به گزارش سرویس خبری اروم نیوز,
معمولا سر در سنگرها را کوتاه می گرفتند؛همچنین چادر ها را که باید در فصل سرما پوشیده می شدند؛در نتیجه داخل شدن به چادر و سنگرخود به خود مستلزم خم کردن سر ودئلا شدن ونوعی تواضع بود،که بچه ها همین را می خواستند،چون سنگر واقعا برایشان مکان مقدسی بود ونه کمتر از زور خانه که از قدیم الایام سر در آن را عمدا کوتاه و پایین می گیرند تا عام وخاص وقتی داخل می شوند به این وسیله احساس کوچکی و تواضع و تعظیم کنند،سنگر محرم همه خلوت ها و راز و نیاز ها و عهد اخوتها و تنها یادگارهمه ساعات ولحظات خوش و نابی بود که همه بچه ها قبل از عملیات با دوستان و برادران شهید خود داشته اند،خصوصا که پس از عملیات،هیچ چیز جز همان جای خالی که تداعی کننده همه آن حالات و حرکات،سخن گفتن و سکوت و لبخندواشک بود،نداشتند,ظرف هایی که در آن غذا می خوردند،سفره ای که بر سر آن دو زانومی نشستند،فانوسی که در پرتو نور طلایی وکم رنگ آن سردر گوش هم زمزمه می کردندو گاه ذکر و دعا و مناجات،و همه وسایلی که با هم استفاده می کردند و جای انها در سنگر است.
ب
سنگرهایی که محل شهادت و قتلگاه عزیزان است،عزیزانی که در همان سنگردر حال عبادت با تیر خصم به سقف دوخته شده اندویا در حال استراحت برای همیشه راحت شده اند و بعد از بازسازی سنگر دوباره بچه ها زیر سقف آن با هم جمع شده و عکس شهدای سنگرودسته شان را بالای سرشان نصب نموده اند تا مرتب در نگاهشان خیره شوند،تا آن روز ها و سوزها به یاد آید وشهدا غیر از خود بچه ها برای همه کسانی که به سنگر می آیند چراغ راه و اسباب تذکر همه مقاومت ها،مظلومیت ها،رشادت هاوشهامت ها باشند.
از جمله عکسهای که در کنار عکس همه شهدا است،تصویر آفتاب انقلاب آن امام شهدا می باشد که به این تواضع و تعظیم در آستانه وارد شدن معنی بگیرد،می بخشدعکسی که غالبا زیر نویس شده با عبارت:
بالای سرم عکس تو را نصب نمودم یععنی که سر من به فدای قدم تو
