به گزارش اروم نیوز، زن جوان با حالتی حزن انگیز در گوشه ای از اتاق مشاور شهرهای آذربایجان غربی نشسته و در حالی که دانه های اشک از چشمانش سرازیر بود، مدام بخت بد و سیاهش را لعن و نفرین می کرد. وی که چند ساعت قبل شاهد جسم بی جان همسرش در حال حلق آویز بود و به شدت از مشاهده این صحنه شوکه شده بود، آرام و قرار نداشت.
بعد از مدتی که زن بینوا به کمک پدر و مادر همسرش آرام گرفت. در جواب مشاور که در خصوص علت خودکشی همسرش سؤال کرده بود، گفت: همسرم کارگر گچ کار بود. وضع مالی مساعدی نداشتیم با این حال همسرم دائماً کار می کرد و هیچ اوقات فراغتی نداشت که صرف من و بچه هایمان کند. این اواخر آرتروز گردنش عود کرد و بدتر از اینکه همزمان دچار ناراحتی معده و روده نیز شد، طوریکه دکترش از استعمال سیگار و کارکردن به کل منعش کرد.
همسرم که خانه نشین شد، هر روز می دیدم که افسرده و ناامید می شود، با کسی حرف نمی زد. رفت و آمدی با اقوام نداشت. از چشمانش می خواندم که شرمنده خانواده اش شده ولی کاری هم نمی توانست بکند. اوضاع مالی نامساعد خانواده خودش نیز اجازه نمی داد، کمکی کنند. همسرم روز به روز درمانده تر و گوشه گیرتر می شد تا اینکه امروز صبح او را حلق آویز از گوشه زیرزمین خانه پیدایش کردیم.
زن جوان در ادامه صحبتهای خود به اشاره به گذشته خانوادگی همسرش اشاره کرد و گفت: او در یک خانواده فقیر زندگی می کرد، پدر و مادر خوش بی سواد و شغل پدرش نیز کارگر فصلی بود. خانواده همسرم زیاد اهل معاشرت نبوده و دیدگاه کاملاً سنتی داشتند. همسرم نیز به تبع خانواده اش معاشرتی نبوده و در مورد مسائل و مشکلات زندگی اش با کسی مشورت و یا درد و دل نمی کرد. هیچ وقتی را صرف خانواده اش نمی کرد و فقط کار می کرد.در واقع همیشه تنها بود.
زن جوان بعد از گفتن این جمله به گوشه ای خیره و آینده نامعلوم خود فرزندان یتیم خود را پیش چشمانش ترسیم کرد و ادامه داد: همسرم با این کار خودش را شاید راحت کرده باشد ولی در حق خانواده خودش مخصوصاً بچه های کوچکمان ظلم کرد.
تحلیل آسیب در ابعاد مختلف
سمیه هاشمی تحلیل خود را در بعد خانوادگی چنین ارائه داد: پدیده خودکشی که از عوارض مهم دنیای صنعتی عصر حاضر است، بیشتر متأثر از نابسمانی ها، اختلالات و ناراحتی های روانی و نابرابری های اجتماعی است. معمولاً افراد که اقدام به خودکشی می کنند، دارای برخی خصوصیات رفتاری مشترک هستند، اغلب در سطح اقتصادی پایین جامعه دارند و یا اینکه دچار افسردگی می باشند.
وی افزود: در ارتباط با مورد فوق الذکرمی توان گفت که متوفی تنها به یک جنبه از زندگی خود یعنی کار کردن پرداخته و از سایر جنبه های زندگی خانوادگی خود غافل بوده است، در حالیکه تفریح و سرگرمی در کنار خانواده و معاشرت با اقوام و آشنایان نیز در کنار کسب درآمد، از لازمه های یک زندگی سالم و عقلانی است.
این مشاور و کارشناس ارشد روانشناسی گفت: دور از انتظار نیست زمانی که این شخص کار خود را از دست داده و دچار از کار افتادگی می شود، دچار درماندگی شده و گمان می کند همه زندگی خود را از دست داده است.
هاشمی تصریح کرد: متوفی در حالی که به سرنوشت سایر اعضای خانواده خود توجهی نکرده و خودخواهانه تصمیم به مرگ خود می گیرد. فرد مذکور در صورت برقراری ارتباط با همسر و برون ریزی تنها گوشه ای از درگیریهای ذهنی خود می توانست تصمیم منطقی تری بگیرد.
تحلیل واقعه از بعد روانی:
این مشاور و کارشناس ارشد روانشناسی ادامه داد: افرادی که دچار افسردگی عمیق هستند، اگر به موقع تحت درمان قرار نگیرند احتمال زیادی وجود دارد که دست به خودکشی بزند، به عبارتی علت درجه اول خودکشی ها نتیجه ناراحتی های روحی خصوصاً افسردگی عمیق می باشد و در دومین درجه اعتیاد و اختلالات شخصیتی باعث خودکشی می شوند، در درجه سوم نیز مشکلات موقتی زندگی از قبیل: جدایی، عدم موفقیت، شکست عاطفی، ورشکستی، بیماری های سخت جسمی و لاعلاج و بیکاری علت خودکشی افراد قلمداد می شوند که در مورد متوفی دو مورد آخر مصداق دارد.
وی ادامه داد: به نظر می رسد رفتار تکانشی در متوفی باعث تحمل اندک در زمان بروز مشکلات و در نهایت منجر به رفتار خودتخریبی گشته است.
هاشمی گفت: از سوی دیگر وجود تفکر خودبخشی در متوفی که اشاره به تفکر سیاه-سفید دارد نیز وجود داشته است، افرادی که تفکر دوبخشی دارند، افکاری خشک تر و غیرقابل انعطاف پذیرتری نسبت به افراد عادی دارند و اگر امری را در زندگی خود ناخوشایند یابند، احساس می کنند که به آخر خط رسیده اند.
تحلیل واقع در بعد اجتماعی:
وی افزود: شهرهای کوچک که به سرعت به مانند شهرهای بزرگ توسعه پیدا می کنند و ارتباط با شهرهای بزرگ و پرجمعیت وسعت پیدا می کند و از سوی دیگر رسانه های جمعی، باعث ایجاد نیازهای جدید در فرد مذکور شده که باتوجه به محدودیت محل زندگی و کمبود امکانات که مصادف با بیماری و بیکاری وی نیز شده بود، متوفی را به شدت مأیوس و ناامید می نماید.
این مشاور و کارشناس ارشد روانشناسی خاطرنشان کرد: از طرفی وی دارای همسر و دو فرزند نیز بوده که نیازهای آنها را نیز مزید بر علت می شوند که با توجه به ناتوانی فرد در برخورد با مشکلات توأم با مهارتهای اجتماعی کاملاً ضعیف فرد را به سوی خودکشی سوق دهد.
توصیه های پیشگیرانه:
۱- تقویت ایمان و نگرشهای دینی با بکارگیری روشهای تبلیغی مؤثر در افراد جامعه.
۲- مشاوره و راهنمایی و حمایت از فرد به همراه روان درمانی.
۳- همبستگی اجتماعی در حد اعتدال باقی بماند.
۴- احساس هویت اجتماعی در افراد تقویت شود، زیرا باعث از بین بردن انزوای اجتماعی و غیرهدفمند کردن زندگی فرد می شود و افراد جامعه براساس آن، جایگاه و منزلت واقعی خود را کسب می کنند.
۵- آشنا نمودن خانواده ها با علایم و دگرگونی های رفتاری قبل از خودکشی.
۶- ایجاد خانه های سلامت روان و خطوط تلفن بحران.
۷- پیش بینی واحد درسی “حقوق و دانش خانواده” در آموزش و پرورش.
۸- بررسی زندگی افرادی که در خطرند.
۹- تعلیم و تربیت روحانیون، پرستاران،پلیس، معلمان و سایر افرادی که با گروه زیادی در ارتباطند.
۱۰- کمک به بازسازی شخصیت فرد بحران زده و یا فردی که اقدام به خودکشی ناموفق نموده است.
۱۱- شناسایی خانواده هایی که یکی از اعضای آن خصوصاً یکی از والدین اقدام به خودکشی نموده باشد، چرا که احتمال دارد، فرزندان نیز در مواجهه با بحرانهای زندگی عمل والدین خود را الگو قرار دهند.
در پایان ضروری است که گفته شود باید تصویر فرد از خود و آینده اش را همواره با عقایدمذهبی روشن کرد. چرا که از موانع بسیار با اهمیت در پیشگیری از خودکشی می باشد. در این مورد رسانه های سمعی و بصری، مراکز مشاوره نیروی انتظامی و نهادهای دولتی و حمایتی می توانند بسیار مثمر ثمر واقع شوند.
انتهای پیام/
