به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «اروم نیوز»؛ ارومیه، سحرگاه بیست و یکم رمضان، حال و هوایی دیگر داشت هنوز آسمان نیمهروشن نشده بود که زمزمههای نیایش از خانهها به گوش میرسید.
شب گذشته، مساجد و حسینیههای شهر، پذیرای خیل عاشقان مولای متقیان، حضرت علی(ع) بود؛ مردمی که شب زندهداری کردند، اشک ریختند و دلهایشان را در سوگ نخستین شهید محراب، سبک کردند.
اما این پایان ماجرا نبود، با طلوع خورشید، خیابانهای ارومیه کمکم پر شد از مردمی که با چشمانی اشکبار و دلهایی اندوهگین، برای تجدید میثاق با سیره علوی راهی خیابان امام شدند.
اجتماع عزاداران در خیابان امام ارومیه، صحنهای بینظیر از عشق و ارادت بود مردان و زنان، پیر و جوان، کودکان و حتی سالمندانی که به سختی قدم برمیداشتند، همگی آمده بودند تا نشان دهند که علی(ع) تنها یک نام نیست، بلکه یک مکتب است؛ مکتبی که قرنهاست راهنمای حقجویان و عدالتخواهان بوده و است.
هوا گرفته و ابری بود، گویی آسمان نیز در این غم با مردم همنوا شده بود پرچمهای سیاه عزاداری بر در و دیوار شهر خودنمایی میکردند و صدای نوحه و مرثیه از بلندگوهای هیئتها، فضای خیابان را پر کرده بود.
در میان جمعیت، چهرههایی دیده میشد که هر سال، در این روز، حضورشان رنگ و بوی خاصی به مراسم میبخشید؛ پیرمردانی که با شالهای سیاه و تسبیحهای کهنه در دست، به یاد امیرالمؤمنین علی(ع) اشک میریختند، مادرانی که دست فرزندانشان را گرفته بودند و به آنان یاد میدادند که عشق به عدالت و مردانگی را از علی (ع) بیاموزند، و جوانانی که شانه به شانه یکدیگر، نوای «یا علی» سر میدادند.
این اجتماع، تنها یک مراسم سوگواری نبود، بلکه تجلی دوبارهای از وحدت و همدلی مردمی بود که علی علیهالسلام نه فقط به عنوان یک امام، بلکه به عنوان یک الگوی زندگی پذیرفتهاند.
آنچه این گردهمایی را از دیگر مراسم مذهبی متمایز میکرد، حضور پررنگ اقشار مختلف جامعه بود؛ از بازاریانی که در مغازههایشان را بسته بودند تا کارگرانی که علیرغم خستگی کار شبانه، آمده بودند تا در این عزای بزرگ شریک باشند.
در گوشهای از خیابان، نوجوانی ایستاده بود که پرچمی با نام «یا حیدر» در دست داشت چشمانش پر از اشک بود و گویی در سکوت، حدیث غم میگفت کمی آنسوتر، دستههای عزاداری با سینهزنی و زنجیرزنی، در حالی که نوحهای جانسوز در وصف غربت علی(ع) میخواندند، مسیر را طی میکردند.
امروز، خیابان امام، تنها یک مسیر عبور و مرور نبود؛ بلکه صحنهای از تاریخ بود که در آن عشق به مولای متقیان، در تار و پود شهر تنیده شده بود مردمی که آمده بودند، نشان دادند که نام علی(ع)، همواره در دلهایشان زنده است و یاد او، چراغی است که هیچگاه خاموش نخواهد شد.
علی(ع) برای ما یک مکتب است
حاج رحیم، پیرمردی که شال سیاه بر گردن داشت و تسبیحی در دست میچرخاند، در میان جمعیت ایستاده بود و اشکهایش را با گوشه چفیهاش پاک میکرد. او که هر سال در مراسم عزاداری حضرت علی(ع) شرکت میکند، گفت: علی علیهالسلام ما فقط یک امام نیست، بلکه یک مکتب است، یک راه زندگی. امروز آمدهام تا به فرزندانم نشان دهم که عشق به علی علیهالسلام یعنی عشق به عدالت و آزادگی.
فرزندانم را با نام علی(ع) بزرگ میکنم
زهرا احمدی، مادر دو کودک خردسال که یکی از آنها پرچم «یا علی» در دست داشت، با چشمانی پر از اشک گفت: من اینجا آمدهام تا فرزندانم ببینند که مردم چگونه به عشق علی علیهالسلام در خیابانها میآیند میخواهم آنها یاد بگیرند که علی علیهالسلام یعنی عدالت، علی(ع) یعنی مهربانی، علی(ع) یعنی پدر یتیمان.
عشق به علی(ع) در خون ماست
محمدرضا، نوجوان ۱۵ سالهای که پرچم «یا حیدر» در دست داشت، با صدایی بغضآلود گفت: ما عشق به علی(ع) را از پدران و مادرانمان یاد گرفتهایم. از کودکی در خانه و مسجد شنیدهایم که علی علیهالسلام مظهر عدالت است امروز آمدهام تا نشان دهم که نسل ما هم پای آرمانهای امیرالمؤمنین علیهالسلام ایستاده است.
مغازه را بستم تا در عزای مولا باشم
حاج کریم، کاسب قدیمی خیابان امام، که مغازهاش را بسته و در دستههای عزاداری شرکت کرده بود، گفت: رزق و روزی دست خداست. امروز روزی است که باید کار را کنار گذاشت و در سوگ امیرالمؤمنین(ع) عزاداری کرد. علی(ع) خودشان همواره کار و تلاش را توصیه میکردند، اما امروز روزی است که باید نام و یاد او را زنده نگه داشت.
با وجود خستگی، عشق علی(ع) مرا به خیابان آورد
رحمت حسنی، کارگر یک کارگاه تولیدی که تازه از شیفت شب بازگشته بود، اما در عزاداری شرکت کرده بود، گفت: دیشب تا صبح کار کردم، اما دلم نیامد که نیایم. خواب و استراحت را کنار گذاشتم تا در این مراسم حضور داشته باشم علی(ع) خودش یار و پناه کارگران و زحمتکشان بود. چگونه میتوانم در عزای چنین امامی شرکت نکنم؟
علی (ع) برای همه مسلمانان الگوی عدالت است
احمد شریفی، اهل سنت و دانشجوی دانشگاه صنعتی ارومیه در مراسم حضور داشت، گفت: علی(ع) متعلق به همه مسلمانان است، شیعه و سنی ندارد. همه ما او را به عنوان نماد عدالت و دیانت میشناسیم. من همیشه از سخنانش الهام گرفتهام و امروز آمدهام تا نشان دهم که عشق به علی (ع) فراتر از هر مذهب و مرزی است.
اگر امروز علی (ع) بود، مشکلات فقرا را حل میکرد
علی رضایی، جوان ۲۵ سالهای که در کنار دوستانش در میان عزاداران حضور داشت، گفت: همه از عدالت علی(ع) حرف میزنند، اما ما باید در عمل به آن پایبند باشیم. اگر امیرالمؤمنین(ع) امروز در میان ما بود، اجازه نمیداد که فقرا و نیازمندان اینگونه در رنج باشند ما هم باید به سیره او عمل کنیم و از محرومان دست بگیریم.
درس علی(ع) تنها در عزاداری نیست، در عمل است
محسن محمدی، معلم بازنشسته که با نوهاش در مراسم شرکت کرده بود، گفت: عزاداری برای علی(ع) لازم است، اما کافی نیست. ما باید سیره او را در زندگی خود پیاده کنیم. مهربانی با یتیمان، کمک به فقرا، ایستادن در برابر ظلم؛ اینها چیزهایی است که علی(ع) از ما میخواهد.
خیابان امام امروز حسینیهای برای محبان علی(ع) است
مهدی جعفری، یکی از اعضای هیئت عزاداری به خبرنگار اروم نیوز گفت: امروز خیابان امام حسینیهای بزرگ شده است که همه آمدهاند تا عشق خود را به علی(ع) نشان دهند. این مراسمها تنها برای عزاداری نیست، بلکه برای تجدید میثاق با راه و روش علی(ع) است.
به عشق علی(ع) سالهاست در این مراسم هستم
مادر رباب، پیرزن ۸۰ سالهای که به سختی راه میرفت اما در مراسم حضور داشت، با چشمانی اشکبار گفت: از وقتی یادم میآید، در این مراسم شرکت کردهام. هر سال در این روز، دلم برای مظلومیت علی(ع) آتش میگیرد. تا زنده هستم، عشق علی(ع) را در دلم حفظ خواهم کرد.
کلام آخر؛
علی(ع) نه تنها یک شخصیت تاریخی بزرگ، بلکه نماد حقیقی عدالت، شجاعت و پایداری در برابر ظلم است.
او به ما آموخت که تنها در سایه عدالت میتوانیم به انسانی شایسته تبدیل شویم و در برابر ظلم و فساد ایستادگی کنیم.
بنابراین، مهمترین درس حضرت علی(ع) برای ما این است که در کنار عزاداری و یادآوری فضائل او، باید این آموزهها را در زندگی روزمرهمان به کار ببندیم.
علیگونه بودن یعنی در هر قدمی که برمیداریم، عدالت را پیشه کنیم، در کنار دیگران باشیم و در برابر هر ناعدالتی فریاد بزنیم. تنها در این صورت است که عشق ما به علی(ع) به حقیقت پیوسته و راه او را ادامه خواهیم داد.
گزارش از نجیبه معصومی سرای
انتهای خبر/ م