به گزارش اروم نیوز به نقل از آذرنـگاه، محمد بهرام پور معروف به “محمد پنجر” سال ۱۳۰۹ در تبریز متولد شد.
وی دوران سربازی خود را در شهرستان ماکو گذراند و در آن زمان راننده ورهرام بود. بعلت رفت و آمدی که به شهرستان خوی داشت، با همسر مرحومش که او نیز متولد تبریز بود، تصمیم به سکونت در خوی می گیرید.
وی جزو معدود افرادی بود که در شهرستان خوی خودرو سنگین داشت و خدمات ارزندهای برای رفاه اهالی منطقه سکمن آباد، الند و سیه چشمه انجام داد، بطوریکه حتی پس از گذشت سالها که از وفاتش میگذرد، هنوز هم “محمد پنجر” نامی آشنا برای اهالی این مناطق است.
کسانی که در این مناطق زندگی می کنند خوب میدانند که مسیر ارتباطی به این مناطق بدلیل صعب العبور و مال رو بودن یکی از راههای خطرناک منطقه محسوب می شد و نام دوه اوچان نیز در ادامه این مسیر نامی آشنا برای مورخان و سفرنامه نویسان دوره های مختلف تاریخی بوده است.
« دوه اوچان از انتهای قشلاق فیرورق آغاز و تا کاروانسرای شاه عباسی قوردیک ادامه می یابد و یکی از راههای جاده ابریشم نیز محسوب می شود و بدلیل سرازیری بیش از حد و اینکه شترها نمی توانستند جلو سرعت خود را بگیرند باعث گردیده بنام دوه اوچان(محل پرواز شتر) در منابع تاریخی عنوان گردد»
گذر از این قسمت راه با خودرو بدلیل خطرناک بودن و سربالائی همیشه با صلوات مسافران همراه بود. بدین لحاظ کمتر راننده ای حاضر می شد به این مناطق برود. محمد پنچر بواسطه عشقی که به خدا و ائمه و سادات داشت بنا به سفارش خاندان میرفتاح، ترک دیار می کند و خدمت به این مناطق محروم را سرلوحه کار خود قرار می دهد، بطوری این خاندان جلیله، محمد پنچر را از وراث میرفتاح حساب کرده و همه ساله سهمی را از این بقعه به او پرداخت می کردند.
حضور محمد پنچر در این جاده، نقطه قوتی برای دیگر رانندگان بود، بطوریکه در زمستانها در هنگام بارش برف بعنوان راه باز کن عمل می کرد و جسارت و تبحر خاصی در رانندگی داشت. بدلیل سه محور بودن خودرو، محمدپنجر خودرو را از جاهایی عبور می داد که کمتر کسی جرأت آن را داشت.
دیزل محمد پنجر به عنوان سوخت رسان، بارکش و مسافرکش در خدمت این مناطق بود و در قبال مسافر کشی اجرت آن را تعیین نمی کرد و اگر پولی هم مسافرها نمی دادند چیزی نمی گفت. مکانیک تمام عیار خودرو خود و خودروهای خراب شده دیگران در راه بود و آنها را تعمیر می کرد.
وی تا آخر عمر خود در این جاده مشغول خدمت به مردم بود و عمرش را وقت این مناطق کرد و در سال ۱۳۷۷ به دیار باقی شتافت. روحش شاد.
گفتنی است با گذشت ۱۶ سال از زمان وفات “محمد پنچر” متأسفانه هنوز جاده الند آسفالت نشده و با پستی و بلندی بسیار همراه است.
عزیز میرزایی – کارشناس میراث فرهنگی
انتهای پیام/ب
