به گزارش اروم نیوز، وقتی به سخنان مادرم گوش می دهم با تصور زنانی که در دوران انقلاب و سختگیری های رژیم شاهنشاهی به هر نحو ممکن حجاب خود را حفظ می کردند و برای بر سر ماندن چادرهایشان گاه مدت های طولانی از خانه بیرون نمی رفتند، از رفتار امروز بانوان سرزمینم شرمگین می شوم.
مادر من یک زن انقلابی است وقتی با تمام وجودش برای حفظ حجاب و عفافش کوشیده و باوجود آزادی! در رعایت حجاب یا نداشتن آن، یادگار حضرت زهرای اطهر (س) را انتخاب کرده تا عفیف بماند و زیر نگاه نامحرمان و کوردلان نباشد.
چه شد و چه بر سر بانوان سرزمین من آمد؟ به یاد دارم مادرم از دوران جنگ تحمیلی و باز هم حماسه آفرینی های زنان سرزمینم در پشت جبهه ها و با رعایت کامل حجاب خود برایم می‌گوید، زنانی که گاه پدر، برادر، همسر و پسران خود را در راه دفاع از خاک این کشور هدیه دادند اما ذره ای از وجود خود را به نمایش نامحرمان درنیاوردند.
چه بلایی بر سر بانوان مسلمان میهنم آمد که وقتی برای پاسداشت ارزش‌های دینی به‌ویژه حفظ حجاب خود باوجود نبود همسرانشان که یا در جبهه‌های نبرد در دفاع از ناموس و وطن بودند یا با شهادت و سرخی خونشان خواستار رعایت ارزش‌های دینی و اسلامی بودند، به‌تنهایی بار زندگی و تربیت فرزندان را به دوش کشیدند و با مشکلات جنگیدند.
پدرم که از رزمندگان دوران دفاع مقدس است، می‌گوید دلیل مهم بدحجابی و ترویج روابط آزاد میان زنان و مردان، هجمه‌های فرهنگی دشمنان از طریق ماهواره‌ها و نفوذ فرهنگ غرب در خانواده‌های اسلامی ایرانیان است، چراکه با پایان جنگ تحمیلی شکست سختی به دشمنان اسلام که از حامیان دولت عراق بودند، وارد شد و تصمیم به جبران با گسترش شبکه‌های ماهواره‌ای کردند که شاید در ابتدا تأثیر آن مشهود نبود اما پس از گذشت سال‌ها و با تأثیرپذیری کم‌وبیش افراد جامعه از الگوهای غربی و مدهای پوششی آن‌ها این تغییرات دیده می‌شود.
پدر رزمنده‌ام با اشاره به وصیت‌های مختلف شهدا در مورد حفظ حجاب و عفاف بانوان مسلمان می‌گوید: شهدا بارها تأکید کردند که برای دفاع از ناموس به جنگ با دشمنان می‌روند، برای حفظ ارزش‌های دینی و رعایت حریم ریحانه‌های میهن که مبادا سیاهی چادرهایشان را برای خود ضد ارزش تلقی کرده و سرخی خون شهدا را پایمال کنند.
این روزها وقتی قدم در خیابان‌های شهرم می‌گذارم و بانوان بدحجاب بزک‌کرده را که مشغول به خودنمایی هستند می‌بینم، به‌عنوان یک زن از خودم می‌پرسم سهم من به‌عنوان یک مسلمان در هدایت جامعه چقدر است؟ آیا مسئولآنجامعه اقدام مؤثری برای این معضل اجتماعی انجام داده‌اند؟ علل بی‌تفاوتی جمع کثیری از افراد جامعه چیست؟ چراکه یقین دارم این تذکر دادن‌ها حتی اگر زبانی نباشد و فقط با یک اخم طرف را متوجه کار زشتش کرده باشیم خیلی تأثیر دارد.
اگر فردا روزی همسر یا پسر من تحت تأثیر این بدحجابی‌ها و آلودگی‌های بصری روح و روانش آسیب ببیند چه کسی مقصر است؟ مسئولان فرهنگی و غیرفرهنگی همه وظیفه‌دارند چراکه خودشان نیز با خانواده‌شان در این جامعه زیسته و فرزندان آن‌ها هم در میان همین افراد تربیت می‌شود، من به‌عنوان یک عضو جامعه معتقدم بخشی از تربیت افراد در بطن جامعه شکل می‌گیرد، لذا افراد جامعه بر تربیت هم تأثیر دارند.
تعجب می‌کنم وقتی بحث از اوضاع جامعه می‌شود همه ما مسئولان را مقصر می‌دانیم درحالی‌که تربیت اصلی از درون خانواده که نخستین محل شکل‌گیری افکار و عقاید و تربیت است، شروع می‌شود، سپس به درون جامعه وارد می‌شود.
دیروز در گزارشی می‌خواندم که پلیس در یکی از استان‌های شمالی کشور عده‌ای از افرادی که در کار نصب ماهواره بودند دستگیر کرده، نکته جالب این گزارش آنجا بود که هیچ‌کدام از این افراد در خانه خود ماهواره نداشتند و یقین داشتند که ماهواره بنیان خانواده را پاشیده و تأثیر آن ذره‌ذره است، به اعتقاد این افراد ظاهر خانواده‌هایی که در ابتدا ماهواره را خریداری کرده بودند موجه بوده اما پس از مدتی که به علت خرابی ماهواره دوباره با فرد نصاب تماس گرفته‌اند وی با تغییر در ظاهر این افراد مواجه شده است.
امیدوارم مشکلات ریزودرشت جامعه و نیز مشکلات اقتصادی مانع از توجه به آسیب‌های ماهواره به بنیان خانواده به‌ویژه موضوع حجاب و عفاف نشود و همه مسئولان و مردم عادی جامعه خود را در سروسامان دادن به وضعیت ناهنجار کنونی بانوان در جامعه سهیم بدانند تا قدری از بار مشکلات حل شد.
فاطمه جعفرنژاد
انتهای پیام/
