_172086.jpg)
به گزارش اروم نیوز؛
امسال سیب مهمترین قطب تولیدکننده سیب کشور به جای اینکه در سبد مصرفی خانوار قرار گیرد و کام مردم را شیرین کند، روی دست باغداران استان باقی ماند و مذاق دستگاه های آهنی صنایع تبدیلی را شیرین کرد، «امیر سالاری» رئیس اتحادیه باغداران آذربایجان غربی در اینباره سوالاتمان را پاسخگو شد:
وضعیت فروش سیبی که در سردخانه های استان ذخیره سازی شده بود، چگونه است؟
بسیار تاسف بار است، این محصول بازار فروش خود را از دست داده است و کشاورزان مجبور به فروش آن با قیمت بسیار کم معادل هرکیلو ۵۰۰ تومان به کارخانجات صنایع تبدیلی شدند درحالیکه قیمت تمام شده آن براساس اعلام سازمان جهادکشاورزی ۱۳۰۰ تومان است و وضعیت فروش کنونی نشان از یک فاجعه بزرگ مالی برای مهمترین بخش اقتصادی استان دارد.
از دست رفتن بازار تنها مربوط به بازارهای داخلی است یا خارج را نیز شامل می شود؟
ما از هر دو طرف بازار را از دست داده ایم، در داخل به دلیل مشکلات اقتصادی که گریبانگیر مردم شده، مصرف سرانه این محصول بسیار کاهش یافته است و مردم بیشتر از آنکه به فکر خرید سیب باشند، سعی خود را بر تامین اصلی ترین مایحتاج زندگی خود و البسه شان می کنند و از طرفی در بازارهای خارجی نیز خواهانی نداریم و هر بازاری نیز که پیشتر خریدار سیب ما بود امروز محصولی با کیفیت تر و با قمیت مناسب تر از کشور ترکیه خریداری می کند.
دولت در افزایش قیمت تمام شده سیب که یکی از عوامل از دست دادن مشتری در بازار است، چه اندازه نقش دارد؟
در بخشی از آن که به گران شدن نهاده ها مربوط می شود، تاثیر دولت کمرنگ است اما به واقع با نگاهی عمیق تر باید گفت دولت نقش تعیین کننده ای را می تواند در چگونگی تولید و عرضه مناسب محصول سیب و هرگونه تولید داخلی دیگر داشته باشد و البته این نفش در بازارهای خارجی با نگاه سطحی نیز قابل مشهود است.
ضعف دولت در این زمینه از نگاه شما چیست؟
نظارت ضعیف دولت اصلی ترین عامل بروز بحران در این زمینه است، با در نظر گرفتن حتی ۱۰ درصد سهم دولت در نظارت باید گفت این بخش به همان میزان نیز تاثیرگذار نبوده است، از طرفی به جای حمایت از تولیدکننده و بها دادن به آن بیشتر موجب لنگیدنی آنان شد بطور مثال زمانیکه قیمت دلار ۳۶۰۰ تومان بود و فعالان این بخش از طریق صادرات می توانستند اندکی جان بگیرند، دولت باغداران را ملزم به فروش سیب به دولت به قیمت ۲۵۰۰ کرد و آن فرصت نیز از دست رفت، امروز نیز که نیاز است دولت بازارهای هدف را شناسایی و از سیب تولید داخلی پر کند با برخی اقدامات و غفلت ها موجب از دست رفتن آن نیز شده است.
چرا بازارهای خارجی را از دست دادیم؟
از یک طرف مسائل مربوط به سیاست خارجی و از طرفی نداشتن تمایل کشورهای دنیا برای معامله با ما موجب این مشکل شده است، ضعف در کنترل تولید و جلوگیری از عرضه محصول با هرنوع کیفیت، به حال خود رها کردن تاجران فعال در این بخش و بی توجهی به نحوه سورتنیگ و بسته بندی، تلاش نکردن برای باز شدن دروازه های اقتصادی موضوعات کوچکی نیستند که به راحتی از کنار آن بگذریم.
چرا با آگاهی از ضعف ها و وجود دغدغه حضور قدرتمند در بازار، باغداران و تاجران به صورت خودجوش اقدام به تبدیل اجناسشان به محصول مشتری پسند نمی کنند و در انتظار اقدام دولت هستند؟
زمانیکه دولت تلاشی برای یافتن بازار نمی کند و بی توجه به گشودن دروازه های اقتصادی بوده و به رسالت اصلی خود در روان سازی صادرات عمل نمی کند و چه بسا با برخی سیاست های اشتباه خارجی مبادلات اقتصادی کشورمان را دچار تشنج می کند، چه انگیزه ای در کشاورزان برای سرمایه گذار باقی می ماند؟ زمانیکه امیدی به فروش ندارند و هرسال بیشتر از سال دچار ضرر می شوند، باغدار امروزی را باید یک مرده متحرک دانست.
پیشنهاد شما چیست؟
روان سازی صادرات، باز کردن درواره های اقتصادی و سیاست متعادل خارجی، سامان دهی تاجران و صادرکنندگان و نظارت اصولی بر وضعیت بسته بندی، سورتینگ و کیفیت محصولات باید از طرف دولت انجام شود، دولت سورتینگ محصولات برای عرضه در بازارهای داخلی را بسیار مورد تاکید قرار می دهد اما در مورد محصولات صادراتی چنین رویه ای ندارد، چرا مانع از خروج محصول صادراتی که وضعیت نامناسبی برای عرضه در بازارهای خارجی دارد، نمی شود؟ مگر باغدار و کشاورز می تواند تاجر باشد؟ چرا اجازه ورود هرکسی به عنوان تاجر به بازارهای صادراتی می دهد که در نهایت نتیجه ای جز از بین رفتن آبروی کشور عایدشان نمی شود؟
اما قبول کنید که در کیفی سازی محصول باید باغداران نیز تلاش کنند؟
بله، این موضوع را قبول دارم اما باید پرسید کیفی سازی محصول برای چه؟ برای عرضه در کدام بازار؟ برای سرپا شدن این باغات ۴۰ سال زحمت کشیده شده و میلیاردها تومان سرمایه گذاری شده است و امروز به راحتی نتیجه تمام تلاش باغداران استان با غفلت مسئولان در حال نابودی است، اگر تولید کننده تکلیف محصول خود را نداند، تلاشی برای کیفی سازی و بهتر شدن کیفیت سیب نخواهد داشت، ما قبول کنیم درنتیجه اقدامات غیراصولی دولت بازار را از دست داده ایم و امروز باغداران تنها از روی غیرت و شرف سیب تولید می کنند بی آنکه صرفه اقتصادی برایشان داشته باشد.
دولت اگر با تدبیر وارد کار می شد حتی می توانست برای محصولات بی کیفیتمان نیز بازار ایجاد کند و آن ها را برای فروش به صنایع تبدیلی سایر کشورها صادر کند اما افسوس.
