به گزارش اروم نیوز به نقل از زرین خبر، هویت یک منطقه را می توان در ابنیه ها و آثار تاریخی آن منطقه جست و جو کرد، هویتی که نشانگر تاریخ و سرگذشت فرهنگی آن منطقه نیز است..
هر نقطه از کشور ما نیز دارای فرهنگ و تاریخ کهنی است که امروزه در قالب آثار تاریخی و باستانی آن منطقه جلوه گر شده است که همه ما وظیفه داریم از آن ها حفظ و نگهداری کرده و در واقع هویت فرهنگی خود را به نسل های آینده انتقال دهیم.
آثار باستانی، میراثی هستند که منحصر به فرد بوده و وقتی قربانی بی توجهی می شوند و از بین می روند در واقع شناسنامه آنها نیز بسته می شود.
دشت میاندوآب که از پیشینه تاریخی وسیعی برخوردار است، صدها تپه، محوطه تاریخی را در دل خود جای داده است که در سراسر این منطقه گسترده شده اند،اثاری که هر یک هزاران حرف نگفته در دل خود پنهان دارند اما متاسفانه به جز مواردی محدود هیچ کاوش و بررسی درباره آنها انجام نگرفته است و در گمنامی به سر می برند.
آثاری مانند مسجد طاق و پل میرزا رسول از شاخص ترین آثار تاریخی میاندوآب هستند اما آثار و مکان های تاریخی دیگری نیز هستند که ناشناخته مانده اند و کاوش چندانی درباره آنها انجام نشده است، آثاری مانند تپه قره گوزلو، تپه شین‌آباد، بقایای تپه یارجان علیا، جواد تپه سی، تپه کهنه کند، قوروقچی تپه سی، تپه چال خماز، تپه ایت اؤلن (سگ مرده)، سیچان تپه سی، تپه انجیر داغی، تپه چلیک، تپه اوزون قلای، تپه گورآباد (تپه بازار)، تپه قرمز خلیفه، تپه شورجه باروق، یاغلان تپه، تپه سد نوروزلو، تپه گرده شین، رش، تپه همین باریک، تپه گرد، تپه عباس بلاغی، تپه شیطان تختی، تپه کشاویر، تپهم چراغ بابا، تپه ملک‌آباد، پاره تپه، تپه فسندوز، تپه دولت آباد ، تپه قلعه هلاکو، تپه مادی، تپه قبچاق، تپه اوزون قشلاق، اوچ تپه شهرک، باو تپه یا (اسلام تپه)، تپه میرزا علی عسگر، حاج تپه سی، تپه قبرستان ـ فیروزآباد، میرزا نظام تپه سی، ایلان تپه سی، نصیبان تپه سی، تپه کول یری ورزن، دوشان تپه، تپه صارمی، تپه‌های یقین علی تپه، دم دم تپه، تپه اوچ تپه گرد، تپه بازار شیطان آباد، داش تپه، تپه چوغان لو، گردملاحسن، تپه سوگلی تپه، تپه قره تپه، زمین‌های گاومیش گولی، ارمنی تپه، شورتپه، تپه‌های نصیر کندی، تپه و گورستان قاریاغدی، تپه شوریجه، تپه ملا شهاب‌الدین شماره ۱، تپه چهار برج قدیمی، تپه‌های آی دیشه، گوگ تپه .
هریک از این مکان ها گنجینه اسرار تاریخ هستند که تا بحال در عمل کمترین کاوش های کارشناسی هم برای بررسی و تحقیقات در مورد آنها انجام نشده است.
اما در میان این آثار تاریخی، یک اثر وجود دارد که روزانه هزاران نفر آن را مشاهده می کنند و از کنار آن می گذرند، اما این اثر تاریخی هم علی رغم این مزیت بازهم در معرض نابودی و تخریب قرار دارد.
این اثر، پل تاریخی میرزا رسول است که از دوران قاجاریه در میاندوآب به یادگار مانده است.
این پل توسط معماری به نام «میرزا رسول» در اوایل دوره قاجار در غرب میاندوآب و در پنج کیلومتری جاده میاندوآب به مهاباد، بر روی رودخانه سیمینه رود ساخته شده و یکی از آثار تاریخی و گردشگری میاندوآب است که همه ساله پذیرای عده زیادی از مسافران در ایام نوروز وتعطیل می باشد.
پل میرزا رسول دارای پنج دهانه با قوس‌های جناغی که با آجر و ملاط ساروج ساخته شده اند وجهت پل شرقی ـ غربی، طول آن هشتاد متر، عرض آن ۴ متر و ۶۰ سانتیمتر و ارتفاع آن از بستر پل در چشمه وسطی ۷ متر و ۷۰ سانتیمتراست.
قدمت این پل که در سال۱۳۷۷ به شماره ۲۰۶۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده به دوره قاجاریه برمی گردد و در آن دوران به عنوان تنها پل ارتباطی میاندوآب با ارومیه محسوب می شد.
معماران پل قبل از شروع به ساخت پایه‌های پل، بستر و شالوده مناسبی برای این پل فراهم کرده و بستر رودخانه را با قطعات بزرگ سنگ، سنگفرش کرده‌اند.
پایه های این پل از سنگ تراشیده شده تیشه ای از جنس تراورتن است و در زیر آن برای جلوگیری از ضربه ها و شدت آب از موج شکن حباقی استفاده شده و طاق های پل نیز به صورت دو پوششه و قوصی حباقی است.
اما اکنون این پل که با ۷ دهانه با قدمت ۲۰۰ ساله در دوران قاجاریه احداث شده در آستانه تخریب و نابودی قرار دارد.
هر چند در سال های گذشته ظاهر آن از یک طرف آن هم بصورت نیمه کاره مرمت شده است اما بجز مرمت ظاهر آن دیگر هیچ اقدامی از سوی مسئولان انجام نگرفته است و مسئولان وقت نیز عدم تخصیص بودجه کافی را عامل این اتفاق بیان می کردند.
فرماندار سابق میاندوآب نیز از انجام نامه نگاری در زمینه تخریب این پل خبر داده بود و آن را یکی از موضوعات مهم عنوان کرده بود.
سیف اله مطلبی در این زمینه گفته بود که امسال(سال ۹۳) اقدامات لازم مبنی بر جلوگیری از تخریب آن انجام بگیرد و در سال آینده (سال ۹۴) نیز اعتبار لازم برای بهسازی و مرمت آن تخصیص یابد.
اما در این میان به گزارش اروم نیوز؛”جلیل جباری” که پس از چند سال مدیریت نامناسب مدیران قبلی بر میراث فرهنگی آذربایجان غربی بر مسند مدیرکلی این نهاد نشسته، در سخنانی با اشاره به وضعیت نامناسب ۴۰ مورد از آثار تاریخی استان، این مشکل را به دلیل کمبود اعتبارات بازسازی بناهای تاریخی و نیز شرایط آب و هوایی خاص می داند و عنوان می کند: روند تخریب آثار تاریخی سطح استان همچنان ادامه دارد و در این خصوص شاهد ناتوانی در بازسازی اصولی و کافی هستیم.
وی، ضمن بیان این نکته که آثار تخریب شده نیازمند بهسازی فوری هستند، چنین بیان می کند که مسئولین به دلیل توجه نکردن کافی به وضعیت آثار تاریخی و فرهنگی استان بودجه های اندکی در اختیار این اداره کل قرار می دهند و در نتیجه نمی توان شاهد کارهای اثرگذار در سطح مطلوب بود.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی، توجه به نحوه نگهداری آثار تاریخی و نیز تسریع در بهبود وضعیت آبراهه های منتهی به پل ها و اماکن قدیمی را جزو ضروریات حفظ آثار تاریخی استان دانسته و تصریح می کند: اجرای طرح های حفاظتی و نیز مرمت اصولی آثار تاریخی استان تنها با همکاری نهادهای اجرایی و خدمات رسان در حوزه آب و سایر قسمت های مرتبط است که متاسفانه شاهد رغبت اندک این نهادها به همکاری در زمینه اصلاح و بهبود روند هستیم.
به هرحال آنچه که مهم و ضروری می نماید این است که آثار تاریخی علاوه بر اینکه هویت و فرهنگ هر منطقه است به عنوان یک مکان گردشگری، در جذب گردشگر نقش مهمی داشته و به تبع آن می تواند با برنامه ریزی های لازم تاثیرات مهمی در اقتصاد آن منطقه داشته باشد و بنابراین امیدواریم مسئولین توجه ویژه ای به این اثر تاریخی داشته باشند و با اقدامات لازم جلوی تخریب و نابودی آن را گرفته و در جهت مرمت و بهسازی آن اقدام نمایند.
