به گزارش اروم نیوز به نقل از زرین خبر، مراسم افطاری در ماه رمضان و چیدن سفره افطار با خوراکی های ویژه این ماه در میان خانواده های آذری زبان و به تبع آن میاندوآبی ها جایگاه و اهمیت ویژه ای دارد.
به مانند مردم هر منطقه از کشورمان و حتی دنیا، آذری ها و به تبع آن میاندوآبی ها دارای آداب،رسوم و عقایدی هستند که بخشی از فرهنگ بومی منطقه را شامل شده و عنصر هویت بخشی مردم آن منطقه است.
آداب و رسوم ماه مبارک رمضان یکی از مباحث فرهنگی است که ریشه در اعتقادات دینی مردم داشته و گاهی خاص یک منطقه است و در این میان ضیافت افطار نیز یکی از مهمترین اعمالی است که در این ماه مبارک برگزار می شود.
علی رغم مشترک بودن ضیافت افطار در بین تمام مسلمانان جهان، مردم هر منطقه ی خاص سنت ها و آداب مختلفی برای مراسم افطار خود دارند که سفره های رنگین، غذا های متنوع، شیرینی ها و نوشیدنی های خوش طعم مهمان خانه های روزه داران می شود.
سفره های افطاری مردم میاندوآب نیز به مانند همه آذری زبان ها تشریفات و تنوع غذایی زیادی داشته و به رنگینی مشهور است.
مردم میاندوآب اعتقاد ویژه ای به ضیافت افطاری داشته و آن را از بقیه میهمانی‌ها جدا می دانند.
ضیافت افطاری در میاندوآب از صفای خاصی برخوردار بوده و مردم در برگزاری آن سنگ تمام می گذارند و بانوان نیز سعی می کنند بالاترین درجه هنر آشپزی و سفره آرایی خود را به نمایش گذارند.
آنچه که اغلب بر سر سفره های افطاری در میاندوآب دیده می شود، از نان های روغنی و سنگگ گرفته تا سوپ و خرماهای تزئین شده با گردو ،زولبیا وبامیه، پنیر ،سبزی، ماست، شیر برنج و انواع حلیم‌ها است.
تنوعی که در سفره های افطاری به نمایش گذاشته می شود در دیگر ایام سال به چشم نمی خورد.
سوپ یا آش همواره یک پای ثابت سفره افطار است و برنج و خورشت های مختلف بسته به توان خانواده ها از کباب و مرغ گرفته تا قیمه و قورمه سبزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پیش‌غذا هم از عناصر مهم سفره افطاری است که در این میان فرنی، شیر برنج، انواع دلمه، سالاد، خرما بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند.
در گذشته های دور بانوان، نان ها و کیک ها را برای سفره افطار خودشان تدارک می دیدند اما امروزه نان روغنی پزهای بازاری این کار را آسان کرده و در کمتر خانه ای می توان شاهد بود که بانوان خود کیک ها و نان ها را تدارک ببینند و متاسفانه این رسم حتی در روستا ها نیز دیگربه چشم می خورد.
خرما یک پای ثابت سفره افطاری است و بسیاری از مردم روزه خود را با خرما افطار می کنند و برخی نیز با نمک و آب داغ روزه خود را افطار می کنند.
از سوی دیگر امروزه زولبیا وبامیه نیز جای خود را در میان سفره افطاری باز کرده و عده ای ترجیح می دهند روزه خود را با این شیرینی افطار کنند.
آبگوشت نیز از جمله غذاهایی است که در گذشته در سفره افطار مرسوم تر از حال بوده اما اکنون کمتر بر سر سفره های افطار میاندوآبی ها دیده می شود و به جای آن انواع پلو جایگزین شده است.
اکثر خانواده ها در میاندوآب سفره افطاری را به همراه سفره شام پهن می کنند و در واقع افطار را به عنوان وعده غذایی شام به حساب می آورند.
در خانواده ها تا بزرگتر و مرد خانه از بیرون برنگشته،اعضای خانه افطار نمی کنند و با حضورهمه اعضای خانه بر سر سفره های افطار،یک نفر دعا ومناجات را می خواند.
در برخی از مناطق تا ندای اذان به شهادتین نرسیده است، اعضای خانه افطار نمی کنند اما برخی نیز با شنیدن ندای الله اکبر اذان، روزه خود را افطار می کنند.
سفره های احسان و افطاری نیز جایگاه خاصی در میان میاندوآبی ها دارد و پخش مواد غذایی به صورت غیر مستقیم، افطاری در محلات فقیرنشین و افطاری دادن به اقوام و خویشاوندان از رسوم میاندوآبی ها در ماه مبارک رمضان است .
افطاری دادن از رسوماتی است که معمولا از هفته دوم ماه رمضان شروع می شود و در روزهای ابتدایی ریش سفیدان فامیل و بزرگان این کار را انجام می دهند و در آنجا نیز یک فرد دیگر افطاری روز بعد را بر عهده می گیرد ومیهمانان را به افطاری دعوت می کند.
در برخی از مناطق میاندوآب میهمانی افطار با دعوت قبلی انجام می گیرد و حتی در برخی از خانواده‌های پرجمعیت، اعضای خانواده، اکثر افطاری‌های ماه مبارک رمضان را در منزل دوست و فامیل مهمان هستند.
اما در این میان متاسفانه آنچه باید نسبت به آن حسرت خورد، انتقال سنت حسنه افطاری از داخل خانه های با صفا و کوچک شهروندان و روستائیان به داخل سالن ها و تالارهای غذاخوری است.
برخی از خانواده ها ترجیح می دهند سفره افطاری خود را با غذاهای آماده از بیرون رنگین کنند و به جای دست پخت های هنرمندانه‌ای خویش،به دلیل زندگی ماشینی غذاهای رنگارنگ، گران قیمت و مصنوعی بر روی میزها بچینند.
