ترور و تروریست واژه ناآشنایی برای مردم آذربایجان غربی نیست. از همان اولین روزهای انقلاب اسلامی هر کسی که کمترین دلبستگی به ایران اسلامی داشت اگر از جبهه‌های نبرد جان سالم به در می‌برد؛ توسط منافقین کوردل یا گروهک‌های تروریستی ناجوانمردانه به شهادت می‌رسید.
برای ترور کنندگان فرقی نداشت کسی را که ترور می‌کنند پیر باشد یا جوان؛ مرد باشد یا زن. حتی شده عملیات تروریستی‌شان را مقابل چشم زنان و کودکان انجام می‌دادند.
حالا اگر فردی را می‌خواستند ترور کنند اسیر کرده بودند آن‌قدر شکنجه‌های وحشتناک و غیرقابل‌تصوری انجام می‌دادند که هیچ قلمی نمی‌توانست آن را توصیف کند.
با ظهور داعش و انتشار جنایات خارج از تصورش در فضای مجازی؛ این جنایات منافقین و گروه‌های تروریستی کومله و دمکرات بود که برای اذهان مردم ایران به‌ویژه آذربایجان غربی تداعی می‌شد. همان جنایاتی که دهه‌ها هیچ زبان و قلمی قادر به بیان و توصیفش نبود، داعشیان به‌خوبی اجرا می‌کردند به همان بی‌رحمی که در دهه‌های 50 و 60 شمسی در ایران اجرا شده بود.
طبق آمار رسمی، در آذربایجان غربی دست‌کم 175 نفر قربانی ترور شدند از رزمنده و کارمند گرفته تا کشاورز و چوپان. هر وقت تروریست‌ها در میدان نبرد از رزمندگان سیلی می‌خوردند، دق‌ودلی‌شان را سر مردم کوچه و بازار و روستاییان خالی می‌کردند. آنها در حمله به مردم بی‌دفاع و بی‌سلاح شجاعت داشتند؛ شجاعتی که در میدان نبرد هیچ‌وقت همراهشان نبود.
بازخوانی جنایات گروه‌های تروریستی چه سازمان منافقین یا گروه‌های تروریستی ساکن در شمال اقلیم کردستان عراق این فرصت را به نسل جدید می‌دهد تا با گذشته آنهایی که امروز در خارج از مرزها برایشان دلسوزی می‌کنند آشنا شوند.
گروه‌های تروریستی امروز هم دست به ترور می‌زنند؛ با نقاب آزادی، افکار و عقاید مردم را هدف قرار می‌دهند. آنها می‌دانند اگر با کمک رسانه بتوانند در اذهان عمومی جای جلاد و شهید را عوض کنند، می‌توانند آن‌طور که دوست دارند خودشان را به نسل جدید بشناسانند.
روشنگری و تبیین جنایات منافقین تنها وظیفه اصحاب رسانه نیست؛ بلکه باید روایت‌های ناگفته و دست‌اول از جنایات این گروهک‌های منفور توسط دستگاه‌های متولی در اختیار رسانه‌ها قرار بگیرد.
منافقین به‌خوبی با جادوی رسانه آشنا هستند و می‌دانند که هر جنایتی کرده باشند می‌توانند با استفاده از ابزار رسانه آن را وارونه جلوه دهند و نبرد برای آزادی تعریفش کنند. در این‌سوی ماجرا اما فشل بودن رسانه‌های داخلی و داشتن ملاحظات قومی، قبیله‌ای، سیاسی و شاید امنیتی باعث می‌شود نسل جدید آن‌طور که شایسته است با جنایت‌های این گروهک‌ها آشنا نشود.
زخم‌خورده‌های ترور می‌دانند که جای این زخم‌ها هیچ‌وقت خوب‌شدنی نیست و جای زخم ترورهای ناجوانمردانه دهه 90 تروریست‌ها در نقده و پیرانشهر هنوز تازه است و انتقام در راه.
انتهای پیام/
