پس از تمدید مذاکرات هسته ای، شروع دور جدیدی از مذاکرات، طرفین را در برهه ای حساس قرار داده که اگر گفت و گو ها با شکست همراه شود دیگر رسیدن به یک نقطه جامع و کامل بسیار سخت تر خواهد بود.
“محمد جواد ظریف” وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران معتقد است که در صورت انجام تفاوق، تحریم ها باید سریعا به طور کامل برداشته شود؛ در نقطه مقابل مذاکره کنندگان امریکایی نیز اعتقاد بر برداشتن تدریجی تحریم ها ضمن پایبندی ایران به مفاد تفاهم نامه دارند؛ به طور حتم شرایط سختی در انتظار مذاکره کنندگان است.
با توجه به اظهارت “باراک اوباما” رییس جمهور امریکا مبنی بر اینکه، اگر تفاوقی در ماه مارس انجام نشود، ” تمدید دوباره مذاکرات نتیجه بخش نخواهد بود”؛ این نتیجه را می توان گرفت غربی ها در شرایط کنونی مخالف تمدید مذاکرات هستند.
این بن بست ظاهری سوالی را در اذهان ایجاد می کند که اگر مذاکرات با شکست مواجه شود، اقدام بعدی طرفین چه خواهد بود؟ در منطقی ترین حالت، طرفین حداقل عاقلانه رفتار خواهند کرد و همانند یک مذاکره کاری با منقضی شدن قرار داد، روند گذشته خود را تا مدتی طی خواهند کرد.
سوال دیگر این است که اگر مذاکرات با شکست همراه شود، امریکا چگونه می تواند مانع از سقوط قدرت “حسن روحانی” رییس جمهوری اسلامی ایران که خواهان ارتباط با امریکا است شود؟
به طور حتم این امر مشخص است که در صورت پایان مذاکرات و عدم دست یابی به تفاوق جامع و اثر بخش، مخالفین مذاکره در طرفین اقدامات تنبهی را در پیش خواهند گرفت؛ واضح است که در همین راستا کنگره امریکا به افزایش تحریم ها علیه ایران روی خواهد آورد.
یکی از عواملی که مذاکره کنندگان، هم اکنون منتظر اقدامات طرف مقابل هستند، می تواند این امر باشد که در صورت شکست مذاکرات مورد سرزنش قرار نگیرند.
به هر حال چاره ای جزء انتظار برای پایان مذاکرات نیست؛ چراکه به قول آقایان مذاکرات در پشت درب های بسته و به صورت محرمانه برگزار می شود.
ولی بعید به نظر می رسد که با مشکل مواجه شدن مذاکرات، جنگی دیگر در خاورمیانه رخ دهد؛ بر همگان روشن است که جمهوری اسلامی ایران آماده تر از گذشته ای است که در آن ۸ سال پوزه دست نشانده های شیطان بزرگ را به خاک مالید.
سایه راد
