
از همان دقایق اول کودتا اکثر قریب به اتفاق رسانه های ترکیه اعم از شبکه های تلویزیونی، رادیویی، سایتهاو خبرگزاریهای مجازی و همچنین شبکه های اجتماعی در سراسر این کشور موجی از اعتراض را علیه کودتاچیان به راه انداختند.
حتی پس از اعلام رسمی سرنگون شدن دولت که از تلویزیون دولتی ترکیه پخش شد شبکه های تلویزیونی خصوصی ترکیه به طور همگام با پوشش زنده مصاحبه تلفنی-تصویری اردوغان از وی به عنوان رئیس جمهور یاد کرده وسخنان وی را مبنی بر گسیل مردم به میادین شهرها را به طور بارز بولد کرده وبه مخاطبان ترکیه ای انتقال دادند.
از سویی دیگر کودتاچیان حال که دیده بودند رسانه ها به معضلی برای پیروزی شان تبدیل شده سراسیمه به دفاتر شبکه های خبری تلویزیونی هجوم برده و خواستار به دست گرفتن تمامی رسانه ها شدند اما دیگر دیر شده بود و رسانه های ترکیه با پوشش لحظه ای اوضاع و اعلام اینکه کودتاچیان به ساختمانهای شبکه های تلویزیونی حمله می کنند مردم را دعوت به حضور در میادین و همچنین دفاتر این رسانه ها کردند.
پس از این اتفاق بود که عده ای از مردم با گسیل به سمت ساختمان شبکه های تلویزیونی کودتاچیان را دستگیر و یا از آنجا بیرون کردند و این نقطه عطفی در روند کودتا شد که باعث ناموفق شدن عملی پروژه طراحی شده با جنگ روانی و تبلیغاتی وسیع همه رسانه ها و شبکه های اجتماعی گشت.
اما آنچه که مبرهن بود و مجدداً تأکید می شود شکست کودتاگران نه از اردوغان و نه از احزاب سیاسی بلکه از رسانه ها بود. درست است که احزاب سیاسی نیز مخالفت خود را با کودتا اعلام کردند اما حتی آن احزاب نیز از همین رسانه ها صدای خود را به گوش ترکیه ای ها رساندند و اگر همراهی و همگامی رسانه ها و حتی سرکوب آنها حین انجام کودتا را شاهد بودیم قطعاً نتیجه به صورت دیگری می توانست باشد.
از این رو می بینیم چه دولت ترکیه، چه ارتش ، چه احزاب و چه کودتاچیان برای رساندن پیام خود به مردمو موفقیت در کارهایشان حتی در بحرانی ترین شرایط به رسانه ها نیاز مبرم دارند و امروزه این اصلی است که انکارناپذیر است.
دیشب ترکیه شاهد جنگی نامتوازن بود که می توان آن را پیروزی جنگ نرم و رسانه ای علیه تانک و جنگنده عنوان کرد.
احمد اسدی
انتهای پیام/
