به گزارش اروم نیوز، در هر شهر و دیاری برخی ازافراد و اصناف هستند که با شغل خود زبانزذ مردم می‌شوند. خواه این شغل پزشکی باشد، خواه شغلی معمولی. نوع شغل مهم نیست، مهم این است که مردم به نیکی از آن فرد یاد کنند و نامش را همیشه بر زبان‌ها جاری نمایند.
در دیار آذربایجان نیز این‌گونه افراد بسیارند. در شهر ارومیه جناب “حسن آیرانچی” نیز، یکی از ده‌ها فردیست که شغل و نامش بر سرزبانهاست و اگر بگوییم تمام شهر این فرد را می‌شناسند اغراق نکرده‌ایم و حتی مسافرانی که به ارومیه آمده و به مغازه‌ی ایشان مراجعه نموده‌اند نام این پیر دوست داشتنی در ذهنشان حک شده است.
در شهری که یئرآلما کبابی (کباب سیب‌زمینی) یکی از غذاهای مخصوص آن محسوب می‌شود، آیران (دوغ) محلی نیز جایگاه خاصی در کنارش دارد، آن هم دوغ مخصوص حسن آیرانچی.
در یک روز تعطیل، حوالی ظهر وارد مغازه‌اش می‌شوم. تقریبا مغازه تعطیل است. حسن آیرانچی تنها کنار دبه‌های دوغ مخصوصش ایستاده و منتظر مشتریست. وقتی یئرآلما کبابی و آیران می‌خواهم سریع به مغازه‌ی همسایه رفته و کباب سیب زمینی را از آنجا می‌آورد و یک لیوان بزرگ دوغ مخصوص خود را کنارش می‌گذارد.
وقتی از دوستش که سالهای سال است با هم قهر هستند سراغی می‌گیرم، می‌گوید امروز نیامده و برای همین کباب سیب زمینی را از همسایه‌ام آوردم.
حسن آیرانچی خیلی با احترام و با وقار صحبت می‌کند و بعد از اینکه دوغ و کباب سیب‌زمینی را روی میز گذاشت، رفت همان جایی که همیشه آنجا می‌ایستد. با رویی خوش به چهره‌ی آدمی نگاه می‌کند و به سوالاتی که از او می‌پرسم جواب می‌دهد.
از او می‌پرسم: حسن عمی هانسی ایلده دونیایا گلیبسن، نئچه ایلدی بو ایش‌ده چالیشیرسان؟ (در چه سالی به دنیا آمده‌ای و چند سال است که مشغول این کار هستی؟) و حسن عمی چنین می‌گوید:
در سال ۱۳۱۶ در شهر ارومیه به دنیا امده‌ام. تقریبا بیش از چهل سال است که در همین مغازه دوغ می‌فروشم و خاطرات زیادی از این کار دارم. برایم خیلی خوشایند است وقتی می‌بینم مسافرانی از شهرها و روستاهای دور و نزدیک سراغم را می‌گیرند و در دل مردم بودن و اینکه مردم از من راضی باشند مرا خیلی خوشحال می‌کند.
من این مغازه را بعد از سالها کار خریدم و همکارم سید بعدها به من ملحق شد و ایشان یئرآلما کبابی می‌فروشند و من نیز آیران (دوغ) که برای خودش نزد مردم اسمی بدست آورده است. درست است که با هم قهریم ولی در کنار هم از همان روز اول تا کنون کار کرده‌ا‌یم.
با این گفته‌ها این سوال برایم پیش می‌آید که چطور ممکن است دو نفر در یک مغازه کار کنند ولی با اینکه قهر هستند هیچ کدام مغازه را ترک نکرده است، ولی این خود نیز نوعی درس عبرت آمیز است که بایستی فرا گرفت.
“حسن آیرانچی” و همکارش “سید” گرچه با هم صحبت نمی‌کنند ولی طی این سالها بهتر از کسانی که با هم صحبت می‌کنند سازگاری داشته‌اند و کاملاً محترمانه پیش هم کار کرده‌اند. کوچه‌ای که در نزد اورمیه‌ها به “یئرآلما کبابی کوچه‌سی” (کوچه‌ی کباب سیب زمینی) معروف است علاوه بر این دو دوست، مغازه‌های دیگری نیز وجود دارد که با شغل خود خاطرات نمکینی برای شهروندان اورمیه و یا مسافرانی که بدان‌جا می‌آیند بوجود می‌آورند.
فرآورده‌ی این مغازه‌ها که صدها برابر مفیدتر از غذاهای فست‌فودی خارجیست، سالمتر و خوشمزه‌تر است و نیاز دارند تا ساماندهی بهتر و رسیدگی مناسبت‌تر، از جمله سنگ‌فرش کردن کوچه و زیبا کردن محیط، مشتریان آنها نیز مکانی با آرامش و دنجی را شاهد باشند.
بی‌شک دوغ مخصوص ارومیه همراه با یئرآلما کبابی یکی از غذاهاییست که می‌تواند هرچند به طور محدود ولی باعث جذب گردشگر شده و با ثبت ملی آنها می‌توان سبب ماندگاریشان شویم.
امید می‌رود با اهمیت دادن به بهداشت مغازه‌های این چنینی و نیز با ایجاد فضایی سالم و آرام باعث شویم هر شهروندی که به این کوچه مراجعه می‌نماید با خاطره‌ی خوش آنجا را ترک کند.
برای حسن آیرانچی و سایر دوستانی که با یئرآلما کبابی و آیران مخصوص اورمیه به مردم خدمت می‌کنند آرزوی توفیق می‌کنیم و امیدوارم همه‌ی ایام به کامشان باشد.
انتهای پیام/
